മൗ​നം​

എ​ഴു​തി​മ​ട​ക്കി​യ പേ​പ്പ​ർ ഒ​രു ക​വ​റി​ൽ ഇ​ട്ടു അ​വ​ർ ഭ​ർ​ത്താ​വി​ന് നേ​ർ​ക്കു നീ​ട്ടി. ഉം, ​വ​ള​രെ ഗൗ​ര​വ​ത്തോ​ടെ അ​യാ​ൾ ഭാ​ര്യ​യു​ടെ നേ​ർ​ക്കു പു​രി​ക​മു​യ​ർ​ത്തി. പെ​ട്ടെ​ന്ന് മൊ​ബൈ​ൽ ഫോ​ൺ ശ​ബ്​​ദി​ച്ചു. ‘ഞാ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങു​ന്നു. ഇ​പ്പൊ ജോ​യി​ൻ ചെ​യ്യാം. നി​ങ്ങ​ൾ തു​ട​ങ്ങി​ക്കോ​ളൂ...’ അ​യാ​ളു​ടെ മ​റു​പ​ടി​യി​ൽ​നി​ന്നും അ​വ​ൾ​ക്കു കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യി. അ​ടു​ത്തി​ടെ വാ​ങ്ങി​യ ഇ​യ​ർ​ഫോ​ണും ചെ​വി​യി​ൽ തി​രു​കി, വെ​പ്രാ​ള​ത്തോ​ടെ കാ​റി​ന്റെ കീ ​എ​ടു​ത്ത് യാ​ത്ര​പോ​ലും പ​റ​യാ​തെ പാ​ർ​ക്കി​ങ്​ ല​ക്ഷ്യ​മാ​ക്കി ന​ട​ക്കു​ന്ന അ​യാ​ളോ​ട് അ​ന്നാ​ദ്യ​മാ​യി അ​വ​ൾ​ക്കു പു​ച്ഛം തോ​ന്നി.

താ​നും ഒ​രു ജോ​ലി​ക്കാ​രി ആ​യി​രു​ന്നു. മ​ക്ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​യ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ ത​ന്ത്ര​പൂ​ർ​വം ക​ഥ​ക​ൾ മെ​ന​ഞ്ഞ് ആ ​ജോ​ലി രാ​ജി വെ​പ്പി​ച്ചു. കാ​ലം ക​ഴി​യും​തോ​റും ആ​ത്മ​വി​ശ്വാ​സം ന​ഷ്​​ട​പ്പെ​ട്ടു. അ​യാ​ളു​ടെ ഇ​ഷ്​​ട​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് മാ​ത്ര​മാ​യു​ള്ള ഒ​രു ഉ​പ​ക​ര​ണ​മാ​യി മാ​റി. സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ചെ​ല്ലു​മ്പോ​ൾ എ​പ്പോ​ഴും തി​ര​ക്കാ​ണ്. ഇ​ഷ്​​ട​മി​ല്ലാ​ത്ത വാ​ർ​ത്ത​ക​ളി​ലും ടി.​വി ഷോ​ക​ളി​ലും മു​ങ്ങാ​ങ്കു​ഴി​യി​ട്ട് ആ ​പ്ര​ശ്നം പ​രി​ഹ​രി​ച്ചു. അ​യാ​ളു​ടെ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ... രാ​വി​ല​ത്തെ ന​ട​ത്തം, വൈ​കീ​ട്ട് വാ​ർ​ത്ത കാ​ണ​ൽ, നേ​ര​ത്തെ​യു​ള്ള ഉ​റ​ക്കം അ​ങ്ങ​നെ പ​ട്ടാ​ള​ച്ചി​ട്ട​യി​ൽ ത​ന്നെ! ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ ഓ​ഫീ​സ് ഡ്യൂ​ട്ടി, ഫോ​ണി​ൽ വ​രു​ന്ന മെ​സേ​ജു​ക​ൾ​ക്ക് റി​പ്ലൈ കൊ​ടു​ക്ക​ൽ. മൂ​പ്പ​രു​ടെ ഭാ​ഷ ക​ട​മെ​ടു​ത്താ​ൽ വ​ലി​യ ക​ഷ്​​ട​ത്തി​ലാ​ണ് കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ. വി​ശ്ര​മ​മി​ല്ലാ​ത്ത രാ​പ്പ​ക​ലു​ക​ൾ.

ക്ഷീ​ണം കാ​ണും. അ​ല്പം ജ്യൂ​സ് കൊ​ടു​ത്തി​ട്ടു വ​രാം എ​ന്ന് ക​രു​തി ഹാ​ളി​ലേ​ക്ക് കാ​ലെ​ടു​ത്തു കു​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ, മോ​ളേ എ​ന്നു​ള്ള വി​ളി. ഒ​രു നി​മി​ഷം. ബോ​ധം പോ​യേ​ക്കു​മെ​ന്ന് തോ​ന്നി. വ​ർ​ഷം പ​ത്തി​രു​പ​ത് ക​ഴി​ഞ്ഞു. ഇ​ന്നെ​ന്തു പ​റ്റി ആ​വോ? ‘മോ​ളേ ര​ജ​നീ, നീ ​എ​ന്നോ​ട് ക​ളി​ക്ക​ല്ലേ... നീ​യ​ല്ലെ​ടീ ന​മ്മെ ഒ​ന്നും മൈ​ൻ​ഡ് ചെ​യ്യാ​തെ ഒ​ളി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്? ക​ള്ളി...’ ജ്യൂ​സ്‌ ഗ്ലാ​സ് കൈ​യി​ൽ​നി​ന്നും വ​ഴു​തി താ​ഴെ വീ​ണു​ട​ഞ്ഞു.

ന​ട​ന്ന​തൊ​ന്നും അ​റി​യാ​തെ അ​യാ​ള​പ്പോ​ഴും ഏ​തോ ലോ​ക​ത്തി​ലാ​യി​രു​ന്നു. അ​രി​ശ​ത്തോ​ടെ ഫോ​ൺ എ​ടു​ത്ത് ത​​ന്റെ ഗ്രൂ​പി​ൽ ക​യ​റി. ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി അ​ട​ഞ്ഞു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ഗ്രൂ​പി​ൽ ആ​രും വ​രാ​റി​ല്ല. ശ​വ​ങ്ങ​ൾ, കൂ​ട്ടു​കാ​രെ പ്രാ​കി​ക്കൊ​ണ്ട് വീ​ണ്ടും അ​ടു​ക്ക​ള പൂ​കി. ആ​വ​ർ​ത്ത​ന വി​ര​സ​ത നി​റ​ഞ്ഞ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ! അ​തേ ഫു​ഡ്‌ റെ​ഡി ആ​യോ? ഡ്ര​സ് എ​ടു​ത്ത് വെ​ച്ചോ? ഷൂ ​പോ​ളി​ഷ് ചെ​യ്ത​താ​ണോ ഒ​രു​മി​ച്ചു​ള്ള എ​ല്ലാ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ളും കൂ​ടി ചെ​വി​യി​ൽ അ​ല​ച്ചു കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

ഭാ​ര്യ​യാ​യി​പ്പോ​യി​ല്ലേ? സം​യ​മ​നം പാ​ലി​ച്ചു മ​റു​പ​ടി പ​റ​ഞ്ഞു.

ഇ​ന്ന് കു​ഞ്ഞ് നേ​ര​ത്തെ ഉ​ണ​ർ​ന്നു.

‘ഓ ​അ​വ​ളു​ടെ കു​ഞ്ഞ്... വ​ർ​ഷം അ​ഞ്ചാ​റാ​യി ഈ ​കു​ഞ്ഞു​പു​രാ​ണം. എ​ല്ലാ കു​ഞ്ഞു​ങ്ങ​ളും വ​ലു​താ​യി അ​വ​രു​ടെ വ​ഴി​ക്കു പോ​കും. നി​ന്റെ കു​ഞ്ഞ് പി​ന്നേ, വ​ലു​താ​കി​ല്ല​ല്ലോ.’ അ​യാ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന തെ​റി അ​ത്ര​യും ത​നി​ക്കു​നേ​രെ ആ​ണെ​ന്ന​റി​യാ​തെ ആ ​ഭി​ന്ന​ശേ​ഷി​ക്കാ​ര​ൻ അ​ച്ച... അ​ച്ച... എ​ന്ന് അ​വ്യ​ക്ത​ശ​ബ്​​ദം പു​റ​പ്പെ​ടു​വി​ച്ചു കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു.

വാ​തി​ൽ വ​ലി​ച്ച​ട​ക്കു​ന്ന ശ​ബ്​​ദം കേ​ട്ടു അ​വ​ൾ ജ​ന​ലി​ലൂ​ടെ പു​റ​ത്ത് നോ​ക്കി. ഉ​റ​ക്കെ ചി​രി​ച്ച് ക​ഥ പ​റ​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് കാ​റി​ൽ ക​യ​റി​പ്പോ​കു​ന്ന അ​യാ​ളെ മ​ര​വി​പ്പോ​ടെ നോ​ക്കി നി​ന്നു.

അ​ക​വും പു​റ​വും ഒ​രു​പോ​ലെ പൊ​ള്ളു​ന്നു​ണ്ട്. എ​ങ്കി​ലും ജീ​വി​തം ഒ​രു​പാ​ട് ബാ​ക്കി​യാ​ണ​ല്ലോ. ഒ​രു സെ​ക്ക​ന്റ്​ പോ​ലും അ​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കാ​ത്ത കു​ഞ്ഞി​​ന്റെ പ​രി​പാ​ല​ന​ത്തി​ൽ മു​ങ്ങി നി​വ​രു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​യാ​ൾ മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തി.

ഞാ​ൻ ഒ​ന്ന് കു​ളി​ച്ചു വ​ന്നോ​ട്ടെ? കു​ഞ്ഞ്!!

യാ​ച​ന​യോ​ടെ അ​യാ​ളെ നോ​ക്കേ​ണ്ടി വ​ന്നു. ‘എ​നി​ക്ക് ഓ​ഫി​സി​ൽ ഒ​രു മാ​റ്റ​ർ സെ​റ്റ് ആ​ക്കി കൊ​ടു​ക്ക​ണം. പെ​ട്ടെ​ന്ന് വേ​ണം.’ കാ​ക്ക​ക്കു​ളി​യും ക​ഴി​ഞ്ഞ് ചാ​യ​യു​മാ​യി എ​ത്തി​യ​പ്പോ കു​ഞ്ഞ് അ​വി​ടെ കി​ട​ന്ന് ഉ​റ​ക്ക​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘അ​തേ ഞാ​ൻ ഒ​രു​കാ​ര്യം പ​റ​യാ​ൻ!’

‘ഉം... ​പു​തു​താ​യി എ​ന്താ വാ​ങ്ങാ​ൻ? ഓ​ഫ​ർ വ​ല്ല​തും ക​ണ്ടു​പി​ടി​ച്ചോ? അ​തോ, ഇ​നി വ​ല്ല ചെ​ടി​യും ഉ​ണ​ങ്ങി​പ്പോ​യോ? ഞാ​ൻ ഈ ​വാ​ർ​ത്ത കാ​ണു​ന്ന​തി​ന്​ വ​ല്ല വി​രോ​ധ​വും ഉ​ണ്ടോ?’

രാ​വി​ലെ മു​ത​ൽ കു​ഞ്ഞി​ന്റെ ക​ല​പി​ല കൂ​ട്ട​ലി​ൽ മു​ഴു​കി ഇ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ വ​ന്നാ​ൽ പ​റ​യാ​നു​ള്ള, പ​രി​ഹാ​രം കാ​ണാ​നു​ള്ള നൂ​റു​കൂ​ട്ടം കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​ടു​ക്കി വെ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടാ​വും മ​ന​സ്സി​ൽ. എ​ല്ലാം ഒ​രു വാ​ക്കു​കൊ​ണ്ട്, അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ മ​റു​ചോ​ദ്യം കൊ​ണ്ട് അ​യാ​ൾ ത​ക​ർ​ത്തു​ക​ള​യും.

ഇ​നി ഉ​റ​ക്കം ത​ന്നെ ശ​ര​ണം. കു​ഞ്ഞി​നൊ​ടൊ​പ്പം കി​ട​ന്നു. ഉ​റ​ക്കം വ​രാ​ത്ത ക​ണ്ണു​ക​ളെ വ​രു​തി​ക്കു​വ​രു​ത്താ​ൻ ശ്ര​മി​ക്കു​മ്പോ​ൾ, പ​ണി​ത്തി​ര​ക്കി​ലാ​ണെ​ന്നു ഭാ​വി​ച്ചു ഫോ​ണും കൈ​യ്യി​ലേ​ന്തി സി​റ്റി​ങ്​ റൂ​മി​ൽ സ്ഥാ​നം ഉ​റ​പ്പി​ച്ച അ​യാ​ളു​ടെ ശ​ബ്​​ദ​ത്തി​ലെ ആ​ഹ്ലാ​ദം അ​വ​ൾ​ക്ക് തി​രി​ച്ച​റി​യാ​മാ​യി​രു​ന്നു. ഉ​ച്ച​ഭ​ക്ഷ​ണം ക​ഴി​ഞ്ഞു എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴാ​ണ് അ​യാ​ൾ​ക്ക്​ ഭാ​ര്യ രാ​വി​ലെ ഒ​രു ക​വ​ർ ഏ​ൽ​പി​ച്ച കാ​ര്യം ഓ​ർ​മ വ​ന്ന​ത്. വൈ​കീ​ട്ട് വാ​ങ്ങാ​നു​ള്ള സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളു​ടെ ലി​സ്​​റ്റ്​ അ​ല്ലാ​തെ​ന്ത്! അ​ല​സ​ത​യോ​ടെ പേ​പ്പ​ർ നി​വ​ർ​ത്തി​യ അ​യാ​ൾ ഒ​രു നി​മി​ഷം സ്തം​ഭി​ച്ചു നി​ന്നു!

‘കൊ​ഞ്ചാ​നും കു​ഴ​യാ​നും അ​റി​യാ​വു​ന്ന ഒ​രു പു​രു​ഷ​സു​ഹൃ​ത്തി​നെ ആ​വ​ശ്യ​മു​ണ്ട്. പ​ര​സ്പ​രം ബ​ഹു​മാ​നം വേ​ണം, ന​ല്ല കേ​ൾ​വി​ക്കാ​ര​നാ​വ​ണം...’ അ​യാ​ൾ ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ൽ ഫോ​ൺ എ​ടു​ത്തു. ‘എ​ന്താ നി​ന്റെ ഉ​ദ്ദേ​ശം. രാ​വി​ലെ എ​ഴു​തി​ത്ത​ന്ന ക​ത്ത് എ​ന്തി​നു​ള്ള​താ​ണ്?’

‘ഒ​രു പ​ര​സ്യം​കൊ​ടു​ത്താ​ലോ എ​ന്നാ​ണ് ആ​ലോ​ച​ന’ അ​വ​ൾ ശാ​ന്ത​മാ​യി പ​റ​ഞ്ഞു. നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കാ​വു​മ്പോ​ൾ പൈ​സ ചെ​ല​വ് ഒ​ന്നും ഇ​ല്ല. പി​ന്നെ മാ​റ്റ​ർ ക​റ​ക്റ്റ് ചെ​യ്യാ​ൻ ചീ​ഫ് എ​ഡി​റ്റ​ർ ര​ജ​നി​യും കാ​ണു​മ​ല്ലോ?’ ഫോ​ൺ ദേ​ഷ്യ​ത്തി​ൽ ക​ട്ടു ചെ​യ്തു. അ​റി​യാ​വു​ന്ന എ​ല്ലാ തെ​റി​യും മ​ന​സ്സി​ൽ ഉ​രു​വി​ട്ട് അ​യാ​ൾ കാ​ബി​നി​ൽ നി​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​യി.

എ​ന്തോ ഓ​ർ​ത്തു തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കി​യ അ​വ​ൾ ഒ​രു നി​മി​ഷം പ​ക​ച്ചു, ഫോ​ട്ടോ ഫ്രെ​യിം ചു​വ​രി​ൽ ഉ​റ​പ്പി​ക്കാ​ൻ കൊ​ണ്ടു​വെ​ച്ച ആ​ണി പ്ല​ഗി​ൽ ക​യ​റ്റാ​നു​ള്ള തീ​വ്ര ശ്ര​മ​ത്തി​ലാ​ണ് കു​ട്ടി. അ​വ​നെ ത​ള്ളി മാ​റ്റി​യെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ളു​ടെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക്​ വൈ​ദ്യു​തി പ്ര​വ​ഹി​ച്ചു.

പ​തി​വി​ലും വൈ​കി വീ​ട്ടി​ൽ എ​ത്തി​യ അ​യാ​ൾ​ക്ക്‌ ഉ​മ്മ​റ​ത്തു വെ​ട്ടം കാ​ണാ​തെ വ​ന്ന​പ്പോ​​ഴെ അ​രി​ശം മൂ​ത്തു. വാ​തി​ൽ ത​ള്ളി​ത്തു​റ​ന്നു അ​ക​ത്ത് ക​യ​റി​യ​തും ‘അ​ച്ച... അ​ച്ച...’ എ​ന്ന ശ​ബ്​​ദം അ​വി​ടെ മു​ഴ​ങ്ങി. ‘നാ​ശം എ​വി​ടെ​പ്പോ​യി കി​ട​ക്കു​ന്നു. ഇ​വി​ടെ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ ന​ട​ക്കു​ന്ന​ത്. അ​യാ​ൾ ലൈ​റ്റു​ക​ൾ ഓ​ണാ​ക്കി. വൈ​കീ​ട്ട് കൊ​ണ്ടു​വെ​ച്ച പാ​ല​ത്ര​യും പൂ​ച്ച ത​ട്ടി​മ​റി​ച്ച് കു​ടി​ച്ചു​പോ​യി​ട്ടു​ണ്ട്.

ബെ​ഡ്റൂ​മി​​ന്റെ വാ​തി​ൽ എ​ത്തി​യ​തും താ​ഴെ മ​ര​വി​ച്ചു​കി​ട​ക്കു​ന്ന ആ ​ശ​രീ​രം അ​യാ​ൾ ക​ണ്ടു. ‘ദൈ​വ​മേ ഇ​വി​ടെ എ​ന്താ ന​ട​ന്ന​ത്? എ​നി​ക്ക് മ​റു​പ​ടി ത​രാ​ൻ ഇ​വി​ടെ ആ​രും...?’

അ​യാ​ൾ ത​ല​യ്ക്കു കൈ​യും കൊ​ടു​ത്ത് താ​ഴെ​യി​രു​ന്നു. വാ​ട്ട​ർ ബോ​ട്ടി​ലെ​ടു​ത്ത് വെ​ള്ളം അ​വ​ളു​ടെ മു​ഖ​ത്തൊ​ഴി​ച്ചു. മു​ടി​പി​ടി​ച്ചു ചു​രു​ട്ടി വ​ലി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ന​പ്പോ​ഴും ‘അ​ച്ച... അ​ച്ച... മ്മ...’ ​എ​ന്നു​രു​വി​ട്ട് കൊ​ണ്ടേ​യി​രു​ന്നു. ചു​റ്റും ക​ന​ത്തു​കൊ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്ന മൗ​നം. അ​വ​ൾ വ​ല്ല​തും സം​സാ​രി​ക്കാ​ൻ ഇ​പ്പോ​ഴൊ​ന്ന് വ​ന്നി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ എ​ന്ന ആ​ഗ്ര​ഹം അ​ന്നാ​ദ്യ​മാ​യി അ​യാ​ളെ ചു​റ്റി​വ​രി​ഞ്ഞു.