ക​ട്ടി​ള​വെ​പ്പ്

രാ​ത്രി​യി​ൽ, ഓ​ല​മേ​ഞ്ഞ കൊ​ച്ചു​പു​ര​ക്ക​ക​ത്തെ ചാ​ണ​കം മെ​ഴു​കി​യ നി​ല​ത്ത് വി​രി​ച്ച പാ​യ​യി​ൽ, ഇ​രു​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി​ക്കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ള​റി​യാ​നാ​യി അ​യാ​ൾ ത​ന്റെ ഉ​ള്ളി​ലു​ള്ള ആ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ന്റെ വാ​തി​ലു​ക​ൾ ത​ള്ളി​ത്തു​റ​ന്നു. ‘പു​തി​യ വീ​ടി​ന്റെ മു​ൻ​വ​ശ​ത്തെ ക​ട്ടി​ള​യു​ടെ മ​ര​ത്തി​ന് ചു​മ​രി​ന്റെ ക​ന​ത്തോ​ളം വീ​തി വേ​ണം. കൈ​പ്പ​ത്തി​ക​ൾ കൂ​ട്ടി​വെ​ച്ച​ത്ര​യും ക​നം വേ​ണം. ക​ട്ടി​ള​ക്ക് എ​ട്ട​ടി ഉ​യ​രം വേ​ണം. പു​ലി​ത്തോ​ൽ ഗ്രെ​യ്ൻ​സു​ള്ള, നാ​ട​ൻ തേ​ക്കി​ന്റെ കാ​ത​ലി​ൽ​ത​ന്നെ വേ​ണം... ത​ച്ചു​ശാ​സ്ത്ര ചു​റ്റ​ള​വു​ക​ണ​ക്ക് കൃ​ത്യ​മാ​യി​രി​ക്ക​ണം. ക​ന​മു​ള്ള വാ​തി​ൽ തി​രി​ക്കാ​ൻ പാ​ക​പ്പെ​ട്ട ബെ​യ​റി​ങ് പി​ടി​പ്പി​ച്ച തി​രു​കു​റ്റി വേ​ണം. ഒ​ട​മ​തി​യ​ൻ വേ​ണം. ച​രി​വാ​ർ​ന്ന മ​ൺ​ചാ​രി വേ​ണം. ക​ട്ടി​ള ആ​രു ക​ണ്ടാ​ലും ഒ​ന്നു​കൂ​ടി നോ​ക്ക​ണം.’

ഒ​രു​നി​മി​ഷം​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ ക​ട്ടി​ള ഉ​യ​ർ​ന്ന് ആ​ശ്ച​ര്യ​പ്പെ​ടു​ത്തി. എ​ന്നാ​ൽ, കാ​ലോ​ചി​ത​മാ​യ പ​രി​വ​ർ​ത്ത​ന​ങ്ങ​ളെ​യോ​ർ​ത്ത് സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ക​ളം മാ​യ്ക്കും വി​ധം പ​റ​ഞ്ഞു. ‘വ​ലി​യ ചി​ല​വു വ​രു​മെ​ന്നെ! ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാ​വ​രും മ​രം ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കു​ക​യാ​ണ്. മാ​ത്ര​വു​മ​ല്ല, മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ ഇ​തി​ൽ പ​ഴ​മ മാ​ത്ര​മേ കാ​ണൂ.’ ‘അ​തെ. അ​തി​ന്റെ ഒ​രു ശ്രേ​ഷ്ഠ​ത പു​തി​യ​തൊ​ന്നി​നും കി​ട്ടി​യി​ട്ടി​ല്ല. മ​നു​ഷ്യ​നു​മാ​യു​ള്ള ജൈ​വി​ക ബ​ന്ധം മ​ര​ത്തി​നു മാ​ത്ര​മേ ഉ​ള്ളൂ. മ​ണ്ണും മ​ര​വും ത​ന്നെ​യാ​ണ് വീ​ടു​ക​ൾ​ക്ക് അ​ഭി​കാ​മ്യം. ഇ​നി ഇ​തി​ലേ​ക്ക് ന​ല്ല വീ​തി​യി​ലും ക​ന​ത്തി​ലും തീ​ർ​ത്ത പ​ല​ക വാ​തി​ലു​ക​ൾ വേ​ണം. എ​ടു​പ്പു​ള്ള സൂ​ത്ര​പ്പ​ട്ടി​ക വേ​ണം. അ​ട​ക്കാ​ൻ സാ​ക്ഷ​യും ചീ​ർ​പ്പും വേ​ണം.’

ഇ​രു​ളി​മ​യു​ടെ അ​ദൃ​ശ്യ​ത​യി​ൽ​നി​ന്ന് പ​ല്ലി ചി​ല​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ മാ​ത്ര​മാ​ണ​ല്ലോ ത​ന്റെ സ​ഞ്ചാ​ര​മെ​ന്നോ​ർ​ത്ത് അ​നു​വാ​ദ​മോ നി​രാ​ശ​യോ എ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത​വി​ധ​ത്തി​ൽ ഒ​ന്നു മൂ​ളി. ഇ​രു​മ്പി​ലും സ്റ്റീ​ലി​ലു​മൊ​ക്കെ അ​തി​ശ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ചാ​രു​ത​യി​ലു​ള്ള ക​ട്ടി​ള​യും വാ​തി​ലും വാ​ങ്ങാ​മെ​ന്നി​രി​ക്കെ ഇ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു തോ​ന്നു​ന്ന ഏ​ന​ക്കേ​ട്... വേ​ണ്ട, അ​ഭി​പ്രാ​യം പ​റ​ഞ്ഞ് വി​രോ​ധി​യാ​ക​ണ്ട. അ​ല്ലെ​ങ്കി​ലും അ​യാ​ൾ​ക്കു വേ​ണ്ട​പോ​ലെ, ലാ​ഘ​വ​ത്തോ​ടെ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു യ​ന്ത്രം​പോ​ലെ​യാ​യി തീ​ർ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട് ത​ന്റെ ജീ​വി​തം. അ​വ​ൾ തി​രി​ഞ്ഞു കി​ട​ന്നു.

എ​ന്തു​വ​ന്നാ​ലും, മ​റ്റെ​ന്തി​ല്ലെ​ങ്കി​ലും ഈ ​ആ​ഗ്ര​ഹം സ​ഫ​ല​മാ​ക്ക​ണം. അ​യാ​ൾ തീ​രു​മാ​നി​ച്ചു​റ​പ്പി​ച്ചു. കു​ട്ടി​ക്കാ​ലം തൊ​ട്ട് കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളൊ​ന്നും ന​ട​ന്നി​ല്ല. വേ​ണ്ട​പോ​ലെ പ​ഠി​ക്കാ​ൻ ദാ​രി​ദ്ര്യം അ​നു​വ​ദി​ച്ചി​ല്ല. ത​ന്മൂ​ലം ആ​ശി​ച്ച പോ​ലൊ​രു ജോ​ലി​യും ത​ര​പ്പെ​ട്ടി​ല്ല. മോ​ഹി​ച്ച പെ​ണ്ണി​നെ കെ​ട്ടാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. കെ​ട്ടി​യ പെ​ണ്ണി​നെ പ​ല കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ൽ വേ​ണ്ട​പോ​ലെ സ്നേ​ഹി​ക്കാ​നും ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. സ്വ​ന്ത​മാ​യി ഒ​രു ഭ​വ​നം നി​ർ​മി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ചെ​യ്യ​ണ​മെ​ന്നു ക​രു​തി​യ ആ​ഗ്ര​ഹ​മാ​ണി​ത്. കി​ലോ​മീ​റ്റ​റു​ക​ൾ​ക്ക​പ്പു​റ​ത്തെ ഒ​രു വീ​ട്ടി​ൽ മാ​ത്ര​മാ​ണ് ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ക​ട്ടി​ള ക​ണ്ടി​ട്ടു​ള്ള​ത്.

ത​റ​പ്പ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ത​ന്നെ അ​യാ​ൾ ശ​രി​ക്കും ത​ള​ർ​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു. പ​ണ​ക്കു​റ​വു​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ട് പ​ണി​ക്കു വ​ന്ന​വ​രു​ടെ സ​ഹാ​യി​യാ​യി മാ​റി. ചെ​റി​യ വ​ഴി​യി​ലൂ​ടെ കു​റ​ച്ചു​ദൂ​രം ക​രി​ങ്ക​ല്ലു​ക​ൾ ഏ​റ്റി​ക്കൊ​ണ്ട് വ​ര​ണ​മാ​യി​രു​ന്നു. വ​ശ​മി​ല്ലാ​ത്ത പ​ണി​ക​ൾ ചെ​യ്ത് എ​ല്ലു​ക​ൾ വേ​ർ​പെ​ട്ടു​പോ​യ പോ​ലെ​യാ​യി.

മു​ന്നി​ൽ കൂ​രി​രു​ട്ടു ത​ന്നെ​യാ​ണ്. പ​ഞ്ചാ​യ​ത്തി​ൽ​നി​ന്ന് തു​ക അ​നു​വ​ദി​ക്കു​മെ​ന്ന പ്ര​തീ​ക്ഷ​യി​ല്ല. പാ​ർ​ട്ടി​ക്കു​വേ​ണ്ടി ജാ​ഥ​ക​ളി​ൽ കൊ​ടി പി​ടി​ച്ച​തും മീ​റ്റി​ങ്ങു​ക​ളി​ൽ പ​ങ്കെ​ടു​ത്ത​തും വെ​റു​തെ​യാ​യി. പ​ഞ്ചാ​യ​ത്തി​ലേ​ക്കും മെം​ബ​റു​ടെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കും ന​ട​ന്നു ന​ട​ന്ന് ചെ​രി​പ്പു തേ​ഞ്ഞ​ത് മി​ച്ചം. താ​ൽ​ക്കാ​ലി​ക​മാ​യി കെ​ട്ടി​യു​ണ്ടാ​ക്കി​യ ഈ ​ഓ​ല​പ്പു​ര മു​ഴു​വ​ൻ മ​ഴ പെ​യ്താ​ൽ ചോ​ർ​ച്ച​ത​ന്നെ​യാ​ണ്. എ​ത്ര​യും പെ​​ട്ടെ​ന്ന് ഇ​വി​ടെ​നി​ന്ന് മാ​റ​ണം. ഉ​ള്ള കു​റി വി​ളി​ച്ചി​ട്ടാ​ണ് ത​റ​പ്പ​ണി തീ​ർ​ത്ത​ത്. അ​ന്നി​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​ത് അ​യാ​ൾ ഓ​ർ​ത്തു -ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഏ​റ്റ​വും ദു​രി​ത​മു​ള്ള​പ്പോ​ഴാ​ണ് വീ​ടു​പ​ണി തു​ട​ങ്ങി​വെ​ക്കു​ക​യെ​ന്ന് പൂ​ർ​വി​ക​ർ പ​റ​ഞ്ഞു​കേ​ട്ടി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​തെ! ഏ​റ്റ​വും ക​ഷ്ട​പ്പാ​ടു​ള്ള സ​മ​യം. ക​ടം വാ​ങ്ങി​യി​ട്ടാ​ണെ​ങ്കി​ലും തീ​ർ​ക്ക​ണം. ത​റ​ക്കു മു​ക​ളി​ൽ കോ​ൺ​ക്രീ​റ്റ് ബെ​ൽ​റ്റ് കെ​ട്ടാ​ൻ​പോ​ലും കാ​ശി​ല്ല. എ​ങ്ങ​നെ​യും ക​ട്ടി​ള വെ​ച്ച് വാ​ർ​പ്പു​വ​രെ എ​ത്തി​ക്ക​ണം.

വേ​ണ്ട​പ്പെ​ട്ട പ​ല​രു​ടെ​യും ക​ട്ടി​ള​ക്കു മു​ന്നി​ൽ അ​യാ​ളെ​ത്തി. വാ​തി​ലി​ൽ മു​ട്ടി. ക​ഴു​ത്തി​ലെ വി​യ​ർ​പ്പു തു​ട​ച്ച് ന​ട​തു​റ​ക്കാ​ൻ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന ഭ​ക്ത​ന്റെ ഭ​വ്യ​ത​യോ​ടെ കാ​ത്തു​നി​ന്നു. ‘അ​യ്യോ, അ​ത് മാ​ത്രം ചോ​ദി​ക്ക​രു​തെ... അ​റി​യാ​ലൊ, ഇ​പ്പോ​ഴ​ത്തെ ചെ​ല​വും കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ... അ​ലോ​ഗ്യം ണ്ടാ​വ​രു​ത്’ ഓ​രോ ക​ത​കും അ​യാ​ളെ ഭ​യ​പ്പെ​ടു​ത്തു​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തോ​ടെ വ​ന്ന​ട​ഞ്ഞു. ഓ​രോ ക​ട്ടി​ള​ക്കു മു​ന്നി​ൽ നി​ന്നും നി​രാ​ശ​യോ​ടെ പി​ൻ​വ​ലി​ഞ്ഞു. ആ​ഗ്ര​ഹ​ത്തി​ലേ​ക്കു​ള്ള ദൂ​രം വ​ലി​ഞ്ഞു മു​റു​കി പൊ​ട്ടി​യ​ക​ന്നു..! ഇ​ല്ല! ഉ​പേ​ക്ഷി​ക്കാ​ൻ വ​യ്യ.

ഏ​റെ പ​രി​ശ്ര​മ​ത്തി​നൊ​ടു​വി​ൽ ഉ​ദ്ദേ​ശി​ച്ച​പോ​ലെ​ത​ന്നെ തേ​ക്കു​മ​ര​ത്തി​ൽ മ​ൺ​ചാ​രി​യോ​ടു കൂ​ടി​യ ക​ട്ടി​ള മൂ​ത്താ​ശാ​രി ത​റ​ക്കു മു​ക​ളി​ൽ വെ​ച്ച് ത​ട്ടി​ക്കൂ​ട്ടി. വെ​ട്ടു​ക​ല്ലു​ക​ളി​റ​ക്കി. നാ​ളു​പ്ര​കാ​രം ക​ട്ടി​ള വെ​ക്കാ​നു​ള്ള ദി​വ​സ​വും സ​മ​യ​വും നോ​ക്കി. അ​യാ​ൾ വീ​ണ്ടും ക​ട്ടി​ള​ക​ളു​ടെ മു​ന്നി​ലെ​ത്തി. വാ​തി​ലി​ൽ മു​ട്ടി. ‘അ​തി​നെ​ന്താ വ​രാ​ലൊ... ന​ല്ല കാ​ര്യാ​യീ. നീ ​വി​ളി​ച്ചാ വ​രാ​തി​രി​ക്ക്യോ, എ​ന്താ​യാ​ലും വ​രും...’ അ​യാ​ൾ ഭ​വ്യ​ത​യോ​ടെ ത​ല കു​നി​ച്ചു.

പ്ര​ഭാ​ത​ത്തി​ൽ, നാ​ക്കി​ല​യി​ൽ വെ​ച്ച ഇ​ട​ങ്ങ​ഴി നെ​ല്ലി​നും നാ​ഴി​യ​രി​ക്കും അ​രി​കി​ൽ നി​ല​വി​ള​ക്കു കൊ​ളു​ത്തി​ക്കൊ​ണ്ട് ക​ട്ടി​ള​പൂ​ജ തു​ട​ങ്ങി. ച​ന്ദ​ന​ത്തി​രി​യു​ടെ സു​ഗ​ന്ധ​ത്തി​ൽ കു​ട​മ​ണി കി​ലു​ങ്ങി. വ​ന്ന​വ​ർ​വ​ന്ന​വ​ർ മ​ൺ​ചാ​രി​യോ​ടു കൂ​ടി​യ ക​ട്ടി​ള ക​ണ്ട് അ​മ്പ​ര​ന്ന് പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി ചു​ണ്ടി​ന്റെ അ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ കീ​ഴേ​ക്ക് താ​ഴ്ത്തി ത​ല കു​ലു​ക്കി. ‘എ​ന്തി​നാ​ണി​ത്ര​യും വ​ലി​യ ക​ട്ടി​ള..? ഇ​ത്ര വ​ലി​യ ക​ട്ടി​ള പ​ണി​യാ​ൻ കാ​ശു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ പി​ന്നെ​ന്തി​നാ​ണ് ഇ​യാ​ൾ ക​ടം ചോ​ദി​ച്ച​ത്..? ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ന്ന് എ​വി​ടെ​യും ക​ണ്ടി​ട്ടി​ല്ല. കാ​ശി​ല്ലാ​ത്ത​തു കൊ​ണ്ട​ല്ലെ ത​റ​ക്കു മു​ക​ളി​ൽ ബെ​ൽ​ട്ടു​പോ​ലും പ​ണി​യാ​ത്ത​ത്. പി​ന്നെ​ന്തി​നാ​ണ്.’

ശ​ബ്ദ​മി​ല്ലാ​തെ ത​മ്മി​ൽ ചു​ണ്ട​ന​ക്കി പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. അ​വ​ർ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ ശു​ഭ​ല​ക്ഷ​ണ​മാ​യി അ​ത്ര​മേ​ൽ കൃ​ത്യ​ത​യോ​ടെ നാ​ളി​കേ​ര​മു​ട​ഞ്ഞു. വീ​ണ്ടും ധൂ​പ-​ദീ​പ​ങ്ങ​ളാ​ൽ സ​മ​ർ​പ്പി​ച്ച് പൂ​ജ തീ​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ക​ട്ടി​ള​യി​ൽ ജ​ലം ത​ളി​ച്ചു. ച​ന്ദ​ന​വും പു​ഷ്പ​വും അ​ണി​ഞ്ഞു. ‘ഇ​നി എ​ല്ലാ​വ​രും ചേ​ർ​ന്ന് ക​ട്ടി​ള​വെ​ക്കാം. പി​ടി​ച്ചോ​ളൂ.’ നി​ശ്ശ​ബ്ദ ജ​ൽ​പ​ന​ങ്ങ​ൾ ഉ​പേ​ക്ഷി​ച്ച് സ​ർ​വ​രും ക​ട്ടി​ള​ക്ക​രി​കി​ലെ​ത്തി. ‘ക​ട്ടി​ള​ക്ക​ടി​യി​ൽ സ്വ​ർ​ണ​മോ മ​റ്റൊ ​െവ​ക്കു​ന്നു​ണ്ടൊ..?’ ജി​ജ്ഞാ​സ നി​റ​ഞ്ഞ അ​ന്വേ​ഷ​ണം. അ​യാ​ളു​ടെ ത​ല വാ​ടി​യ പൂ ​പോ​ലെ കു​നി​ഞ്ഞു. ‘പ​ക​രം ഒ​രു നാ​ണ​യം വെ​ക്കൂ...’

അ​യാ​ൾ പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ പ​ര​തി. ദ​ക്ഷി​ണ ന​ൽ​കാ​നു​ള്ള കാ​ശ​ല്ലാ​തെ മ​റ്റൊ​ന്നു​മി​ല്ല. കൂ​ട്ട​ത്തി​ൽ വെ​ള്ള ഷ​ർ​ട്ടി​ട്ട ഒ​ര​മ്മാ​വ​ൻ ഇ​ളി​ഭ്യ​ത​യാ​ർ​ന്ന ചി​രി​യോ​ടെ പ​ത്തു രൂ​പ​യു​ടെ തി​ള​ങ്ങു​ന്ന കോ​യി​ൻ ന​ൽ​കി. അ​യാ​ൾ നി​രാ​ശ​യോ​ടെ അ​തു​വാ​ങ്ങി പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ക​ട്ടി​ള വെ​ക്കു​ന്നി​ട​ത്ത് വ​ച്ചു. ശേ​ഷം ക​ട്ടി​ള പൊ​ക്കാ​ൻ എ​ല്ലാ​വ​രും ആ​വേ​ശ​ത്തോ​ടെ ഒ​രു​മി​ച്ചു. അ​ത്ര​യ​ധി​കം പേ​ർ പി​ടി​ച്ചി​ട്ടും അ​മി​ത​ഭാ​രം കൊ​ണ്ട് ഉ​യ​ർ​ത്താ​ൻ പ​റ്റാ​തെ വി​ഷ​മി​ച്ചു. കൂ​ട്ട​ത്തി​ലെ സ്ത്രീ​ക​ൾ ക​നം​കൊ​ണ്ട് കി​ത​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പു​രു​ഷ​ന്മാ​ർ തി​ക്കും തി​ര​ക്കും കൂ​ട്ടി ന​ട​ത്തി​യ ശ്ര​മ​ഫ​ല​മാ​യി പ​കു​തി പൊ​ക്കി.

ഇ​ട​ക്കു​വെ​ച്ച് ഒ​രാ​ൾ കാ​ൽ തെ​ന്നി വീ​ണെ​ങ്കി​ലും പ​രി​ക്കേ​ൽ​ക്കാ​തെ ര​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു. മ​റ്റൊ​രാ​ൾ കൈ​ക്കു​ഴ തെ​ന്നി​മാ​റി​യ​പോ​ലെ വേ​ദ​ന​യോ​ടെ പു​ള​ഞ്ഞു. വേ​റെ ഒ​രാ​ൾ​ക്ക് ന​ടു മി​ന്നി, അ​ന​ങ്ങാ​ൻ ക​ഴി​യാ​തെ അ​ൽ​പ​നേ​രം ക​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടു. അ​തോ​ടെ ക​ട്ടി​ള പ​തി​യെ താ​ഴാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. എ​ല്ലാ​വ​രും പ​രി​ഭ്രാ​ന്ത​രാ​യി. ചി​ല​ർ ചു​മ​ലു​കൊ​ണ്ട് ത​ട​യാ​ൻ വൃ​ഥാ ശ്ര​മി​ച്ചു. ഉ​ട​നെ അ​യാ​ൾ ക​ട്ടി​ള​യു​ടെ മു​ക​ള​റ്റ​ത്ത് വ​ണ്ണ​മു​ള്ള ഒ​രു ക​യ​ർ കെ​ട്ടി ത​റ​ക്കു മു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ഓ​ടി​യി​റ​ങ്ങി ശ​ക്തി​യാ​യി വ​ലി​ച്ചു ന​ട​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. പ​തി​യെ ക​ട്ടി​ള ഉ​യ​ർ​ന്ന​പ്പോ​ൾ പ​ല​രും ത​ള​ർ​ന്ന് താ​ഴെ​യി​രു​ന്ന് കി​ത​ച്ചു. ആ​ശ്വ​സി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ ശ​ക്തി വൈ​ഭ​വം ക​ണ്ട് അ​ത്ഭു​ത​പ്പെ​ട്ടു.

സ്വ​ന്തം സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ സാ​ക്ഷാ​ത്ക​രി​ക്കാ​നാ​യി ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഇ​ത്ര​മാ​ത്രം ക​രു​ത്താ​ർ​ജി​ക്കു​ന്ന​തെ​ങ്ങ​നെ​യെ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​നാ​വാ​തെ അ​വ​ൾ ആ​ദ്യ​മാ​യി അ​യാ​ളെ ആ​ദ​ര​വോ​ടെ നോ​ക്കി. ക​ട്ടി​ള ലം​ബാ​കൃ​തി​യി​ലേ​ക്കു വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ വെ​യി​ൽ​നാ​ള​ങ്ങ​ൾ മു​ക​ളി​ലെ മ​ൺ​ചാ​രി​യി​ൽ അ​നു​ഗ്ര​ഹം പോ​ലെ പ​തി​ച്ചു. മൂ​ത്താ​ശാ​രി ഉ​ദ​യ സൂ​ര്യ​നെ നോ​ക്കി പ്രാ​ർ​ഥി​ച്ചു. ഏ​വ​രും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ക​ട്ടി​ള​യു​ടെ ജ്വ​ലി​ക്കു​ന്ന ആ​കാ​രം ക​ണ്ട് അ​തി​ശ​യി​ച്ച് ചു​റ്റും ന​ട​ന്നു. വി​സ്മ​യി​പ്പി​ക്കു​ന്ന ആ ​പ്രൗ​ഢി​യി​ലേ​ക്ക് നി​റ​ക​ൺ​ചി​രി​യാ​ൽ അ​യാ​ൾ നോ​ക്കി നി​ന്നു.

ഭ​സ്മ​ത്ത​ട്ടി​ൽ ക​ർ​പ്പൂ​ര​മി​ട്ടു ക​ത്തി​ച്ച് ക​ട്ടി​ള​യി​ലേ​ക്കാ​വാ​ഹി​ച്ച​തി​നു ശേ​ഷം മൂ​ത്താ​ശാ​രി അ​വ​ളോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു. ‘ഇ​നി നി​ല​വി​ള​ക്കെ​ടു​ത്ത്, ഭ​ർ​ത്താ​വി​നൊ​പ്പം വ​ല​തു​കാ​ൽ​വെ​ച്ച് അ​ക​ത്തേ​ക്കു ക​ട​ന്ന്, വീ​ടി​ന​ക​ത്തെ​ല്ലാം സ​ഞ്ച​രി​ച്ച് ഇ​വി​ടെ​ത്ത​ന്നെ തി​രി​ച്ചെ​ത്ത​ണം. അ​വ​ൾ അ​ത​നു​സ​രി​ച്ചു. അ​വ​ൾ​ക്കു പി​റ​കെ അ​യാ​ളും... നി​ല​വി​ള​ക്കു​മാ​യി തി​രി​ച്ചെ​ത്തു​മ്പോ​ൾ ക​ട്ടി​ള​യു​ടെ ദീ​ർ​ഘ​ച​തു​ര​ത്തി​ലൂ​ടെ അ​വ​ർ ആ ​കാ​ഴ്ച ക​ണ്ടു. മു​റു​മു​റു​ത്ത്, പ്രാ​കി​ക്കൊ​ണ്ട്, യാ​ത്ര​പോ​ലും പ​റ​യാ​തെ ഒ​രോ​രു​ത്ത​രാ​യി പ​ടി​യി​റ​ങ്ങി​പ്പോ​കു​ന്നു...!