നുള്ളിക്കോട്ടി

കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തു തോ​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നും പി​ടി​ച്ച മീ​നി​ന്റെ പേ​രാ​ണ് നു​ള്ളി​ക്കോ​ട്ടി. രാ​ജീ​വ​ൻ ആ ​മീ​നി​ന്റെ ചി​ത്രം വ​ര​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. പ​ക്ഷേ, ആ ​ശ്ര​മ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ മേ​ശ​യു​ടെ ഇ​ടു​ക്കി​ൽ ഇ​റു​ങ്ങി കൈ ​മു​റി​ഞ്ഞു. രാ​ജീ​വ​ൻ അ​ത് ത​ന്റെ വൈ​ഫ് കാ​ണാ​തെ​യി​രി​ക്കാ​ൻ ചു​വ​ന്ന പെ​യി​ന്റി​ൽ കൈ ​മു​ക്കി, പ​ക്ഷേ ചോ​ര പൊ​ടി​ഞ്ഞ ചു​വ​ന്ന ക​ള​ർ മെ​റൂ​ൺ ക​ള​ർ ആ​കു​ന്ന​ത് രാ​ജീ​വ​ൻ ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ ക​ണ്ടു. രാ​ജീ​വ​ന്റെ ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ പേ​ര് രാ​ജീ​വ്‌ എ​ന്നാ​ണ്.​ നാ​രാ​യ​ണ​ൻ നാ​രാ​യ​ൺ ആ​യ​തു​പോ​ലെ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ശ​ശി ശ​ശീ​ന്ദ്ര​ൻ ആ​യ​തു​പോ​ലെ, ചി​ല​പ്പോ​ൾ ലോ​പി​ക്കു​ക​യും, ചി​ല​പ്പോ​ൾ വി​പു​ലീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്ന പ​ച്ച​യാ​യ പ​രി​ഷ്‍കാ​ര​ത്തി​ന്റെ പേ​രാ​ണ് നു​ള്ളി​ക്കോ​ട്ടി!

ങേ..!

​രാ​ജീ​വ്‌ ത​ന്റെ ക​ഴി​ഞ്ഞ കാ​ല​ത്തെ കു​റി​ച്ച് ഓ​ർ​ക്കു​ന്ന​ത് വൈ​ഫ്‌ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി​യ​ത് ആ​വ​ണം അ​വ​ൾ തു​റി​ച്ചു​നോ​ക്കി. രാ​ജീ​വ്‌ ആ ​നോ​ട്ട​ത്തി​ൽ അ​ലി​ഞ്ഞി​ല്ലാ​തെ​യാ​വു​ക​യും, കി​ട​ക്ക​യി​ലേ​ക്ക് ഊ​ളി​യി​ട്ട് പോ​വു​ക​യും ചെ​യ്തു. ആ ​ഊ​ളി​യി​ട​ലി​ൽ ചി​ല ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യി, അ​വ രാ​ജീ​വ​ന്റെ ചെ​വി​ക​ളി​ൽ മു​ഴ​ങ്ങി​യ​ത് ഇ​പ്ര​കാ​രം ആ​യി​രു​ന്നു ‘ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല ഭ​ർ​ത്താ​വ​ല്ല, ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല കു​ഞ്ഞി​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന​ല്ല, ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല മ​ക​ന​ല്ല, ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല സാ​മൂ​ഹ്യ ജീ​വി​യ​ല്ല.’ അ​ത് ഒ​രു പ്ര​തി​ധ്വ​നി​യാ​യി രാ​ജീ​വ​ന്റെ മേ​ൽ പ​തി​ച്ചു. അ​വ​ൾ കു​ളി​ക്കാ​ൻ പോ​യി, ആ​ശ്വാ​സ​മാ​യി. രാ​ജീ​വ്‌ മൂ​ടി​പ്പു​ത​ച്ച പു​ത​പ്പ് മെ​ല്ലെ നീ​ക്കി റൂ​മി​ലെ ശു​ദ്ധ​വാ​യു ഒ​ന്ന് ശ്വ​സി​ച്ചു. മീ​നി​ന് വെ​ള്ളം കി​ട്ടി​യ അ​നു​ഭൂ​തി.

ഏ​റ്റ​വും കൂ​ടു​ത​ൽ ആ​ളു​ക​ൾ ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്യാ​ൻ തു​ട​രു​ന്ന രീ​തി​ക​ളി​ൽ ഏ​റ്റ​വും പ്ര​ധാ​നം തൂ​ങ്ങി​മ​ര​ണ​മാ​ണ്, എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കാം അ​വ​ർ ആ ​രീ​തി പി​ന്തു​ട​രു​ന്ന​ത്? തേ​ങ്ങ പ​റി​ക്കു​ന്ന രാ​മേ​ട്ട​ൻ, അ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞു രാ​മേ​ട്ട​ന്റെ മ​ക​ൻ ബി​നൂ​ട്ടി, അ​വ​ർ തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്ത​ത് ഈ ​തൂ​ങ്ങി​മ​ര​ണം ആ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ​ക്ക് തെ​ങ്ങി​ന്മേ​ൽ​നി​ന്ന് കൈ​യും കാ​ലും വി​ട്ട് താ​ഴെ ചാ​ടി ആ ​കൃ​ത്യം നി​ർ​വ​ഹി​ക്ക​രു​താ​യി​രു​ന്നോ എ​ന്ന് ആ ​നി​മി​ഷം തോ​ന്നി​പ്പോ​യി​ട്ടു​ണ്ട്. പ​ക്ഷേ, അ​വ​രു​ടെ മ​ര​ണം ഉ​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ അ​വ​ർ​ക്ക് ഉ​റ​പ്പു​ള്ള ഒ​രു ക​യ​റു​ത​ന്നെ വേ​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു.

തെ​ങ്ങു ച​തി​ക്കി​ല്ല എ​ന്ന വി​ശ്വാ​സ​മോ അ​ന്ധ​വി​ശ്വാ​സ​മോ ഒ​ന്നും അ​ല്ല അ​വ​രെ ഈ ​രീ​തി പി​ന്തു​ട​രാ​ൻ പ്രേ​രി​പ്പി​ച്ച​ത്. പ​ക്ഷേ, ബി​നൂ​ട്ടി​യു​ടെ ഭാ​ര്യ ല​സി​ത ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്ത രീ​തി വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി​രു​ന്നു, കി​ണ​റ്റി​ൽ ചാ​ടി! വെ​ള്ള​ത്തി​ൽ ചാ​ടി മ​രി​ക്കാ​ൻ കൂ​ടു​ത​ൽ പേ​രും ശ്ര​മി​ക്കാ​റി​ല്ല. കാ​ര​ണം, എ​ങ്ങ​നെ​യെ​ങ്കി​ലും ജീ​വ​ൻ തി​രി​ച്ചു​പി​ടി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​ക എ​ന്ന തു​രു​ത്തി​ൽ അ​വ​ർ എ​ത്തി​പ്പെ​ടും. അ​ത് ഒ​ഴി​വാ​ക്കാ​നാ​യി​രി​ക്കും ആ ​രീ​തി ആ​രും കൂ​ടു​ത​ലാ​യി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കാ​ത്ത​ത്. ല​സി​ത​യു​ടെ മ​ക​ൻ നി​ര​ൺ ദേ​വ്, അ​വ​നും ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്ത​താ​യി​രു​ന്നു. അ​ഞ്ച് ത​ല​മു​റ​ക​ൾ! അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​വ​ൾ കു​ളി​ക​ഴി​ഞ്ഞ് റൂ​മി​ലേ​ക്ക് വ​ന്നു. വീ​ണ്ടും രാ​ജീ​വ് പു​ത​പ്പി​നു​ള്ളി​ൽ ഊ​ളി​യി​ട്ടു.​ തോ​ട് ക​ല​ക്കി മീ​ൻ​പി​ടി​ക്കു​ന്ന​തു​പോ​ലെ അ​വ​ൾ പു​ത​പ്പ് വ​ക​ഞ്ഞു​മാ​റ്റി രാ​ജീ​വ​നെ പി​ടി​ച്ചു. കൈ ​ഇ​റു​ങ്ങി​യ ചോ​ര​പ്പാ​ട് ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചു.

‘നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഇ​ങ്ങ​നെ ത​ന്നെ വേ​ണം മ​നു​ഷ്യാ...’

ആ ​പ​റ​ച്ചി​ലി​ൽ രാ​ജീ​വ​ന്റെ കൈ​വി​ര​ൽ വേ​ദ​ന മ​ന​സ്സി​ലേ​ക്ക് കൂ​ടു​ത​ൽ ആ​ഴ​ത്തി​ൽ പ​തി​ച്ച​തു​പോ​ലെ തോ​ന്നി, ആ​രും കാ​ണാ​തെ അ​വ​ൻ ക​ര​ഞ്ഞു. രാ​ജീ​വ്‌ അ​ന്ന് പു​ല​ർ​ച്ചെ ഒ​രു സ്വ​പ്നം ക​ണ്ടു. ഏ​തോ വ​ലി​യ കു​ഴി​യി​ലേ​ക്ക് താ​ഴ്ന്നു​പോ​കു​ന്നു രാ​ജീ​വ്‌. സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും ഉ​ണ​ർ​ന്നെ​ങ്കി​ലും ക​ണ്ണ് തു​റ​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​ന്നി​ല്ല, സ്വ​പ്ന​ത്തി​ൽ​ ക​ണ്ട വേ​ഗ​ത്തി​ൽ അ​ല്ല ഇ​പ്പോ​ൾ വ​ള​രെ പ​തു​ക്കെ താ​ഴ്ന്നു താ​ഴ്ന്നു​പോ​കു​ന്ന പോ​ലെ... എ​ത്ര ശ്ര​മി​ച്ചി​ട്ടും ക​ണ്ണ് തു​റ​ക്കാ​ൻ പ​റ്റു​ന്നി​ല്ല, താ​ൻ മ​രി​ച്ചു​പോ​യോ എ​ന്ന് ഒ​രു നി​മി​ഷം തോ​ന്നി​യ അ​വ​സ്ഥ. പെ​ട്ടെ​ന്ന് അ​വ​ന്റെ ഉ​റ്റ ച​ങ്ങാ​തി​യെ വി​ളി​ച്ചു.

‘വി​മേ​ഷ്...’

മൂ​ന്നു പ്രാ​വ​ശ്യം വി​ളി​ച്ചു. അ​ത്ഭു​തം എ​ന്ന് പ​റ​യ​ട്ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്നു, ശ്വാ​സം കി​ട്ടി, മൊ​ബൈ​ലി​ൽ സ​മ​യം നോ​ക്കി 5.30. പി​ന്നെ ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ തോ​ന്നി​യി​ല്ല, അ​വ​ൾ പോ​ത്തു​പോ​ലെ ഉ​റ​ങ്ങു​ന്നു. എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഈ ​സ​മ​യം മ​ര​ണ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ച് സ്വ​പ്നം കാ​ണു​ന്ന​ത്? ത​ന്റെ സ​മ​യം അ​ടു​ത്തു​ക​ഴി​ഞ്ഞു​വോ?

ക​ഴി​ഞ്ഞ പ​തി​നാ​റു വ​ർ​ഷ​ത്തെ ക​ണ​ക്ക് നോ​ക്കി​യാ​ൽ എ​ട്ടു​വ​ർ​ഷം ഉ​യ​ർ​ച്ച​യും എ​ട്ടു​വ​ർ​ഷം താ​ഴ്ച​യും ആ​യി​രു​ന്നു. ഈ ​ഉ​യ​ർ​ച്ച​താ​ഴ്ച​ക​ൾ ഒ​ക്കെ നി​ർ​ണ​യി​ക്കു​ന്ന​ത് സാ​മ്പ​ത്തി​കം മാ​ത്രം നോ​ക്കി​യാ​ണ്. പൈ​സ ഉ​ള്ള​പ്പോ​ൾ പ​തി, പൈ​സ ഇ​ല്ലാ​ത്ത​പ്പോ​ൾ പാ​തി. രാ​ജീ​വ്‌ അ​ന്ന് രാ​ത്രി​യി​ൽ ഈ ​വാ​ച​കം പ​റ​ഞ്ഞു പു​ത​പ്പി​നു​ള്ളി​ൽ ഊ​ളി​യി​ട്ടു.

മൈ​ത്രേ​യ​ന്റെ ഇ​ന്റ​ർ​വ്യൂ ആ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ ഇ​പ്പൊ സ്ഥി​രം കാ​ണാ​റ് എ​ന്നു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ണ് ഇ​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ വ​ഴ​ക്ക്, അ​തി​നി​ട​ക്ക് മൈത്രേ​യ​ൻ എ​ന്ന വാ​ക്ക് പോ​ലും അ​വ​ൾ വി​ളി​ച്ചു. രാ​ജീ​വ്‌ പു​ത​പ്പു​മൂ​ടി ക​ര​ഞ്ഞു. ആ ​സ​മ​യം വീ​ണ്ടും കേ​ട്ടു, ‘ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല ഭ​ർ​ത്താ​വ​ല്ല, ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല കു​ഞ്ഞി​ന്റെ അ​ച്ഛ​ന​ല്ല, ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല മ​ക​ന​ല്ല, ഞാ​ൻ ഒ​രു ന​ല്ല സാ​മൂ​ഹ്യ ജീ​വി​യ​ല്ല.’ ചൂ​ണ്ടകൊ​ണ്ട് ച​ങ്കി​ൽ കു​രു​ക്കി ഒ​രു പു​തി​യ ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്താ​ലോ എ​ന്ന് രാ​ജീ​വ​ന് തോ​ന്നി. അ​തി​നാ​യി അ​വ ത​യാ​റാ​ക്കി ന​ട​ന്നു​നീ​ങ്ങി, അ​പ്പൊ സു​ഹൃ​ത്ത്‌ വി​മീ​ഷി​ന്റെ ഫോ​ൺ,

‘എ​ടാ... പെ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഡെ​ലി​വ​റി ഇ​ന്നാ​ണ്. ഓ​പ​റേ​ഷ​നാ​ണ്. നി​ന്റെ ഒ ​നെ​ഗ​റ്റീ​വ് അ​ല്ലെ, വേ​ഗം വാ ​ര​ക്തം വേ​ണം. ഒ​ന്നും നോ​ക്കി​യി​ല്ല, കൈ​യി​ലെ മു​റി​വ് ഒ​ന്നു​കൂ​ടി കൂ​ട്ടി​ക്കെ​ട്ടി രാ​ജീ​വ്‌ നേ​രെ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ലേ​ക്ക്...

.