സജീവൻ

മ​രി​ക്കു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ ഇ​പ്പൊ മ​രി​ക്ക​ണം. കു​റെ​ക്കാ​ലം ക​ഴി​ഞ്ഞ് വി​റ​ങ്ങ​ലി​ച്ച ഒ​രു വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച ഈ ​ഭൂ​ലോ​ക​ത്തു​നി​ന്ന് ഉ​യ​ർ​ന്നു​പൊ​ങ്ങി​യി​ട്ട്, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഇ​ല്ലാ​താ​യി​ട്ട് ആ​ർ​ക്കെ​ന്ത് കാ​ര്യം? ‘ഇ​പ്പൊ ഇ​വി​ടെ വെ​ച്ച് എ​ന്നെ​യൊ​ന്ന​ങ്ങു വിളിക്കൂ ത​മ്പു​രാ​നെ’ വേ​ദ​ന​യി​ൽ പു​ള​യു​ന്ന സ​ജീ​വ​ൻ മ​ന​സ്സി​ൽ മൊ​ഴി​ഞ്ഞു. ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ല. എ​ട്ട് ദി​വ​സ​മാ​യി കാ​ട്ടി​ൽ കു​ടു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ക്കു​ക​യാ​ണ് സ​ജീ​വ​ൻ. ഇ​ന്ന് രാ​വി​ലെ ഒ​രു കൂ​ർ​ത്ത ക​ല്ല് കാ​ലി​ന​ടി​യി​ൽ തു​ള​ച്ചു​ക​യ​റി. ര​ക്തം ഒ​ത്തി​രി വാ​ർ​ന്നു. അ​വ​സാ​നം നി​ന്നു. ഉ​ടു​ത്ത മു​ണ്ടു​രി​ഞ്ഞു കീ​റി പ​ച്ചി​ല വെ​ച്ചൊ​രു കെ​ട്ടു കെ​ട്ടി. കെ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ലെ നീ​റ്റ​ൽ മൂ​ർ​ധാ​വ് വ​രെ റോ​ക്ക​റ്റ് പോ​ലെ പാ​ഞ്ഞു ക​യ​റി. ന​ട​ത്തം നി​ർ​ത്തി സ​ജീ​വ​ൻ ചെ​റി​യൊ​രു പാ​റ​യി​ൽ ചാ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ആ​കാ​ശം കാ​ണു​ന്നി​ല്ല.

കാ​ട്. ഇ​രു​ട്ട് ക​യ​റി​യ ക​രി​ങ്കാ​ട്. എ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ് സ​ജീ​വ​ൻ കാ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​തെ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക് ത​ന്നെ അ​റി​യി​ല്ല. ഉ​റ​ക്കി​ൽ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു ന​ട​ക്കു​ന്ന പ​തി​വു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഹോ​മി​യോ ഗു​ളി​ക ക​ഴി​ച്ച് ആ ​അ​സു​ഖം മാ​റി​യ​താ​ണ്. ഭാ​ര്യ മ​രി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ര​ണ്ടു​വ​ർ​ഷം മു​ന്നേ, അ​വ​ൾ​ക്ക് കാ​ൻ​സ​റാ​യി​രു​ന്നു. അ​യാ​ൾ ഓ​രോ​ന്നാ​ലോ​ചി​ച്ചു വേ​ദ​ന മ​റ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. കൂ​ടി​യ​ത​ല്ലാ​തെ കു​റ​ഞ്ഞി​ല്ല. പു​ഴ​യി​ൽ ചാ​ടി മ​രി​ക്ക​ണം. അ​താ​ണ് സു​ഖം. സ​ജീ​വ​ൻ ക​രു​തി. അ​തി​ന് പു​ഴ​യെ​വി​ടെ? പു​ഴ ക​ണ്ടാ​ൽ ഞാ​ൻ ചാ​ടും. സ​ജീ​വ​ൻ മ​ന​സ്സി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

ക​ണ്ണ​ട​ച്ച് തു​റ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഇ​ല​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ചെ​റി​യൊ​രി​ള​ക്കം. എ​ന്തോ തൊ​ട്ട​പ്പു​റ​ത്തു​ണ്ട്. ക​രി​യി​ല​ക​ളി​ൽ ത​ട്ടി ന​ട​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്ദം കേ​ൾ​ക്കു​ന്നു. ഇ​ത്ര ദി​വ​സ​മാ​യി​ട്ടും ഒ​രു ജ​ന്തു​വി​നെ​പ്പോ​ലും ക​ണ്ടി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​വ​സാ​നം സ​ജീ​വ​ൻ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചു. ക​രി​മ്പു​ലി! സ​ജീ​വ​ന്റെ ക്ഷീ​ണി​ച്ച ബോ​ധം പ​റ​ഞ്ഞു, തൊ​ട്ട​പ്പു​റ​ത്ത് ആ​ന​യോ​ളം വ​ലു​പ്പ​മു​ള്ള ഒ​രു ക​രി​മ്പു​ലി ന​ട​ക്കു​ന്നു. കാ​ലി​ലെ ചോ​ര​യു​ടെ മ​ണം തേ​ടി വ​ന്ന​താ​വും. എ​ന്നെ ഇ​പ്പൊ തി​ന്നും. ക​ഴു​ത്തി​ൽ പ​ല്ലു​ക​ളാ​ഴ്ത്തും, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നെ​ഞ്ചി​ൽ വാ​രി​യെ​ല്ലു​ക​ൾ വി​ട​ർ​ത്തി ക​ര​ളും ഹൃ​ദ​യ​വും തി​ന്നും. പ​ച്ച​ക്ക്, ചൂ​ടോ​ടെ ക​രി​മ്പു​ലി​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തു ചോ​ര പ​ട​രും. അ​വ​സാ​ന​മാ​യി കാ​ണു​ന്ന​ത് ക​രി​മ്പു​ലി​യു​ടെ ദ​യ​യി​ല്ലാ​ത്ത മ​ഞ്ഞ​ക്ക​ണ്ണു​ക​ളാ​യി​രി​ക്കും. ‘എ​ന്നെ ഇ​പ്പൊ ക​രി​മ്പു​ലി തി​ന്ന​ണ്ട ത​മ്പു​രാ​നേ. എ​നി​ക്ക് സ്വ​ന്തം മ​രി​ക്ക​ണം, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ നീ ​എ​ന്നെ വ​ലി​ക്ക​ണം. ക​രി​മ്പു​ലി​യു​ടെ വ​യ​റ്റി​ലേ​ക്ക​ല്ല. എ​ന്റെ ആ​ത്മാ​വി​ൽ ഹൃ​ദ​യം മു​റി​ഞ്ഞു​വീ​ഴ​രു​ത്.’ സ​ജീ​വ​ൻ പാ​റ​യു​ടെ ഒ​രു വ​ശ​ത്തേ​ക്ക് മ​റി​ഞ്ഞു​വീ​ണു. വി​ശ​പ്പും ദാ​ഹ​വും ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ ചി​ല​ന്തി​വ​ല കെ​ട്ടി​യി​രി​ക്കു​ന്നു. അ​തി​നി​ട​യി​ലൂ​ടെ ക​രി​മ്പു​ലി​യു​ടെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ​ക്കാ​യി പ​ര​തി. തൊ​ട്ട​പ്പു​റ​ത്ത് കൊ​ന്നു തി​ന്നാ​നാ​യി വ​ന്ന ക​രി​മ്പു​ലി അ​വ​സാ​ന​ത്തെ പ്രാ​ർ​ഥ​ന​യി​ലാ​യി​രി​ക്കും. ‘ത​മ്പു​രാ​നേ, ഏ​റെ വി​ശ​ന്നു വ​ല​ഞ്ഞ എ​നി​ക്ക് ഒ​രു പാ​വം ജ​ന്തു​വി​നെ നീ ​ത​ന്ന​ല്ലോ’ എ​ന്ന്. ഒ​രു പാ​വം ജ​ന്തു, സ​ജീ​വ​ൻ.

ഏ​തോ കാ​ട്ടു​പ​ക്ഷി​ക​ൾ വ​ലി​യ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ ക്രാ​കി പ​റ​ന്നു​പോ​യി. കാ​ട്ടു​പൂ​ക്ക​ളു​ടെ ഗ​ന്ധം വി​ങ്ങ​ലോ​ടെ ഒ​ഴു​കി​യെ​ത്തി. ഒ​രു പു​ഴു മ​റ്റൊ​രി​ല​യി​ലേ​ക്ക് നൂ​ണ്ടു ചാ​ടി. പാ​റ​യു​ടെ ഉ​റ​പ്പി​ൽ ത​ന്റെ ദു​ർ​ബ​ല​വും ക്ഷീ​ണി​ത​വു​മാ​യ ദേ​ഹം അ​മ​ർ​ന്നു. ഉ​ണ​ക്കാ​നി​ട്ട മ​ത്സ്യം​പോ​ലെ മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ക​റ​യൊ​ലി​ക്കു​ന്ന വെ​ന്ത പാ​വം മ​നു​ഷ്യ​ൻ, സ​ജീ​വ​ൻ ആ​ഴ​ത്തി​ലൊ​ന്ന് നി​ശ്വ​സി​ച്ചു. ത​ല​ക്കു മു​ക​ളി​ൽ ഒ​രു ചൂ​ടും ചൂ​രും പ​ട​ർ​ന്നു. അ​യാ​ൾ ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​മ​ർ​ത്തി​യ​ട​ച്ചു. ക്ഷ​യി​ച്ച ഹൃ​ദ​യം തു​ടി​ച്ചു. അ​സ്ഥി​ക​ളി​ൽ ഭ​യ​ത്തി​ന്റെ കു​രു​ക്കു​ക​ൾ പൊ​ന്തി. ക​രി​മ്പു​ലി​യു​ടെ ചൂ​ര്. സ​ജീ​വ​ൻ സ​ങ്ക​ൽ​പി​ച്ചു. ഒ​രു ന​ന​വു​ള്ള നാ​വ് ഇ​പ്പോ​ൾ നെ​റ്റി​യി​ൽ തൊ​ടും, പ​ല്ലി​ന്റെ കൂ​ർ​പ്പി​നു മു​ന്നോ​ടി​യാ​യി. പി​ന്നെ മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ വേ​ദ​ന തൊ​ണ്ട​യി​ൽ കു​രു​ങ്ങും. പി​ട​യും... ഇ​ല്ല പി​ട​യി​ല്ല. അ​തി​നു​ള്ള ആ​ക്ക​മി​ല്ല. അ​വ​സാ​ന​ത്തെ ശ്വാ​സ​മെ​ടു​ക്കും. വീ​ണ്ടു​മൊ​ന്നെ​ടു​ക്കാ​ൻ ആ​ശി​ച്ചു പ​രാ​ജ​യ​പ്പെ​ടും മു​മ്പ്. ഇ​തി​നാ​യി​രു​ന്നോ ജ​നി​ച്ച​തും ജീ​വി​ച്ച​തും എ​ന്ന് ചി​ന്തി​ക്കു​ന്ന​തി​നും മു​മ്പ്. ര​ക്ത​ത്തി​നും മാം​സ​ത്തി​നു​മി​ട​യി​ൽ ജീ​വ​ൻ ഊ​ർ​ന്നു​വീ​ഴും.

ഏ​റെ​നേ​രം ക​ണ്ണു​ക​ൾ അ​ട​ച്ചു​പി​ടി​ച്ചി​ട്ടും ഒ​ന്നും സം​ഭ​വി​ച്ചി​ല്ല. സ​ജീ​വ​ൻ പ​തി​യെ ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്നു. അ​ന​ക്ക​മൊ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കു​ന്നി​ല്ല. ഇ​രു​ട്ട് ക​ന​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. മേ​ഘം കൊ​ണ്ടാ​ണോ ഇ​നി​യ​ത​ല്ല രാ​ത്രി​യാ​വു​ക​യാ​ണോ എ​ന്ന് അ​യാ​ൾ​ക്ക​റി​യി​ല്ല. ഇ​നി പു​ഴ ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കാം, അ​യാ​ൾ ക​രു​തി. പ​തി​യെ എ​ഴു​ന്നേ​ൽ​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. തൊ​ട്ട​ടു​ത്തു​ള്ള മ​ര​ക്ക​മ്പി​ൽ പി​ടി​ച്ചെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു നി​ന്നു. കാ​ലി​ലെ ക​ട​ച്ചി​ൽ താ​ഴേ​ക്ക് വീ​ഴു​ന്ന​പോ​ലെ തു​ള​ഞ്ഞു​കു​ത്തി. ഒ​ര​ടി ന​ട​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. കൊ​ളു​ത്തി​പ്പി​ടി​ത്തം. അ​യാ​ൾ സ്വ​ൽ​പ​നേ​രം മ​ര​ത്തി​ൽ ത​ല ചാ​യ്ച്ചു​നി​ന്നു. ഉ​റ​ച്ചു​പോ​യ നി​സ്സ​ഹാ​യാ​വ​സ്ഥ​യി​ൽ ഉ​ള്ള ബ​ല​മെ​ല്ലാ​മെ​ടു​ത്ത് അ​ല​റി. ഒ​രു വ​ട്ട​മ​ല്ല, മൂ​ന്നു​വ​ട്ടം. നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത.

അ​യാ​ൾ പാ​റ​യി​ലേ​ക്ക് ഉ​തി​ർ​ന്നു​വീ​ണു. ഉ​ണ​ങ്ങി ന​ന​ഞ്ഞൊ​രി​ല​പോ​ലെ. മൂ​ങ്ങ​ക​ൾ മൂ​ളി. ഇ​റ​ച്ചി​യു​ടെ ഒ​രു തു​ണ്ടി​നു വേ​ണ്ടി​യു​ള്ള ദാ​ഹം ത​ന്നെ​പ്പോ​ലെ കാ​ട്ടി​നു​ള്ളി​ൽ പ​ല​യി​ട​ത്തും മു​ഴ​ങ്ങു​ന്ന​താ​യി സ​ജീ​വ​ന് തോ​ന്നി. അ​യാ​ൾ ഉ​റ​ങ്ങി. രാ​ത്രി​യു​ടെ ക​റു​പ്പി​ലേ​ക്ക് അ​യാ​ൾ ക​ണ്ണു​ക​ൾ തു​റ​ന്നു. ഉ​റ​ക്കി​നെ ഭേ​ദി​ച്ച ശ​ബ്ദം അ​യാ​ൾ​ക്ക് അ​ന്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. രാ​ത്രി എ​ല്ലാ വേ​ദ​ന​ക​ളും മൂ​ർ​ധ​ന്യ​ത്തി​ലെ​ത്തി. സ​ജീ​വ​ൻ ത​ന്നെ എ​ല്ലാ​ത്തി​നും മു​ക​ളി​ൽ സ്ഥാ​പി​ക്കാ​ൻ ശ്ര​മി​ച്ചു. വേ​ദ​ന​ക്കും ഇ​രു​ട്ടി​നും ഭ​യ​ത്തി​നും മ​ര​ണ​ത്തി​നും സ​ക​ല​തി​നും മു​ക​ളി​ൽ. അ​വി​ടെ ഒ​രു പാ​ളി​ക്കു​ള്ളി​ലൂ​ടെ ത​മ്പു​രാ​നെ മാ​ത്രം ക​ണ്ടു. ഒ​ന്ന് ചി​രി​ച്ചു. ക​ണ്ണ​ട​ച്ചാ​ലും തു​റ​ന്നാ​ലും ഇ​രു​ട്ട്. ചെ​റി​യ ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ളി​ൽ മാ​ത്രം വെ​ളി​ച്ചം. ആ ​ചൂ​ര് വീ​ണ്ടും വ​ന്നു. അ​തേ ചൂ​ര്. ക​രി​മ്പു​ലി​യു​ടെ!

സ​ജീ​വ​ൻ ക​ണ്ണു​ക​ൾ മ​ല​ർ​ക്കെ തു​റ​ന്നു. വീ​ണ്ടും വീ​ണ്ടും തു​റ​ന്നു. അ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ ഇ​രു​ട്ട് വ​ർ​ധി​ച്ചു. ഇ​ട​തു​വ​ശ​ത്തു ചെ​റി​യൊ​ര​ന​ക്കം കേ​ട്ട് തി​രി​ഞ്ഞു. തി​ള​ങ്ങു​ന്ന ര​ണ്ടു ക​ണ്ണു​ക​ൾ! കാ​ലി​ലെ മു​റി​യി​ൽ നി​ന്ന് തു​ട​ങ്ങി, ദേ​ഹ​മാ​കെ പ​ട​ർ​ന്നു​ക​യ​റി​യ ഒ​രു കു​ളി​രി​ൽ സ​ജീ​വ​ൻ ഉ​രു​വി​ട്ടു, ‘ക​രി​മ്പു​ലി’. അ​യാ​ളു​ടെ നെ​ഞ്ചി​ൽ വി​റ പ​ട​ർ​ന്നു. ഇ​രു​ട്ടി​ൽ ക​രി​മ്പു​ലി​യെ അ​യാ​ൾ ആ​ദ്യ​മാ​യാ​ണ് കാ​ണു​ന്ന​ത്. അ​തു​കൊ​ണ്ടു​ത​ന്നെ ഭ​യം അ​യാ​ളെ ത​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി. മ​ര​ണം നേ​ർ​ക്കു​നേ​ർ ഇ​ത്ര വ്യ​ക്ത​മാ​യി ഒ​രി​ട​ത്തു കേ​ന്ദ്രീ​ക​രി​ച്ചു വ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്നു. ഉ​ള്ളി​ലെ ജീ​വ​ന്റെ എ​ല്ലാ ശേ​ഷി​പ്പു​ക​ളും നു​ര​ഞ്ഞു​പൊ​ന്തി. അ​പ്പോ​ൾ മാ​ത്രം സ​ജീ​വ​ൻ മ​റ്റെ​ന്തി​നേ​ക്കാ​ളും, ഒ​രു പ​ക്ഷേ ത​മ്പു​രാ​നെ​ക്കാ​ളും സ്വ​യം മു​ക​ളി​ൽ സ്ഥാ​പി​ച്ചു. അ​യാ​ൾ ഒ​രു കു​തി​പ്പി​ൽ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് വ​ന്യ​മാ​യ ഇ​രു​ളി​ലേ​ക്കോ​ടി.

ന​ട​ന്ന​ത​ല്ല. ഒ​രു പു​ലി​യെ​പ്പോ​ലെ​ത്ത​ന്നെ, എ​വി​ടെ​നി​ന്നോ വ​ന്ന ഉ​ൾ​ബ​ല​ത്താ​ൽ പാ​ഞ്ഞു. പ​ല​തി​ലും ത​ട്ടി​ത്ത​ട​ഞ്ഞു വീ​ണു. എ​ന്നി​ട്ടും നി​ർ​ത്തി​യി​ല്ല. മ​ര​ണ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ജീ​വ​നും കൊ​ണ്ടോ​ടു​ന്ന​പോ​ലെ, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലേ​ക്ക് മ​ര​ണ​വും കൊ​ണ്ടോ​ടു​ന്ന പോ​ലെ. ഉ​യ​ർ​ച്ച താ​ഴ്ച​യു​ള്ള പ്ര​ത​ല​ങ്ങ​ൾ താ​ണ്ടി​യും മ​ര​വ​ള്ളി​ക​ൾ വ​ക​ഞ്ഞും മു​ള്ളു​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് ദേ​ഹം പ​റി​ച്ചെ​ടു​ത്തും പാ​മ്പു​ക​ളെ ത​ട്ടി​ത്തെ​റി​പ്പി​ച്ചും കാ​ടി​നു വെ​ളി​യി​ലെ​ത്തി. ദൂ​രേ​ക്ക് നീ​ണ്ടു കൂ​ർ​ത്ത ഒ​രു റോ​ഡി​ൽ ത​ള​ർ​ന്നു വീ​ണു. റോ​ഡി​ല​മ്പി​യ ചെ​വി​യി​ൽ ഒ​രു ഇ​ര​മ്പ​ൽ കേ​ട്ടു തി​രി​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ര​ണ്ടു ലൈ​റ്റു​ക​ൾ തെ​ളി​ഞ്ഞ​ത് ക​ണ്ടു. അ​ത​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നു. അ​ടു​ത്ത​ടു​ത്തേ​ക്ക് വ​ന്നു.