ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ ഒരു മനുഷ്യൻ

ഞാ​ൻ സ​ത്യം ഉ​റ​ക്കെ

വി​ളി​ച്ചു​പ​റ​ഞ്ഞു

പ​ക്ഷേ, ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ട​ത്തി​ന്റെ;

ആ​ര​വ​ത്തി​ൽ,

രാ​ജാ​വ് അ​ത് കേ​ട്ടി​ല്ല!

അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ അ​വ​ർ

കേ​ട്ട​താ​യി ഭാ​വി​ച്ചി​ല്ല

അ​വ​ർ​ക്കു​വേ​ണ്ട​ത്

വാ​ഴ്ത്തു​പാ​ട്ടു​ക​ളാ​യി​രു​ന്നു

അ​തി​ൽ അ​വ​ർ

സ്വ​യം അ​ഭി​ര​മി​ച്ചു.

അ​വ​ർ പ​ര​സ്പ​രം

പു​ക​ഴ്ത്തി സ​മ​യം പോ​ക്കി.

ഞാ​ൻ വീ​ണ്ടും

നി​ല​വി​ളി​ച്ചു.

പ​ക്ഷേ, അ​വ​ർ ക​രു​തി​യ​ത്

ഞാ​ൻ ചി​രി​ക്കു​ക

യാ​ണെ​ന്നാ​ണ്.

അ​ങ്ങ​നെ ബ​ഹു​വ​ച​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ,

ക​ല​മ്പ​ലി​ൽ, എ​ന്റെ

ഏ​ക​വ​ച​നം

മു​ങ്ങി​മ​രി​ച്ചു.

ജ​നാ​ധി​പ​ത്യ​യു​ഗ​ത്തി​ലാ​ണ്

നാം ​ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന്

അ​വ​ർ ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു

കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു

എ​ന്നി​ട്ടും അ​വ​രെ​ന്തി​നാ​ണ്,

‘പ്രൊ​ക്ര​സ്റ്റ​സി’​ന്റെ

ക​ട്ടി​ലി​ൽ​ത​ന്നെ

പ്ര​ജ​ക​ളെ ബ​ന്ധ​ന​സ്ഥ

രാ​ക്കു​ന്ന​ത്..?

അ​വ​രു​ടെ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തി​ന്റെ

കാ​ലു​ക​ളെ​ന്തി​നാ​ണ്

ക​ട്ടി​ലി​ന്റെ നീ​ള​മ​നു​സ​രി​ച്ച്

മു​റി​ച്ചു​മാ​റ്റു​ന്ന​ത്..?

ഞാ​ൻ സ​ത്യം വീ​ണ്ടും,

പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

ആ​ൾ​ക്കൂ​ട്ടം ഒ​രി​ക്ക​ലും

ചി​ന്തി​ക്കു​ന്നി​ല്ലാ എ​ന്നും;

അ​വ​ർ ആ​വേ​ശം കൊ​ള്ളു​ക

മാ​ത്ര​മാ​ണ് ചെ​യ്യു​ന്ന​തൊ​ന്നും,

ചെ​വി​ക്കൊ​ണ്ടി​ല്ല.

അ​ധി​കാ​രി​ക​ൾ​ക്ക്

ജ​ന​ക്കൂ​ട്ട​മാ​യി​രു​ന്നു

വേ​ണ്ട​ത്...

അ​ത​വ​രെ

ഉ​ന്മാ​ദി​​ക​ളാ​ക്കി.

ആ ​ഉ​ന്മാ​ദ​ത്തി​ൽ

അ​വ​ർ ദൈ​വ​ത്തി​നും മീ​തെ,

മ​റ്റെ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ

ആ​യി​മാ​റി.