ഡി​പ്സ്റ്റി​ക്

അ​ങ്ങ​നെ നാ​ൽ​പ​ത്തി​മൂ​ന്നാ​മ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ ബാ​ല വീ​ണ്ടും ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യി. ഒ​രു ത​ണു​ത്ത വെ​ളു​പ്പാ​ൻ​കാ​ല​ത്ത്, മൂ​ന്നു മ​ണി​ക്കേ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ്, ഡി​പ്സ്റ്റി​ക്കി​ൽ ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ അ​ഞ്ചാ​റ് തു​ള്ളി മൂ​ത്രം ഇ​റ്റി​ച്ച് അ​വ​ൾ പ്ര​തി​കാ​രേ​ച്ഛ​യു​ള്ള വി​ജ​യം ഉ​റ​പ്പു​വ​രു​ത്തി. ശേ​ഷം കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ​നി​ന്നും കി​ട​പ്പു​മു​റി​യി​ലെ അ​ര​ണ്ട വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടി​ക്ക​യ​റി. അ​ന്നേ​രം അ​വ​ളു​ടെ മ​ഞ്ഞ​നി​റ​മു​ള്ള അ​ടി​വ​യ​റ്റി​ൽ ആ​രോ ക​ന​ത്ത ചു​ണ്ടു​ക​ൾ അ​മ​ർ​ത്തി ഇ​ക്കി​ളി പ​ട​രും​വി​ധം ആ​ഴ​ത്തി​ൽ ഒ​രു​മ്മ കൊ​ടു​ത്ത​താ​യും തോ​ന്നി!

അ​ന്ന്, ഇ​രു​പ​ത്തി​ര​ണ്ട് വ​ർ​ഷം മു​മ്പ്, ശി​ബി​യെ ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​യ വേ​ള​യി​ൽ ഇ​ക്കി​ളി​യോ ഡി​പ്സ്റ്റി​ക്കി​ലെ മാ​ന്ത്രി​ക വ​ര​ക​ളോ ഒ​ന്നും അ​വ​ൾ അ​നു​ഭ​വി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല. ക​ഴു​ത്തി​ൽ കു​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചൊ​രു ഛർ​ദിയാ​ണ് ക​ഥ​യെ​ല്ലാം പു​റ​ത്താ​ക്കി​യ​ത്. ഒ​രു ആ​വി​യ​ന്ത്ര​ത്തി​ന്റെ ഇ​ര​മ്പ​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ആ ഛ​ർ​ദി​യി​ൽ​നി​ന്നും അ​മ്മാ​വി​യ​മ്മ അ​ക്കാ​ര്യം വാ​യി​ച്ചെ​ടു​ത്തു. തൊ​ണ്ടി​മു​ത​ലോ​ടെ ഒ​രു ക​ള്ള​നെ പി​ടി​കൂ​ടി​യ ഒ​രു മ​ന്ത്ര​വാ​ദി​നി​യു​ടെ ആ​വേ​ശ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ​ക്ക്. ബാ​ല​ക്കാ​ണെ​ങ്കി​ൽ, ഈ ​പ്ര​പ​ഞ്ച​ത്തോ​ളം വ​ള​ർ​ന്നു മു​റ്റി​യ ഒ​രു മ​ഹാ അ​പ​രാ​ധം ചെ​യ്തെ​ന്ന തോ​ന്ന​ലും!

‘‘കൊ​ച്ചു ക​ള്ളീ… ഒ​ന്ന​ര​മാ​സ​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ ഒ​പ്പി​ച്ചു ക​ള​ഞ്ഞ​ല്ലോ​ടീ…’’ എ​ന്ന​വ​ർ പ​റ​ഞ്ഞ​തി​ലെ ‘ഒ​പ്പി​ക്ക​ൽ’ എ​ന്ന വാ​ക്ക് മു​ല​ക്ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ തേ​ച്ച ക​ട്ടി​ച്ചെ​ന്നാ​യ​ത്തി​​ന്റെ ക​യ്പി​നേ​ക്കാ​ളും ഏ​റെ​നാ​ൾ ഉ​ള്ളി​ൽ ക​യ്ച്ചും ക​ന​ച്ചും കി​ട​ന്നു. അ​ന്നൊ​ന്നും ഡി​പ്സ്റ്റി​ക്കി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചൊ​ന്നും അ​വ​ൾ​ക്ക് അ​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. ക​ഴി​ഞ്ഞ ര​ണ്ടു ത​വ​ണ​യും അ​തി​ൽ ഒ​റ്റ​വ​ര മാ​ത്ര​മേ തെ​ളി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു​ള്ളൂ. ഇ​ത്ത​വ​ണ അ​ത് ഒ​രു തേ​ര​ട്ട​യു​ടെ ചു​വ​പ്പാ​യി. മാ​സ​മു​റ പി​ണ​ങ്ങി​യ ഒ​മ്പ​താ​മ​ത്തെ ദി​വ​സ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. ഒ​രു ഗ​ർ​ഭ​പാ​ത്ര​ത്തി​നു​ള്ളി​ലെ​ന്നോ​ണം ശി​ശു​സ​ഹ​ജ​മാ​യ നി​ഷ്ക​ള​ങ്ക​ത​യോ​ടെ അ​ർ​ധ ച​ന്ദ്രാ​കൃ​തി​യി​ൽ കി​ട​ന്ന് ഉ​റ​ങ്ങു​ക​യാ​യി​രു​ന്ന ദ​ർ​ശ​നെ അ​ന്നേ​രം അ​വ​ൾ അ​ര​ക്കെ​ട്ടി​ൽ ത​ട്ടി ഉ​ണ​ർ​ത്തി. ഇ​ര​ട്ട വ​ര വീ​ണ ഡി​പ്സ്റ്റി​ക് എ​ടു​ത്ത് ക​ണ്ണി​നു നേ​രെ പി​ടി​ച്ച് കാ​ണി​ച്ചു​കൊ​ടു​ത്തു.

ഉ​റ​ക്ക​വ​ല​ക്ക​ണ്ണി​ക​ൾ തൂ​ത്തു​ക​ള​ഞ്ഞ് ദ​ർ​ശ​ൻ അ​വ​ളെ അ​ടി​വാ​രം പൂ​ക്കും​വി​ധം ത​ന്നി​ലേ​ക്ക് ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. പി​ന്നെ ആ ​ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ തേ​ൻ​മ​ണ​മു​ള്ള മൂ​ന്ന് ഉ​മ്മ​ക​ൾ കൊ​ടു​ത്തു. വേ​ഗം ബാ​ത്ത് റൂ​മി​ലേ​ക്ക് പാ​ഞ്ഞ് രാ​ത്രി മു​ഴു​വ​ൻ കെ​ട്ടി​നി​ർ​ത്തി​യി​രു​ന്ന മൂ​ത്രശ​ങ്ക​യെ ലിം​ഗ​ക​വാ​ട​ത്തി​​ന്റെ ഷ​ട്ട​റു​ക​ൾ തു​റ​ന്ന് ആ​ശ്വാ​സ​ത്തോ​ടെ ഒ​ഴു​ക്കി​വി​ട്ടു. മ​ട​ങ്ങി​വ​ന്ന് അ​വ​ളു​ടെ നി​ശ്ച​യ​ദാ​ർ​ഢ്യ​മു​ള്ള കൈ​ക​ൾ എ​ടു​ത്ത് മ​ടി​യി​ൽ ​െവ​ച്ചു. പി​ന്നെ ആ ​പു​ല​ർ​ച്ച​ക്ക് ഇ​ണ​ങ്ങു​ന്ന വി​കാ​രാ​ർ​ദ്ര​ത​യോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു:

‘‘സ​ന്തോ​ഷ​മാ​യി​ല്ലേ? ഈ ​ഭൂ​മി​യി​ലെ കോ​ടാ​നു​കോ​ടി ജീ​വി​ക​ൾ​ക്കൊ​പ്പം ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​താ​യി തോ​ന്നു​ന്നി​ല്ലേ?’’

അ​വ​ൾ മ​റു​പ​ടി​യൊ​ന്നും പ​റ​യാ​നാ​കാ​തെ വാ​ക്കു​ക​ളു​ടെ ചെ​ളി​ക്കെ​ട്ടി​ൽ ക​ഴു​ത്ത​റ്റം പു​ത​ഞ്ഞു​നി​ന്നു. ഇ​നി വ​ഴു​ക്ക​ലു​ള്ള വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളി​ല്ല. മു​ന്നോ​ട്ട്. മു​ന്നോ​ട്ട് മാ​ത്രം. ഈ ​ദി​വ​സ​ത്തി​​ന്റെ ഓ​ർ​മ​ത്താ​ളി​ൽ സൂ​ക്ഷി​ക്കാ​നാ​യി മാ​ത്രം ബാ​ല ചി​ല​തൊ​ക്കെ മു​മ്പേ ക​രു​തി​െ​വ​ച്ചി​രു​ന്നു. പ​ത്തു​മ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞ​യു​ട​ൻ ഫോ​റ​സ്റ്റ് ലൈ​നി​നു​ള്ള കൃ​ഷി​ഭ​വ​നി​ൽ പോ​യി ത​ണ്ടി​ന് ക​ന​മു​ള്ള ഒ​രു തേ​ക്കി​ൻ​തൈ വാ​ങ്ങി. ദ​ർ​ശ​ൻ വെ​യി​ലു​ള്ള വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്ത് അ​ര​യോ​ളം ആ​ഴ​മു​ള്ള ഒ​രു കു​ഴി എ​ടു​ത്തു. ര​ണ്ടു​പേ​രും ഓ​രോ ക​പ്പ് വെ​ള്ളം അ​തി​​ന്റെ ചു​വ​ട്ടി​ൽ ഒ​ഴി​ച്ചു. ന​ന​വ് ഒ​രു സ്നേ​ഹം​പോ​ലെ ചു​റ്റി​ലും പ​ട​ർ​ന്നു. പി​ന്നെ അ​വ​ർ ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ പ്ര​മാ​ദ​മാ​യ ഒ​രു ചി​ട്ടി​ക്ക​മ്പി​നി​യി​ൽ പോ​യി. ഇ​രു​പ​ത് ല​ക്ഷ​ത്തി​​ന്റെ ഒ​രു ചി​ട്ടി​യി​ൽ ചേ​ർ​ന്ന് ഉ​ദ​ര​പ്പൊ​ടി​പ്പി​​ന്റെ ഭാ​വി ഇ​ൻ​ഷു​ർ​ചെ​യ്തു. ക​ൺ​പോ​ള​ക​ളി​ൽ ചാ​യ​ത്തി​ള​ക്ക​ത്തോ​ടെ ഇ​രു​ന്ന മാ​നേ​ജ​ർ അ​തീ​വ സ​ന്തു​ഷ്ട​യാ​യി. അ​വ​ർ പു​തു​വ​ത്സ​രാ​ശം​സ​ക​ൾ നേ​ർ​ന്നു​കൊ​ണ്ട് ഒ​രു ഡ​യ​റി​യും ര​ണ്ട് ക​ല​ണ്ട​റും അ​വ​ർ​ക്ക് സ​മ്മാ​നി​ച്ചു. പ​ന്ത്ര​ണ്ട് മ​ണി ക​ഴി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു അ​ന്നേ​രം.

അ​വി​ടെ​നി​ന്ന് ന​ട​ന്നു​പോ​കാ​വു​ന്ന അ​ക​ല​ത്തി​ൽ ഒ​രു വെ​ജി​റ്റേ​റി​യ​ൻ ഹോ​ട്ട​ലു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ഫാ​മി​ലി റൂ​മി​​ന്റെ ത​ണു​പ്പി​ലി​രു​ന്ന് അ​വ​ർ ഓ​രോ മ​സാ​ല​ദോ​ശ​യും സ്പെ​ഷ്യ​ൽ ഫി​ൽ​ട്ട​ർ കോ​ഫി​യും ക​ഴി​ച്ചു. കാ​പ്പി ഉ​ദാ​ത്ത​മാ​യൊ​രു ഉ​ന്മേ​ഷം അ​വ​രു​ടെ ഞ​ര​മ്പു​ക​ളി​ൽ വി​ത​റി​യി​ട്ടു. കാ​പ്പി​പ്പാ​ട മീ​ശ വ​ര​ച്ച ചി​റി തു​ട​ച്ച് പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ ഒ​രു നാ​ടോ​ടി സ്ത്രീ ​ആ​റു​മാ​സം പ്രാ​യം വ​രു​ന്ന ഒ​രു കു​ഞ്ഞി​നെ​യും ഒ​ക്ക​ത്തു​െ​വ​ച്ച് അ​വ​രു​ടെ മു​ന്നി​ൽ വ​ന്ന് കൈ ​നീ​ട്ടി.

‘‘കൊ​ച്ചി​നെ വെ​യി​ലു കൊ​ള്ളി​ക്കാ​ത​ടീ...’’

എ​ന്ന് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ അ​വ​രെ ആ​ട്ടി​യി​ട്ട് ബാ​ല ജീ​ൻ​സി​​ന്റെ പി​ൻ​പോ​ക്ക​റ്റി​ൽ​നി​ന്നും ഒ​രു അ​മ്പ​ത് രൂ​പ​യു​ടെ നോ​ട്ടെ​ടു​ത്ത് കൊ​ടു​ത്തു. ദ​ർ​ശ​ൻ ആ ​നാ​ടോ​ടി സ്ത്രീ​ക്ക് ബാ​ങ്ക് മാ​നേ​ജ​ർ സ​മ്മാ​നി​ച്ച ക​ല​ണ്ട​റു​ക​ളി​ൽ ഒ​ന്നെ​ടു​ത്ത് നീ​ട്ടി. അ​വ​ർ അ​ത് വാ​ങ്ങി ക​ണ്ണി​ൽ ​െവ​ച്ചു. പി​ൻ​സ​ഞ്ചി​യി​ൽ തി​രു​കി. ബാ​ല അ​ന്നേ​രം ദ​ർ​ശ​നെ ഉ​യ​ർ​ന്നു നോ​ക്കി. ‘‘അ​വ​ർ​ക്ക് ഉ​പ​കാ​ര​പ്പെ​ടും. ന​മ്മ​ളേ​ക്കാ​ൾ…’’ ദ​ർ​ശ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

ഒ​ന്ന​ര മ​ണി​യോ​ടെ അ​വ​ർ വീ​ട്ടി​ൽ മ​ട​ങ്ങി​യെ​ത്തി. വ​ന്ന​യു​ട​ൻ അ​വ​ൾ മ​റ്റെ​ല്ലാം മാ​റ്റി​െ​വ​ച്ച് ഇ​രു​പ​ത്തി​മൂ​ന്ന് വ​ർ​ഷം പ​ഴ​ക്ക​മു​ള്ള അ​വ​രു​ടെ ക​ല്യാ​ണ ആ​ൽ​ബം പു​റ​ത്തെ​ടു​ത്തു. തു​റ​ക്കു​മ്പോ​ൾ പ​ഴ​യൊ​രു ഇ​രു​മ്പു വാ​ദ്യ​ത്തി​​ന്റെ മു​ഴ​ക്ക​മു​ള്ള ത​ടി അ​ല​മാ​ര​യി​ലെ കീ​ഴ്ത്ത​ട്ടി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് അ​തെ​ടു​ത്ത​ത്. ഉ​ദ്ഖന​നം ന​ട​ത്തു​ന്ന ഒ​രു പു​രാ​വ​സ്തു പ​ര്യ​വേ​ക്ഷ​ക​യു​ടെ ആ​കാം​ക്ഷ അ​ത് വീ​ണ്ടും തു​റ​ന്നു കാ​ണു​ന്ന​തി​ൽ അ​വ​ൾ​ക്കു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘ഓ​ഹോ... ഇ​തി​പ്പോ​ഴും ഉ​ണ്ടോ?’’ എ​ന്ന് അ​ന്നേ​രം ദ​ർ​ശ​ൻ ചോ​ദി​ച്ചു. തു​ണി​ക​ളെ​ല്ലാം അ​ഴി​ച്ചു​മാ​റ്റി ഒ​രു നീ​ല​നി​റ​മു​ള്ള അ​ടി​വ​സ്ത്ര​ത്തി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ൻ. ഒ​രു പ​ച്ച​ത്ത​വ​ള​യു​ടെ വ​യ​റി​നെ ഓ​ർ​മി​പ്പി​ച്ച അ​യാ​ളു​ടെ കു​ലു​ങ്ങി​യു​ള്ള ചി​രി അ​വ​ൾ​ക്ക​ത്ര ബോ​ധി​ച്ചി​ല്ല.

ചു​വ​ന്ന വെ​ൽ​വെ​റ്റ് പു​റം​ച​ട്ട​യാ​യി​രു​ന്നു, ആ ​ആ​ൽ​ബ​ത്തി​ന്. തൊ​ടു​മ്പോ​ൾ ന​നു​ത്ത കു​ഞ്ചി​രോ​മ​ങ്ങ​ളു​ടെ മി​നു​മി​നു​പ്പ്. വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ളോ​ളം അ​ന​ക്ക​മ​റ്റ് കി​ട​ന്ന​തി​നാ​ൽ സ്പ​ർ​ശം ഏ​റ്റ​യു​ട​നെ താ​ളു​ക​ളി​ൽ ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു ച​വി​ട്ടു​നാ​ട​ക​ത്തി​ന്റെ അ​ര​ങ്ങി​ലെ​ന്നോ​ണം പി​ട​ഞ്ഞെ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. വി​യ​ർ​പ്പു​വാ​ട​യു​ള്ള ഒ​രു മു​ണ്ട് കു​ട​ഞ്ഞു​ടു​ത്ത് അ​ന്നേ​രം അ​ടു​ത്തു​വ​ന്നി​രു​ന്ന ദ​ർ​ശ​​ന്റെ ഇ​ട​ത്തേ തു​ട​യി​ലേ​ക്ക് അ​വ​ൾ അ​തി​​ന്റെ ക​ന​മു​ള്ള മു​ൻ​താ​ൾ പ​കു​ത്ത് നി​വ​ർ​ത്തി​െ​വ​ച്ചു. താ​ളു​ക​ൾ ഓ​രോ​ന്നാ​യി മ​റി​യ​വെ, ജി​മി​ക്കി ക​മ്മ​ലു​ക​ൾ ഇ​ട്ട ഒ​രു നാ​ണം ബാ​ല​യു​ടെ ചീ​ർ​ത്ത ക​വി​ളി​ൽ​നി​ന്നും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് ഒ​ഴു​കി​യി​റ​ങ്ങി. ക​ന​ത്ത ചു​ണ്ടു​ക​ൾ അ​ല്ലി​യ​ല്ലി​ക​ളാ​യി വി​ട​ർ​ന്ന് ഒ​രു പാ​ൽ​പ്പു​ഞ്ചി​രി പൂ​ത്തു. തു​ട​ർ​ന്ന് ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ വേ​ഗ​ച്ചു​വ​ടു​ക​ൾ ​െവ​ച്ചു. ഒ​രു ചി​രി പാ​തി​വ​ഴി​യി​ൽ വാ​യ് പൊ​ത്തി നി​ന്നു. കാ​ക്ക​ക്കാ​ൽ ഓ​ടി​യ നെ​റ്റി​ത്ത​ട​ത്തു​നി​ന്നും ര​ണ്ട് പ​തി​റ്റാ​ണ്ടു കാ​ലം പൊ​ടി​ഞ്ഞു​വീ​ണു. ഉ​ള്ളം​കാ​ൽ പൊ​ള്ളി​യ ഒ​രു നാ​യ​യെ​പ്പോ​ലെ താ​ളു​ക​ൾ പി​ന്നെ കൊ​ന്നി കൊ​ന്നി പി​ന്നി​ലോ​ട്ടു പാ​ഞ്ഞു.

ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ക​ട​ന്ന് കാ​റ്റ് ധൃ​തി​കൂ​ട്ടി. ‘‘ആ ​ഫാ​ൻ ഒ​ന്ന് കു​റ​യ്ക്ക്…’’ ദ​ർ​ശ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ബാ​ല അ​ത് കേ​ട്ടി​ല്ല.

അ​ന്നേ​രം ഇ​റ​ങ്ങി​പ്പോ​രാ​നാ​കാ​ത്ത​വി​ധം അ​വ​ൾ ആ ​ആ​ൽ​ബ​ത്തി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ഏ​റെ ദൂ​രം ക​യ​റി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു. ദ​ർ​ശ​നും പ​തി​യെ അ​തി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു​ക​യ​റി. കൈ ​പി​ടി​ച്ചു​കു​ലു​ക്കു​ന്ന സ്നേ​ഹി​ത​ർ. അ​വ​ർ പ​റ​യു​ന്ന ആ​ശം​സ​ക​ൾ​ക്ക് പ​ഴം​ക​റി​ക​ളു​ടെ ഗ​ന്ധം! തോ​ളി​ൽ ത​ട്ടു​മ്പോ​ൾ കൂ​ടം വീ​ഴു​ന്ന നോ​വ്.

ഉ​ടു​പ്പി​​ന്റെ കൈ ​മു​ട്ടോ​ളം തെ​റു​ത്ത് ക​യ​റ്റു​മ്പോ​ൾ വ​ല്ലാ​തെ ബ​ലം പി​ടി​ച്ചു. ഉ​യ​രം കൂ​ടി​യ ക​റു​ത്ത ലെ​ത​ർ ചെ​രി​പ്പി​ലേ​ക്ക് കാ​ലു​ക​ൾ ക​ട​ത്തി​യ​തും അ​ത് വി​ര​ൽ​ത്തു​മ്പി​ൽ കൊ​ത്തി. കാ​ൽ മ​ട​മ്പി​ൽ തൊ​ട്ടു​നി​ന്ന മു​ണ്ടി​​ന്റെ ക​ര​യി​ൽ കാ​ലം തി​ര​യി​ള​ക്കി. അ​റ​ബി സ​മ്മാ​നി​ച്ച വ​ലി​യ ഡ​യ​ൽ ഉ​ള്ള വാ​ച്ച് സ​മ​യം തെ​റ്റി​ച്ച് കൊ​ഞ്ഞ​നം കു​ത്തി. താ​ലി​കെ​ട്ടു​ന്ന താ​ളി​​ന്റെ ക​ര​യി​ൽ അ​വ​ർ കു​റ​ച്ചു നേ​രം ആ​ശ​ങ്ക​ക​ളോ​ടെ നി​ന്നു. പി​ന്നെ പ​തി​യെ മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. ക​റു​ത്ത ച​ട്ട​യ​ണി​ഞ്ഞ ര​ണ്ട് സ്റ്റി​ൽ കാ​മ​റ​ക​ളു​ടെ വ​ലി​യ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ‘ക്വി​ൽ ക്വി​ൽ’ എ​ന്ന് മി​ന്നി​യ​ട​ഞ്ഞു. നാ​ഗ​സ്വ​രം. ത​കി​ൽ. ഒ​രു വീ​ഡി​യോ കാ​മ​റ വി​യ​ർ​ത്തും വി​യ​ർ​പ്പൊ​പ്പി​യും വെ​ളി​ച്ച​ത്തി​നൊ​പ്പം അ​വി​ട​മാ​കെ ഒ​ഴു​കി​ന​ട​ക്കു​ന്നു.

ആ​രോ ഒ​രാ​ൾ ഒ​രു നേ​ർ​ത്ത ച​ര​ട് വ​ലി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വി​വാ​ഹ മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും പൂ​ക്ക​ൾ ചി​ത​റി. ഭാ​ര​മു​ള്ള മെ​റൂ​ൺ​പ​ട്ടു സാ​രി​യി​ൽ ബാ​ല അ​മി​ത​ഭാ​രം ക​യ​റ്റി​യ ഒ​രു ക​പ്പ​ലാ​യി പു​ത​ഞ്ഞു​നി​ന്നു.

മൂ​ന്ന് പാ​യ​സ​വും ര​സ​ക​ദ​ളി പ​ഴ​വും ചേ​ർ​ത്ത് ക​ലാ​ശം ഒ​രു​ക്കി​യ ക​ല്യാ​ണ​സ​ദ്യ ബാ​ല​യു​ടെ അ​ടി​വ​യ​റ്റി​ൽ കി​ട​ന്ന് ത​പ്പും ത​കി​ലും കൊ​ട്ടി. ദ​ർ​ശ​​ന്റെ മൂ​ക്കി​ൽ പു​ളി​യി​ഞ്ചി​യു​ടെ കൂ​ർ​ത്ത മ​ണം ഒ​രു ആ​വി തീ​വ​ണ്ടി ഓ​ടി​ച്ചു. അ​ന്ന​വ​ൾ ര​ണ്ടാം വ​ർ​ഷ ബി​രു​ദ പ​രീ​ക്ഷ നെ​ടു​കെ മു​റി​ച്ചി​ട്ടി​ട്ടാ​ണ് വി​വാ​ഹ മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടിക്കയ​റി​യ​ത്. മു​റി​ഞ്ഞ വാ​ൽ നെ​ഞ്ചി​ൽ കി​ട​ന്ന് പ​ട​പ​ടാ​ന്ന് തു​ടി​ച്ചു. അ​വ​ൾ​ക്ക​ന്ന് ഇ​രു​പ​ത് വ​യ​സ്സും പ​തി​ന​ഞ്ച് ദി​വ​സ​വും! ഇ​ന്ന​ത്തെ​പ്പോ​ലെ ഒ​രു വെ​ള്ളി​യാ​ഴ്ച. അ​വ​ളു​ടെ ഇ​റു​കി​യ ബ്ലൗ​സി​നു കീ​ഴെ ഉ​ത്ക​ണ്ഠ​ക​ൾ വി​യ​ർ​പ്പു ചാ​ലി​ച്ച് പ​പ്പ​ട​വ​ട്ടം വ​ര​ച്ചു. വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ഞ്ഞ​തി​​ന്റെ മൂ​ന്നാം നാ​ൾ ശേ​ഷി​ച്ച പ​രീ​ക്ഷ​ക​ൾകൂ​ടി എ​ഴു​താ​ൻ പോ​ക​ണം, എ​ന്ന​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ അ​വ​ളു​ടെ ഒ​തു​ങ്ങി​യ അ​ര​ക്കെ​ട്ടി​ൽ ത​ഴ​മ്പ് ക​ന​ത്ത കൈ​ക​ൾകൊ​ണ്ട് അ​മ​ർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു. അ​തൊ​രു വെ​ളു​പ്പാ​ൻ​കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു.

‘‘നീ ​ഇ​നി ഈ ​വീ​ടി​​ന്റെ ധ​ന​ത​ത്ത്വ​ശാ​സ്ത്രം നോ​ക്കി​യാ​ൽ മ​തി” എ​ന്ന​വ​ൻ കാ​തി​ൽ ചി​രി​യു​ടെ പൂ​ക്കു​ല ചി​ത​റി​ച്ചു. അ​വ​ൾ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് ബാ​ത്ത് റൂ​മി​ലേ​ക്ക് ഓ​ടി. ബീ​ഡി​പ്പു​ക​യു​ടെ വാ​ട ഓ​ക്കാ​ന​ത്തോ​ടെ ചു​ണ്ടി​ൽ​നി​ന്നും ക​ഴു​കി​ക്ക​ള​ഞ്ഞു.

വി​ദ​ഗ്ധ​നാ​യ ഒ​രു ക്രെ​യി​ൻ ഓ​പ​റേ​റ്റ​റാ​യി​രു​ന്നു ദ​ർ​ശ​ൻ. അ​വ​ന​ന്ന് സൗ​ദി അ​റേ​ബ്യ​യി​ലെ ഒ​രു ഇ​ട​ത്ത​രം എ​ണ്ണ​ക്ക​മ്പ​നി​യി​ലാ​യി​രു​ന്നു ജോ​ലി. ഒ​ട്ട​ക​ത്തോ​ളം ഉ​യ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു ക​റു​ത്ത അ​റ​ബി​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​​ന്റെ ബോ​സ്. ‘‘എ​നി​ക്ക് വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ക്ക​ണം, നാ​ട്ടി​ൽ പോ​ക​ണം’’ എ​ന്ന​വ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ അ​യാ​ൾ അ​വ​​ന്റെ ഇ​രു​മ്പു​റ​പ്പു​ള്ള കൈ​ക​ളി​ൽ അ​മ​ർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘നീ ​ആ പെ​ണ്ണി​നെ ഒ​റ്റ​മാ​സ​ത്തി​നു​ള്ളി​ൽ ഗ​ർ​ഭി​ണി​യാ​ക്കും. അ​വ​ൾ എ​ട്ടാം മാ​സ​ത്തി​ൽ നി​ന​ക്കൊ​രു മീ​ശ​യു​ള്ള ആ​ൺ​കു​ട്ടി​യെ ത​രും.’’ ചി​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട​യാ​ൾ എ​ന്നി​ട്ട് അ​വ​​ന്റെ ക​ന​ത്ത ഭു​ജ​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​രാ​ധ​ന​യോ​ടെ ര​ണ്ട് ഇ​ടി ഇ​ടി​ച്ചു. ആ ​ഇ​ടി​യി​ൽ ഭൂ​മി​യി​ലെ ഏ​റ്റ​വും ക​രു​ത്തു​റ്റ പു​രു​ഷ​ലിം​ഗ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഒ​ന്നാ​ണ് അ​വ​ന്റേ​ത് എ​ന്ന സാ​ക്ഷ്യ​പ​ത്ര​വും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ക​ട​ൽ കാ​റ്റ​ടി​ച്ചി​ട്ടാ​ക​ണം, അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ദ​ർ​ശ​​ന്റെ നീ​ള​ൻ​മു​ടി ചെ​മ്പി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

ക​മ്പ​നി​യി​ൽ ധാ​രാ​ളം പ​ണി​യു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്ന ഒ​രു വേ​ന​ൽ​ക്കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​തി​നാ​ൽ ര​ണ്ടു മാ​സ​ത്തി​ൽ കൂ​ടു​ത​ൽ അ​യാ​ൾ അ​വ​ന് അ​വ​ധി ന​ൽ​കി​യി​ല്ല. പോ​രാ​ത്ത​തി​ന് ആ​ദ്യം സ​മ്മ​തി​ച്ച ഒ​ന്ന​ര​മാ​സം എ​ന്ന​ത് വെ​റും ഒ​രു മാ​സ​മാ​യി വെ​ട്ടി​ക്കു​റ​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു. യാ​ത്ര പു​റ​പ്പെ​ടു​മ്പോ​ൾ, വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​ന​മാ​യി ക​റു​ത്ത ഡ​യ​ലു​ള്ള ഒ​രു വാ​ച്ച് കൊ​ടു​ത്തി​ട്ട് അ​റ​ബി ചെ​റി​യ ക​ണ്ണു​ക​ൾ ഇ​റു​ക്കി, ക​ന​ത്ത ഒ​ച്ച​യി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘പോ​യി വാ… ​ഇ​ട​യ്ക്കി​ട​യ്ക്ക് സ​മ​യം നോ​ക്കി​ക്കോ, നി​ന​ക്ക് ഒ​രു മാ​സം​ത​ന്നെ ധാ​രാ​ളം.’’

വി​വാ​ഹം ഉ​റ​പ്പി​ച്ച നാ​ളു​ക​ളി​ൽ ദ​ർ​ശ​ൻ പ​ല​വ​ട്ടം ബാ​ല​യെ ഫോ​ണി​ൽ വി​ളി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. ആ ​നാ​ല​ഞ്ച് വി​ളി​ക​ളി​ൽ മു​ഴു​വ​ൻ ഉ​ഷ്ണ​ക്കാ​റ്റി​​ന്റെ ലൈം​ഗി​കാ​ലിം​ഗ​ന​മു​ള്ള വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ളു​മാ​യി​രു​ന്നു.

ക​റു​ത്ത തു​ണി​കൊ​ണ്ട് മു​ഖം മ​റ​ച്ച് തൂ​ക്കു​ക​യ​റി​ന് മു​ന്നി​ലേ​ക്കു​ള്ള ഒ​രു യാ​ത്ര അ​വ​ൾ തു​ട​ർ​ന്നു​ള്ള നാ​ല​ഞ്ചു രാ​ത്രി​ക​ളി​ൽ സ്വ​പ്ന​വും ക​ണ്ടു. ച​ങ്ങ​ല​ക്കു​ടു​ക്കു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ കൂ​റ്റ​ൻ ലോ​ഹ പൈ​പ്പു​ക​ൾ ക​യ​റ്റു​ന്ന ഒ​രു ക്രെ​യി​ൻ ഓ​പ​റേ​റ്റ​റോ​ടൊ​ത്തു​ള്ള ത​ന്റെ രാ​ത്രി​ക​ൾ എ​ത്ര​മാ​ത്രം ഇ​രു​ൾ നി​റ​ഞ്ഞ​താ​യി​രി​ക്കും എ​ന്നോ​ർ​ത്ത് പി​ന്നീ​ട് അ​വ​ൾ​ക്ക് ഒ​ട്ടും ഉ​റ​ങ്ങാ​നാ​യി​ല്ല. ഉ​ഗ്ര​സ്ഫോ​ട​ന​ശേ​ഷി​യു​ള്ള ബോം​ബ് വീ​ഴാ​ൻ സാ​ധ്യ​ത​യു​ള്ള ഒ​രു ക​റു​ത്ത ഭൂ​ഖ​ണ്ഡ​മാ​യി അ​വ​ൾ സ്വ​ന്തം ഉ​ട​ലി​നെ ക​ണ്ടു. വി​വാ​ഹ​ത്ത​ലേ​ന്ന് ആ​ത്മ​ഹ​ത്യ ചെ​യ്താ​ലോ എ​ന്ന് പു​ല​ർ​ച്ചെ മൂ​ന്നു​മ​ണി വ​രെ ചി​ന്തി​ച്ചു! ജ​പ​മാ​ല​യു​മാ​യി അ​ന്ത്യ​ദി​ന​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് പോ​കു​ന്ന ഒ​രാ​ളെ​പ്പോ​ലെ അ​വ​ൾ ഒ​രു​പാ​ട് ഇ​ഷ്ട​ങ്ങ​ൾ അ​മ്മ​യോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

കൈ ​നി​റ​യെ കു​പ്പി​വ​ള​ക​ൾ ഇ​ട​ണം. കാ​ലി​ലും കൈ​യി​ലും മൈ​ലാ​ഞ്ചി ഇ​ട​ണം. ഉ​പ്പു​മാ​ങ്ങ തി​ന്ന​ണം. ഊ​ഞ്ഞാ​ലി​ലി​രു​ന്ന് ആ​ട​ണം...

വി​വാ​ഹ​ദി​വ​സം രാ​വി​ലെ അ​വ​ൾ നി​ല​ക്ക​ണ്ണാ​ടി​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ നി​ന്ന് ഒ​ത്തി​രി ക​ര​ഞ്ഞു.

പു​ട്ടു പു​ഴു​ങ്ങു​ന്ന മ​ട്ടി​ലൊ​രു ജീ​വി​ത​മാ​യി​രു​ന്നു പി​ന്നീ​ട​വ​ളു​ടേ​ത്.

എ​ണ്ണ​മ​റ്റ ഒ​ത്തു​തീ​ർ​പ്പു​ക​ൾ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ​നി​ന്ന് പാ​ക​ത്തി​ൽ ന​ന​ഞ്ഞു. സ്വ​സ്ഥ​ത എ​ന്ന ത​ണ​ലി​നു വേ​ണ്ടി പ​തം വ​രു​വോ​ളം കു​ഴ​ഞ്ഞു. സ​മാ​ധാ​നം എ​ന്ന ആ​ശ്വാ​സ കു​റ്റി​യി​ൽ നി​റ​യും​വ​രെ ക​യ​റി. പ്ര​ശ്ന പ​രി​ഹാ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​വി​യി​ൽ ഇ​രു​ന്ന് ആ​വോ​ളം പു​ഴു​ങ്ങി. പ​ല​രു​ടെ വി​ശ​പ്പി​നു മു​ന്നി​ലും ചൂ​ടോ​ടെ നി​ര​ന്നു. ക​ണ്ട​വ​രും കേ​ട്ട​വ​രു​മെ​ല്ലാം പൊ​ടി​ച്ചു​ട​ച്ച് തി​ന്നു. അ​ങ്ങ​നെ അ​ടു​ക്ക​ള​പ്പു​റ​ത്തൊ​രു അ​ട​ത്തു​ണി. വ​രാ​ന്ത​യി​ൽ ഒ​രു ച​വി​ട്ടി. കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ ക​ര​പ്പ​ന​ടി​ച്ച ഒ​രു തോ​ർ​ത്ത്. കി​ട​ക്ക​യി​ൽ ച​വി​ട്ടി മൂ​ടാ​നു​ള്ള പു​ത​പ്പ്. മു​റ്റ​ത്തൊ​രു കു​റ്റി​ച്ചൂ​ൽ. തേ​ഞ്ഞ ഒ​രു ഹ​വാ​യ് ചെ​രു​പ്പ്. ജീ​വി​ത​മെ​ന്ന വി​ര​ലി​​ന്റെ വേ​ഗം കു​റ​ഞ്ഞു. ന​ഖം ച​ന്ദ്ര​ക്ക​ല​ക​ൾ പോ​ലെ തേ​ഞ്ഞു. ക​ഴു​കി ക​മി​ഴ്ത്തി​യ സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും വാ​ർ​ന്നു പോ​കാ​തെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ ന​ന​വോ​ടെ നി​ന്നു.

അ​ന്നേ​രം അ​വ​ർ ആ ​ആ​ൽ​ബ​ത്തി​​ന്റെ അ​വ​സാ​ന താ​ളു​ക​ളി​ലാ​യി​രു​ന്നു. തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ൽ അ​വ​ളു​ടെ അ​മ്മ അ​തി​ൽ​നി​ന്നൊ​രു താ​ളി​ൽ​നി​ന്നും ഇ​റ​ങ്ങി വ​ന്നു. ‘‘നി​ന​ക്കി​ത​ൽ​പം നേ​ര​ത്തേ ആ​യി​ക്കൂ​ടാ​യി​രു​ന്നോ? വ​യ​സ്സാം​കാ​ല​ത്തി​ട്ട് എ​ന്നെ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടി​ക്കാ​ൻ…?’’ എ​ന്ന​വ​ർ ചോ​ദി​ച്ചു.

വി​വാ​ഹ മ​ണ്ഡ​പ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും ദ​ർ​ശ​​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ക്കു​വാ​ൻ കാ​റി​ൽ ക​യ​റു​ന്ന ചി​ത്ര​ത്തി​ൽ​നി​ന്നാ​ണ് അ​തു ചോ​ദി​ക്കാ​ൻ​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം ഇ​റ​ങ്ങി​വ​ന്ന​ത്. അ​വ​ർ​ക്ക് പ്രാ​യ​ത്തി​​ന്റെ വി​വ​ശ​ത​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

ബാ​ല അ​മ്മ​യു​ടെ വേ​വ​ലാ​തി​യെ ക​ടു​കു​മ​ണി​യോ​ള​വും ചോ​രാ​തെ ചേ​ർ​ത്തു​പി​ടി​ച്ചു. ആ ​ഉ​ട​ലി​ൽ സാ​മ്പാ​റും പാ​ൽ​പാ​യ​സ​വും കു​ഴ​ഞ്ഞ സ​ദ്യ​യി​ല​യു​ടെ മ​ണ​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ​ൽ​ബ​ത്തി​ലെ മ​ങ്ങി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യ ആ ​താ​ളി​ൽ ഹാ​രം അ​ണി​ഞ്ഞ ഒ​രു മാ​ർ​ക് ഫോ​ർ വെ​ളു​ത്ത അം​ബാ​സി​ഡ​ർ കാ​ർ മു​ൻ​വാ​തി​ൽ തു​റ​ന്നു പി​ടി​ച്ച് ഇ​ര​മ്പി​നി​ന്നു. ഒ​രു വാ​ക്കും നി​ല​ത്തു വീ​ഴ്ന്നു​പോ​കാ​ത്ത വി​ധം ശ്ര​ദ്ധ​യോ​ടെ അ​വ​ൾ അ​മ്മ​യു​ടെ ചെ​വി​യോ​ട് ചേ​ർ​ന്നു​നി​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കു വേ​ണ്ടി​യാ​ണ് ഞാ​ൻ ഇ​രു​പ​താ​മ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ വി​വാ​ഹം ക​ഴി​ച്ച​ത്. ഇ​രു​പ​ത്തി​യൊ​ന്നി​ൽ സി​ബി​യെ പെ​റ്റ​ത്. ഓ​യി​ൽ മ​ണ​മു​ള്ള കി​ത​പ്പും ​െക്ര​യി​നി​​ന്റെ കു​തി​പ്പും ഏ​റ്റു​വാ​ങ്ങി​യ​ത്. ഇ​തി​പ്പോ​ൾ എ​നി​ക്കു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണ്. ജീ​വി​ച്ച​തി​ന് ഒ​രു അ​ട​യാ​ളം.’’

ബാ​ല​ക്ക് അ​മ്മ എ​ന്നാ​ൽ ക​ല​ർ​പ്പി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു വ​യ​ൽ​പ്പൂ​വി​​ന്റെ സ്നേ​ഹ​മാ​യി​രു​ന്നു. മ​ഞ്ഞു​വീ​ഴ്ച​യു​ള്ള ഒ​രു പു​ല​ർ​ച്ചെ വീ​ട്ടു​മു​റ്റ​ത്ത് കു​ഴ​ഞ്ഞു​വീ​ണ ഭ​ർ​ത്താ​വ് ഏ​താ​നും മ​ണി​ക്കൂ​റു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ഒ​രു വാ​ഴ​യി​ല​യി​ൽ തെ​ക്കോ​ട്ടി​റ​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ​ക്ക് പ്രാ​യം ഇ​രു​പ​ത്തി​യൊ​മ്പ​ത് വ​യ​സ്സ്! അ​ന്നു​മു​ത​ൽ സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ തി​ള​ച്ചു​തൂ​വേ​ണ്ട ആ​ന​ന്ദ​ങ്ങ​ൾ മ​റ​ന്ന് അ​വ​ർ ഒ​റ്റ മ​ക​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ജീ​വി​ച്ചു.

കു​റേ നാ​ളാ​യി മാ​റ്റി​െ​വ​ച്ചി​രു​ന്ന കി​ലു​ക്കു​ള്ള വെ​ള്ളി പാ​ദ​സ​രം എ​ടു​ത്ത് കാ​ലി​ലെ​ടു​ത്ത​ണി​ഞ്ഞു​കൊ​ണ്ട് ബാ​ല അ​മ്മ​യെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്തു. ഒ​പ്പം ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ൽ പാ​വം ഇ​പ്പോ​ൾ വ​യ​റി​ലും കാ​ലി​ലു​മൊ​ക്കെ ത​ട​വി ത​ന്നേ​നെ! ഇ​ല​യ​ട​യും കൊ​ഴു​ക്ക​ട്ട​യും ച​ക്ക​പ്പു​ഴു​ക്കു​മൊ​ക്കെ ഉ​ണ്ടാ​ക്കി ത​ന്നേ​നെ. ക​ട്ടി​ലി​​ന്റെ കീ​ഴെ പ​ന​മ്പാ​യ നി​വ​ർ​ത്തി നാ​യ്ക്കു​ഞ്ഞി​നെ​പ്പോ​ലെ ചു​രു​ണ്ടു കി​ട​ന്നേ​നെ. ച​രി​ഞ്ഞാ​ലും മ​റി​ഞ്ഞാ​ലു​മൊ​ക്കെ വ​ഴ​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞേ​നെ. അ​ടി​വ​യ​റി​​ന്റെ തൂ​ക്കം നോ​ക്കി കു​ട്ടി ആ​ണാ​ണോ പെ​ണ്ണാ​ണോ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞേ​നെ! അ​വ​ൾ അ​മ്മ​യി​ലേ​ക്കെ​ത്തു​ന്ന ഒ​രു ദീ​ർ​ഘ​നി​ശ്വാ​സ​ത്തെ ആ​യ​ത്തി​ൽ ഉ​യ​ര​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്ക് അ​ഴി​ച്ചു​വി​ട്ടു. ശി​ബി​ക്ക് ചി​ത്ര​ക​ഥ​യി​ലെ കു​ട്ടി​ച്ചെ​കു​ത്താ​​ന്റെ മു​ഖ​മാ​യി​രു​ന്നു. ര​ക്തം​വ​രെ ഉ​റു​ഞ്ചി​യെ​ടു​ക്കു​ന്ന അ​വ​​ന്റെ മു​ല​കു​ടി! രാ​ത്രി​ക്കും പ​ക​ലി​നും മീ​തെ ഒ​രു​പോ​ലെ ക​ര​ച്ചി​ൽ ചൊ​രി​യു​ന്ന കീ​റ്റു​വാ​ങ്ക​റ! മൂ​ത്രം ഒ​ഴി​ച്ചും മ​ലം തെ​റി​പ്പി​ച്ചു​മു​ള്ള കൊ​ടും വെ​റു​പ്പി​ക്ക​ൽ..!

സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളു​ടെ കി​ളു​ന്തു കൈ​ക​ൾ അ​രി​ഞ്ഞു​ക​ള​ഞ്ഞ​തി​ന്, പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളു​ടെ താ​യ് വേ​ര​റു​ത്ത​തി​ന്, സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യ​ത്തെ ക​ട്ടി​ത്തു​ട​ലി​ട്ട് പൂ​ട്ടി​യ​തി​നെ​ല്ലാം അ​മ്മ​യു​ടെ ത​ല​യി​ൽ ക​രി​ന്തേ​ൾ പു​ഴു​ക്ക​ണേ, എ​ന്ന​വ​ൾ പ്രാ​കി​യി​ട്ടു​ണ്ട്. ഉ​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ ശി​ബി സൂ​ചി​ക്കു​ത്തേ​റ്റ​പോ​ലെ ഞെ​ട്ടി​യു​ണ​ർ​ന്ന് ക​ര​യു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ ത​ല​മു​ടി പി​ന്നി വാ​രി​യെ​റി​ഞ്ഞ് ഇ​ങ്ങ​നെ സ​ങ്ക​ട​പ്പെ​ട്ടു:

‘‘ദൈ​വ​മേ… ഇ​തി​നൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ എ​ന്തു പാ​പം​ചെ​യ്തു?’’

അ​തു കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​മ്മ പ​റ​യും:

‘‘നീ ​കി​ട​ന്ന് ഉ​റ​ങ്ങി​ക്കോ… കൊ​ച്ചി​നെ ഞാ​ൻ നോ​ക്കി​ക്കൊ​ള്ളാം.”

‘‘എ​ന്ത​രി​ന്? അ​തി​നെ​ന്നെ ഏ​തു നേ​ര​വും ക​റ​ക്ക​ണ്ടേ? നി​ങ്ങ​ള് തു​റ​ന്നി​ട്ടു കൊ​ടു​ക്കു​മോ, ക​റ​ക്കാ​ൻ?’’

അ​വ​ൾ നാ​ണ​വും മാ​ന​വു​മൊ​ക്കെ ഉ​രി​ഞ്ഞു​ക​ള​ഞ്ഞ് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

കാ​ല​ത്തി​​ന്റെ കൂ​കി​പ്പാ​ച്ചി​ലി​നെ​ക്കു​റി​ച്ചോ​ർ​ത്ത​പ്പോ​ൾ ബാ​ല അ​തി​ശ​യി​ച്ചു. അ​ന്ന​ത്തെ നാ​ൽ​പ​ത്തി​മൂ​ന്നു​കാ​രി​യാ​യ അ​മ്മ​യി​ലേ​ക്ക് താ​നി​ന്ന് ഒ​രു ബു​ള്ള​റ്റ് ട്രെ​യി​നി​​ന്റെ വേ​ഗ​ത്തി​ൽ സ​ഞ്ച​രി​ച്ചെ​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്നു! പൊ​ടി ചു​റ്റി​യ ബോ​ഗി​യി​ൽ ഒ​ടു​ക്ക​ത്തെ യാ​ത്ര​ക്കാ​രി​യു​ടെ അ​വ​ശ​ത​ക​ളോ​ടെ ആ​ടി​യും ഉ​ല​ഞ്ഞും! ബാ​ല അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത​യോ​ടെ ത​​ന്റെ മൂ​ക്കു​ത്തി​യി​ലെ നീ​ല​ക്ക​ല്ലി​ൽ തൊ​ട്ടു. പി​ന്നെ ക്ഷീ​ണി​ച്ച കൈ​കാ​ലു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് നോ​ക്കി. എ​ല്ലാ പെ​ൺ​മ​ക്ക​ളും അ​മ്മ​യി​ലേ​ക്ക് ചാ​രി​യ ഒ​രു ഏ​ണി​യാ​ണ്. അ​തി​ലേ​ക്കാ​ണ് അ​വ​രു​ടെ സ​ഞ്ചാ​രം. താ​നും അ​വി​ടേ​ക്ക് സാ​വ​ധാ​നം ന​ട​ന്നു​ക​യ​റു​ക​യാ​ണെ​ന്ന് അ​വ​ൾ​ക്ക് ഒ​രി​ക്ക​ൽ​ക്കൂ​ടി ബോ​ധ്യ​മാ​യി.

അ​വ​ൾ കൊ​ലു​സ്സ് കി​ലു​ങ്ങെ ന​ട​ന്നു. ദ​ർ​ശ​ൻ അ​വ​ളെ ഒ​ളി ക​ണ്ണാ​ൽ നോ​ക്കി. ബാ​ല​യു​ടെ മു​ന്നി​ൽ അ​മ്മ​യെ​ന്ന ശൂ​ന്യ​ത​ക്കി​പ്പോ​ൾ മൂ​ന്നു വ​യ​സ്സി​ന്റെ ചാ​വ​റി​വ്. ശി​ബി ക​ഴി​ഞ്ഞ മൂ​ന്നു വ​ർ​ഷ​മാ​യി ഹൈ​ദ​രാ​ബാ​ദി​ലെ ഒ​രു ഐ.​ടി ക​മ്പ​നി​യി​ലാ​ണ്. ദ​ർ​ശ​ൻ ആ​യി​ടെ​യാ​ണ് പ്ര​വാ​സം മ​തി​യാ​ക്കി​യ​ത്. ഒ​രു വൈ​കു​ന്നേ​രം ഷാ​ർ​ജ​യി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള ഒ​രു എ​യ​ർ അ​റേ​ബ്യ വി​മാ​ന​ത്തി​ൽ നാ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് മ​ട​ങ്ങി.

ക്രെ​യി​നു​ക​ളെ നി​യ​ന്ത്രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ താ​നൊ​രു കി​ത​യ്ക്കു​ന്ന നാ​യ​യാ​ണെ​ന്ന് അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​വ​ന് തോ​ന്നി​ത്തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു.

ഇ​പ്പോ​ൾ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ക​ട​ന്ന​ൽ​കൂ​ടൊ​രു​ക്കു​ന്ന ഈ ​വ​ലി​യ വീ​ട്ടി​ൽ അ​വ​ർ ര​ണ്ടു​പേ​ർ മാ​ത്രം. രാ​വി​ലെ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് വീ​ടി​​ന്റെ ഓ​രോ ര​ഹ​സ്യ​മൂ​ല​ക​ളി​ലും ചെ​ളി കു​ഴ​ച്ച് കൂ​ടൊ​രു​ക്കാ​ൻ വ​രു​ന്ന നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​ക​ളെ ആ​ട്ടി​യോ​ടി​ച്ച് കൂ​ടു​ക​ൾ ത​ട്ടി​യു​ട​യ്ക്കു​ക എ​ന്ന​താ​ണ് ബാ​ല​യു​ടെ പ്ര​ധാ​ന ജോ​ലി. അ​തു ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ പ​ല ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളി​ലും ദ​ർ​ശ​നോ​ട് പ​റ​യും:

‘‘ഒ​രി​ക്ക​ൽ ആ​ർ​ക്കോ വേ​ണ്ടി ഒ​ഴു​കി​യ ഒ​രു പു​ഴ ഇ​പ്പോ​ൾ ന​മു​ക്കു​വേ​ണ്ടി മാ​ത്രം തി​രി​ച്ചൊ​ഴു​കു​ന്നു. കു​ന്നി​ലേ​ക്ക്. കു​ന്നി​ൽ​നി​ന്നും ഉ​റ​വ​യി​ലേ​ക്ക്…’’

പ​ക​ൽ​നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​വ​ൾ ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ പാ​ടാ​ൻ മ​റ​ന്നു​പോ​യ പാ​ട്ടു​ക​ളെ ഹൃ​ദ​യ​ക്കൂ​ടി​ൽ​നി​ന്നും പ​റ​ത്തി​വി​ടും. ഒ​ച്ച​യ​ന്നേ​രം ഒ​രു പ​ശ​പോ​ലെ തൊ​ണ്ട​യി​ൽ ഒ​ട്ടി​പ്പി​ടി​ക്കും. ഓ​ർ​മ​ക​ൾ ശൂ​ല​ങ്ങ​ളു​മാ​യി വ​ന്ന് തൊ​ണ്ട​ക്കു​ഴി​യെ ആ​ഴ​ത്തി​ൽ കു​ത്തി വേ​ദ​നി​പ്പി​ക്കും.

‘‘ക​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ വൃ​ത്തം വ​ര​യ്ക്കു​ന്ന ഒ​രു പാ​വാ​ട എ​നി​ക്കു വേ​ണം’’, ഒ​രു​ദി​വ​സം അ​വ​ൾ ദ​ർ​ശ​നോ​ട് പ​റ​ഞ്ഞു.

“എ​ന്തി​ന്?”

“നൃ​ത്തം ചെ​യ്യാ​ൻ.”

“നൃ​ത്തം ക​റ​ക്ക​മ​ല്ല​ല്ലോ?” ദ​ർ​ശ​ൻ നെ​യി​ൽ ക​ട്ട​ർ​കൊ​ണ്ട് കാ​ൽ​ന​ഖം മു​റി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. മ​രു​ഭൂ​മി വി​ട്ടി​ട്ട് വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ ക​ഴി​ഞ്ഞെ​ങ്കി​ലും ന​ഖ​ങ്ങ​ൾ മു​റി​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ന് വി​ര​ലു​ക​ളി​ൽ എ​ണ്ണ മ​ണ​ക്കു​മാ​യി​രു​ന്നു.

“എ​നി​ക്കി​നി വൃ​ത്തം വ​ര​യ്ക്കു​ന്ന നൃ​ത്ത​ങ്ങ​ളേ ചെ​യ്യാ​നാ​കൂ...’’ അ​വ​ൾ പ​റ​ഞ്ഞു.

അ​ത്ത​രം മൂ​ന്നു പാ​വാ​ട​ക​ൾ അ​വ​ൾ വാ​ങ്ങി. നൃ​ത്തം അ​വ​ളെ ഇ​ടം​വ​ലം മൂ​ടി.

അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ മീ​ൻ വ​റു​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ ഗു​ലാം അ​ലി​യു​ടെ പി​ട​യ്ക്കു​ന്ന ഗ​സ​ലു​ക​ൾ​കൂ​ടി വ​റ​ച​ട്ടി​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​ടും. ദ​ർ​ശ​ൻ അ​ന്നേ​രം അ​വ​ളു​ടെ അ​ര​ക്കെ​ട്ടി​ൽ ഒ​രു കോ​രു​വ​ല​യാ​യി ചു​റ്റും. എ​ണ്ണ​യി​ൽ മൊ​രി​യു​ന്ന ശീ​ലു​ക​ൾ അ​വ​രു​ടെ മൂ​ക്കു​ക​ളെ ഉ​ന്മ​ത്ത​മാ​ക്കും. പൊ​ള്ളു​ന്ന അ​യ​ല​യു​ടെ​യും വ​ങ്ക​ട​യു​ടെ​യും ന​ടു​ത്തു​ണ്ട​ങ്ങ​ൾ അ​യ​ഞ്ഞ ശീ​ലു​ക​ൾ ചേ​ർ​ത്ത് നു​ള്ളി അ​വ​ൾ അ​വ​​ന്റെ വാ​യി​ലേ​ക്ക് ഇ​ട്ടു​കൊ​ടു​ക്കും. അ​വ​ൻ അ​വ​ളു​ടെ വി​ര​ലു​ക​ളി​ലെ പ​ഴ​യ വി​ഷാ​ദ​ത്തെ പു​തി​യ ഒ​രു പ്ര​ണ​യ​ത്തോ​ടെ ക​ടി​ക്കും. ലോ​കം അ​വ​ർ​ക്കു മു​ന്നി​ൽ മേ​ഘ വ​ലി​പ്പ​മു​ള്ള പ്ര​ണ​യ​ക്കു​ട​ക​ൾ നി​വ​ർ​ത്തും. മൊ​രി​ഞ്ഞ മീ​ൻ​ക​ഷ്ണം വാ​യി​ൽ ​െവ​ച്ചു കൊ​ണ്ട് “വാ​ഹ്… വാ​ഹ്…’’ എ​ന്ന​വ​ൻ പ​റ​യും. അ​വ​ർ ന​ന​ഞ്ഞ് ന​ന​ഞ്ഞ് ഒ​ഴു​കും. മ​ഴ തു​ള്ളി​യി​ട്ട​ല്ല പെ​യ്യു​ന്ന​ത്. ഒ​രൊ​റ്റ നൂ​ലു​പോ​ലെ! പൊ​ട്ടി​ച്ചെ​ടു​ക്കാ​നാ​കാ​ത്ത നീ​ണ്ട ഒ​റ്റ​യൊ​റ്റ നാ​രു​ക​ൾ! ആ​ദി​യും അ​ന്ത​വും ഇ​ല്ലാ​ത്ത നാ​രു​ക​ൾ!

തു​ണി​ക​ൾ അ​ടു​ക്കി​വെ​ക്കു​മ്പോ​ഴും വി​രി​ക്കു​മ്പോ​ഴും അ​വ​ൾ പാ​ടി. കി​ഷോ​ർ കു​മാ​റി​​ന്റെ, പ​ങ്ക​ജ് ഉ​ധാ​സി​​ന്റെ, ദാ​സേ​ട്ട​​ന്റെ ഒ​ക്കെ പാ​ട്ടു​ക​ൾ. ന​ല്ല മൂ​ഡി​ലാ​ണെ​ങ്കി​ൽ ഉ​ച്ച​മ​യ​ക്ക​ത്തി​ലേ​ക്ക് കോ​ട്ടു​വാ​യി​ടു​മ്പോ​ൾ ഉ​ഷാ ഉ​തു​പ്പി​​ന്റെ കൂ​വ​ലി​ലേ​ക്ക് ചാ​യും. സ​മ​യം ഏ​റെ ഉ​ള്ള​വ​ർ​ക്കു​ള്ള ബോ​ണ​സാ​ണ​ല്ലോ, ഉ​ച്ച​മ​യ​ക്കം. കു​ളി​ക്കു​മ്പോ​ൾ തെ​റി​യും അ​ശ്ലീ​ല​വും ഒ​ക്കെ ക​ല​ർ​ന്ന പാ​ര​ഡി​ക​ളു​ടെ ജു​ഗ​ൽ​ബ​ന്തി. ചി​ല​പ്പോ​ൾ കു​ളി​മു​റി​യി​ൽ​നി​ന്നും നൃ​ത്ത​ത്തോ​ടെ ഇ​റ​ങ്ങി​വ​രും. ദ​ർ​ശ​ൻ അ​ന്നേ​രം ഏ​തെ​ങ്കി​ലും ജ​നാ​ല​യോ വാ​തി​ലോ ഒ​ക്കെ തു​റ​ന്നു കി​ട​പ്പാ​ണോ എ​ന്ന് നാ​ലു​പാ​ടും ചി​ത​റി​നോ​ക്കും.

‘‘എ​ടാ, നി​​ന്റെ അ​മ്മ ഒ​രു ര​ക്ഷ​യു​മി​ല്ല! ആ​കെ ഒ​രു പ്ര​ള​യം ത​ന്നെ..!’’

ദ​ർ​ശ​ൻ ചി​ല​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ നെ​ഞ്ചും ക​ക്ഷ​വും പു​റ​ത്തു കാ​ട്ടു​ന്ന ബ​നി​യ​നും അ​ര​യി​ൽ പാ​വാ​ട​ച്ചു​ളു​ക്കു​ള്ള ബെ​ർ​മൂ​ഡ​യും ധ​രി​ച്ച് ബാം​ബു ക​ർ​ട്ട​നി​ട്ട ബാ​ൽ​ക്ക​ണി​യി​ൽ ക​യ​റി​നി​ന്ന് ശി​ബി​യോ​ട് പ​റ​യും. ഒ​ച്ച​യു​ടെ ക​ഴു​ത്തി​ൽ കു​രു​ക്കി​ട്ടു​കൊ​ണ്ടു​ള്ള പ​തി​ഞ്ഞ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

ചി​ല​നേ​രം അ​വ​ൾ മ​ക​നോ​ട് ഏ​ഷ​ണി​യു​ടെ പൊ​തി​ക്കെ​ട്ട​ഴി​ക്കാ​ൻ നി​ർ​ലോ​ഭം ദ​ർ​ശ​നെ പ്രോ​ത്സാ​ഹി​പ്പി​ച്ചു. വി​ല​ക്കു​ക​ളി​ല്ലാ​ത്ത സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം അ​നു​ഭ​വി​ക്കു​ന്ന അ​മ്മ അ​വ​നി​ലെ കൗ​മാ​ര​ക്കാ​ര​നി​ൽ അ​സ്വ​സ്ഥ​ത പ​ട​ർ​ത്തു​മെ​ന്ന് ബാ​ല​ക്ക് ഉ​റ​പ്പാ​യി​രു​ന്നു.

ഉ​പ്പൂ​റ്റി വി​ണ്ടു കീ​റി​യ പാ​ദ​ങ്ങ​ളി​ൽ ര​ക്തം പൊ​ടി​യു​ന്ന​തു​വ​രെ നൃ​ത്തം​ചെ​യ്തും തൊ​ണ്ട ഞ​ര​മ്പു​ക​ൾ മ​ണ്ണി​ര​യു​ടെ ക​ന​ത്തി​ൽ പി​ട​യു​ന്ന​തു​വ​രെ പാ​ട്ടു​ക​ൾ പാ​ടി​യും നീ​ല കാ​ൻ​വാ​സി​ൽ കു​തി​ച്ചു​പാ​യു​ന്ന വെ​ള്ള​ക്കു​തി​ര​ക​ളു​ടെ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ വ​ര​ച്ചും ക്ഷ​മ​യോ​ടെ കു​ഞ്ഞു​ടു​പ്പു​ക​ൾ തു​ന്നി​യും അ​വ​ൾ ഓ​രോ ദി​ന​വും ന​വോ​ന്മേ​ഷ ശാ​ലി​നി​യാ​യി. അ​ത്ത​രം അ​ർ​മാ​ദി​ക്ക​ലു​ക​ൾ അ​തി​രു​വി​ടു​മ്പോ​ൾ ദ​ർ​ശ​ൻ വൃ​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ വീ​ക്ക​മു​ള്ള ഒ​രു ക​ഴു​ത​യു​ടെ കാ​മ പ​ര​വ​ശ​ത​യോ​ടെ ക​ട്ടി​ലി​ൽ ക​യ​റി ക​മി​ഴ്ന്ന് കി​ട​ന്നു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ളെ പു​രു​ഷാ​ധി​കാ​ര​ത്തോ​ടെ വി​ളി​ക്കും:

‘‘വാ​ടീ…’’

തു​ണി മു​റി​ക്കു​ന്ന നീ​ള​ൻ ക​ത്രി​ക​യോ ചാ​യം മു​ക്കി​യ ബ്ര​ഷോ ഒ​ക്കെ ഉ​യ​ർ​ത്തി​ക്കാ​ണി​ച്ച് അ​ന്നേ​രം അ​വ​ൾ “നോ... ​നോ…’’ എ​ന്ന് പ​റ​യും. പി​ന്നെ ര​ണ്ടു​പേ​രും ഒ​രു ചി​രി​യി​ലേ​ക്ക് ചാ​യും. ചി​രി​ക്കു​ന്നേ​രം മു​ക്തി എ​ന്നൊ​രു അ​ർ​ഥം​കൂ​ടി വ​രും. എ​ത്ര​യോ കാ​ലം പു​റ​ത്തി​റ​ങ്ങാ​തെ മാ​ള​ത്തി​ൽ ഒ​ളി​ച്ചി​രു​ന്ന ര​ണ്ട് മു​ഴു​ത്ത ചി​രി​ക​ൾ. അ​വ ചീ​റ്റി​യും പു​ള​ഞ്ഞും ആ​ടും. ലോ​ക​മേ കേ​ൾ​ക്ക്, കാ​ണ് എ​ന്ന ച​ടു​ല​ത. ആ​ന​ന്ദം. ജീ​വി​ത​മെ​ന്ന വ​ള​യ​മി​ല്ലാ ചാ​ട്ട​ത്തെ തി​രി​ച്ചു​പി​ടി​ക്ക​ൽ.

എ​ല്ലാം ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൻ ചോ​ദി​ക്കും:

‘‘പ്രാ​യം എ​ത്ര​യാ​യെ​ന്നാ വി​ചാ​രം? ചെ​റു​ക്ക​നെ​ങ്ങാ​നും അ​റി​ഞ്ഞാ​ലു​ണ്ട​ല്ലോ...’’

‘‘അ​റി​ഞ്ഞാ​ലെ​ന്തു ചെ​യ്യും? മൂ​ക്കു ചെ​ത്ത്വോ?” അ​വ​ൾ എ​രി​ഞ്ഞ് ക​യ​റും.

അ​ങ്ങ​നെ വെ​ളു​ക്കു​വോ​ളം പ​ല​തും പ​റ​ഞ്ഞ് കി​ട​ക്കും. ത​ണു​പ്പു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നി​ർ​വാ​ണ​ത്തി​നു ശേ​ഷം

ഒ​രൊ​റ്റ പു​ത​പ്പ്.

ഒ​രു സെ​ക്ക​ൻ​ഡ് സൂ​ചി​യു​ടെ ഹൃ​ദ​യ​മി​ടി​പ്പു​പോ​ലും ഇ​ല്ലാ​ത്ത അ​വ​രു​ടെ കി​ട​പ്പു​മു​റി​യി​ൽ സാ​മാ​ന്യം വ​ലി​പ്പ​മു​ള്ള ര​ണ്ട് തൂ​ക്കു​വി​ള​ക്കു​ക​ളു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ കെ​ടു​ത്തി, ആ​കാ​ശ​ക്കോ​ണി​ൽ മ​റി​ഞ്ഞു കി​ട​ക്കു​ന്ന ഏ​തെ​ങ്കി​ലു​മൊ​രു ഒ​റ്റ​ന​ക്ഷ​ത്ര​ത്തെ നോ​ക്കി​നി​ന്ന് ഇ​രു​പ​ത് വ​യ​സ്സു മു​ത​ലു​ള്ള സ്വ​ന്തം ജീ​വി​ത​ത്തെ ചി​ല നേ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ അ​വ​ൾ ഇ​ങ്ങ​നെ ഏ​റ്റ​വും ചെ​റി​യ വാ​ക്കു​ക​ളി​ൽ ചു​രു​ക്കി​പ്പ​റ​യും:

‘‘വാ​തി​ല​ട​ച്ചാ​ൽ വേ​ണ്ട​പ്പെ​ട്ട ഒ​രാ​ൾ എ​പ്പോ​ഴും പു​റ​ത്താ​ണെ​ന്ന് തോ​ന്നി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പെ​ണ്ണി​​ന്റെ ജീ​വി​ത​മാ​ണ് പു​രു​ഷ​​ന്റെ പ്ര​വാ​സം.’’ അ​തു കേ​ൾ​ക്കു​മ്പോ​ൾ ദ​ർ​ശ​ന് സ​ങ്ക​ടം വ​രും. അ​വ​ൻ അ​വ​ളെ ഒ​രു ക​ട​ലോ​ളം വാ​രി​യെ​ടു​ക്കും. ഉ​പ്പു കു​ന്നാ​ക്കി കു​റു​ക്കും.

പു​ല​ർ​ച്ച​ക​ളി​ൽ അ​വ​ർ ഇ​ളി​യി​ൽ ക​ന​ത്ത ച​ര​ടു​ക​ളു​ള്ള ട്രാ​ക്സ്യൂ​ട്ടും ചി​ത്ര​ശ​ല​ഭ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​ന്നു ക​ളി​ക്കു​ന്ന അ​യ​ഞ്ഞ ടീ ​ഷ​ർ​ട്ടും ധ​രി​ച്ച് മ്യൂ​സി​യം കോ​മ്പൗ​ണ്ടി​ൽ ന​ട​ക്കാ​നി​റ​ങ്ങും.

വീ​ടി​​ന്റെ മു​ക​ൾ​നി​ല ഇ​പ്പോ​ൾ ഇ​ര വി​ഴു​ങ്ങി​യ ഒ​രു പെ​രു​മ്പാ​മ്പാ​ണ്. ശി​ബി ബാം​ഗ്ലൂ​രി​ലേ​ക്ക് പോ​യ​ശേ​ഷം ആ​രും മു​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റാ​റി​ല്ല. പ​ണ്ട​വ​​ന്റെ അ​ല​ങ്കോ​ല​ങ്ങ​ൾ അ​ടി​ച്ചു​വാ​രാ​ൻ ഇ​ട​ക്കി​ടെ ബാ​ല ക​യ​റു​മാ​യി​രു​ന്നു. ചി​ത​റി​ക്കി​ട​ക്കു​ന്ന പു​സ്ത​ക​ങ്ങ​ൾ, തു​റ​ന്ന പേ​ന, ടാ​ബ്, മ​ട്ടി​യു​റ​ഞ്ഞ ചാ​യ ഗ്ലാ​സ്, ഊ​രി​യെ​റി​ഞ്ഞ അ​ണ്ട​ർ​വെ​യ​ർ, അ​ണ​യ്ക്കാ​ത്ത വി​ള​ക്കു​ക​ൾ, ഫാ​ൻ, ന​ന​ഞ്ഞ് കു​മി​ഞ്ഞ സോ​ക്സ്, ഫ്ല​ഷ് ചെ​യ്യാ​ത്ത ടോ​യ്ലെ​റ്റ്…

ന​ല്ല പാ​ഠ​ങ്ങ​ൾ പ​റ​യു​ന്ന​തൊ​ന്നും അ​വ​ന് ഇ​ഷ്ട​മാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല. അ​മ്മ അ​വ​​ന്റെ ടെ​ക്സ്റ്റ് ബു​ക്കു​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ലും ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നി​ല്ല.

മി​ണ്ടി​പ്പ​റ​ഞ്ഞു തു​ട​ങ്ങി​യാ​ൽ അ​വ​ർ മി​ക്ക​പ്പോ​ഴും ഉ​ര​ഞ്ഞു ക​ത്തു​ന്ന അ​ര​ണി​യാ​കും. ത​മ്മി​ൽ ഇ​ട​ഞ്ഞ​പ്പോ​ഴൊ​ക്കെ അ​വ​ർ ന്യാ​യ​ങ്ങ​ളു​ടെ തി​ട​മ്പേ​റ്റി കൊ​മ്പു​ക​ൾ കോ​ർ​ത്ത് നി​ന്നു. ശി​ബി പ​ല​വ​ട്ടം ത​ള്ള​യെ മു​റി​യി​ൽ​നി​ന്നും പി​ടി​ച്ചു​ത​ള്ളി. ക​ത​ക് ഉ​ച്ച​ത്തി​ൽ പി​ടി​ച്ച​ട​ച്ചു. ബാ​ല അ​വ​നെ “നാ​യെ…’’ എ​ന്ന് അ​ല​റി​വി​ളി​ച്ചു. അ​വ​ൻ ബൈ​ക്കി​നെ തീ​പ്പ​ന്ത​മാ​ക്കി തെ​ക്കു​വ​ട​ക്ക് പാ​ഞ്ഞു. ഇ​ന്നി​പ്പോ​ൾ ഒ​രു കു​ഞ്ഞ് കാ​റ്റു​പോ​ലും അ​വി​ട​ത്തെ ജ​നാ​ല​ക​ളെ തു​റ​ന്ന​ട​യ്ക്കു​ന്നി​ല്ല!

മ്യൂ​സി​യം വ​ള​പ്പി​ൽ മ​ടി​യു​ടെ ഇ​രു​മു​ടി​ക്കെ​ട്ടു​മാ​യി ഇ​ഴ​ഞ്ഞി​ഴ​ഞ്ഞ് നാ​ല​ഞ്ച് റൗ​ണ്ട് ന​ട​ന്നു ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ ദ​ർ​ശ​ൻ ഒ​രു ശീ​മ​പ്പ​ന്നി​യു​ടെ കി​ത​പ്പോ​ടെ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും സി​മ​ന്റ് ബെ​ഞ്ചു​ക​ളി​ലൊ​ന്നി​ൽ ക​യ​റി കു​ത്തി ഇ​രി​ക്കും. എ​ന്നാ​ൽ അ​വ​ളു​ടെ ക​ണ​ക്ക് ക​തി​ന പൊ​ട്ടു​ന്ന വേ​ഗ​മു​ള്ള പ​ത്ത് റൗ​ണ്ടാ​ണ്. അ​തു ക​ഴി​ഞ്ഞ് അ​വ​ർ ഒ​രു ഹെ​ർ​ബ​ൽ ജ്യൂ​സ് ക​ട​യി​ൽ ക​യ​റി പ​ച്ചി​ല​ക​ളും വേ​രു​മൊ​ക്കെ അ​ര​ച്ചു ചേ​ർ​ത്ത ഒ​രു ജം​ബോ ഗ്രീ​ൻ​ജ്യൂ​സ് കു​ടി​ക്കും. സാ​മാ​ന്യം ന​ല്ല തി​ര​ക്കാ​ണ​വി​ടെ. ഉ​ട​ലി​നെ​യും ഉ​യി​രി​നെ​യും ഉ​ത്തേ​ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന പ​ച്ച​നി​റ​മു​ള്ള ആ ​ദ്രാ​വ​കം കു​ടി​ച്ചു ക​ഴി​യു​മ്പോ​ൾ സാ​മാ​ന്യം ന​ല്ല ആ​രോ​ഗ്യ ബോ​ധ​വും ഉ​ന്മേ​ഷ​വും തോ​ന്നും.

പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി കേ​മ​ൻ എ​ന്ന് ആ​ശ്വ​സി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു കൂ​ട്ട​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ​നി​ന്നും അ​വ​ർ പ​തി​യെ ഇ​റ​ങ്ങി ന​ട​ന്ന് അ​ടു​ത്തു ത​ന്നെ​യു​ള്ള ഒ​രു പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക്ക​ട​യി​ൽ ക​യ​റും.

ഒ​രു ക​വ​ർ മോ​ര്, ഹാ​ഫ് കു​ക്ക് ചെ​യ്ത ച​പ്പാ​ത്തി, ജാം, ​ഏ​ത്ത​ൻ​പ​ഴം… അ​ങ്ങ​നെ ന​ഗ​ര​ജീ​വി​ത​ത്തി​നി​ണ​ങ്ങു​ന്ന ചി​ല​തൊ​ക്കെ വാ​ങ്ങും. എ​ല്ലാം ക​ഴി​ഞ്ഞ് മു​റി​ഞ്ഞ വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ങ്ങ​ൾ കോ​ർ​ത്തു കെ​ട്ടി വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ക്കും. ലോ​ക​ഗ​തി​യെ ഒ​രു ത​ട്ടി​ലും അ​ടു​ത്ത ത​ട്ടി​ൽ ത​ങ്ങ​ളു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തേ​യും ക​യ​റ്റി​െ​വ​ച്ച് സൂ​ചി​ത്തൂ​ക്കം നോ​ക്കി​യു​ള്ള ന​ട​ത്ത​യാ​ണ​ത്. ന​ഷ്ട​ബോ​ധ​വും സ​ങ്ക​ട​ങ്ങ​ളു​മൊ​ക്കെ വ​ന്ന് ത​ട്ടി​മ​റി​ച്ചി​ടാ​ൻ നോ​ക്കും. അ​ങ്ങ​നെ​യു​ള്ളൊ​രു ന​ട​ത്ത​യ്ക്കി​ട​യി​ലെ വെ​ളി​പാ​ടാ​യി​രു​ന്നു, ബാ​ല​ക്ക് വീ​ണ്ടും ഒ​രു അ​മ്മ​യാ​ക​ണ​മെ​ന്ന​ത്. അ​ത​വ​ളു​ടെ ഉ​ട​ലി​നെ​യാ​കെ മ​ഞ്ഞ പൂ​ക്ക​ൾ മാ​ത്ര​മു​ള്ള ഒ​രു വ​സ​ന്ത​കാ​ല​മാ​ക്കി. എ​വി​ടെ തൊ​ട്ടാ​ലും പ​രാ​ഗ​രേ​ണു​ക്ക​ൾ പൊ​ഴി​യു​ന്ന ഒ​രു ദേ​വ​താ​രു.

അ​വ​ൾ അ​ക്കാ​ര്യം ദ​ർ​ശ​നോ​ട് പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ ഏ​ഴ​ര​മ​ണി​ക്ക് വ​രു​ന്ന സ്കൂ​ൾ വാ​നി​ൽ കു​ട്ടി​ക​ളെ ക​യ​റ്റി​വി​ടാ​ൻ കു​റേ അ​ച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​ർ അ​വി​ടെ കൂ​ടി നി​ൽ​പ്പു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. ആ ​വ​ർ​ത്ത​മാ​നം സ്കൂ​ൾ വാ​നു​ക​ളു​ടെ ഒ​ച്ച​യ്ക്കി​ട​യി​ലൂ​ടെ ഒ​രു ഓ​ല​പ്പീ​പ്പി​യും ഊ​തി പാ​ഞ്ഞു പോ​യി.  ഒ​രു ഉ​ച്ച​യു​റ​ക്ക​ത്തി​നു ശേ​ഷം അ​ന്ന​വ​ർ ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ സാ​മാ​ന്യം വ​ലി​യ ആ ​മാ​ർ​ജി​ൻ ഫ്രീ ​മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​ലേ​ക്ക് പോ​യി. ഉ​ഷ്ണ​കാ​ല​മാ​യി​രു​ന്നി​ട്ടും വെ​യി​ലി​ന് തീ ​നി​റം കു​റ​വാ​യി​രു​ന്നു. വൈ​കു​ന്നേ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു ആ ​പോ​ക്ക്. കു​റെ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ൾ അ​വ​ൾ​ക്ക് ദ​ർ​ശ​നോ​ട് പ​റ​യു​വാ​നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.

മ​ഞ്ഞ​നി​റ​മു​ള്ള ഒ​രു നീ​ള​ൻ ഉ​ന്തു​വ​ണ്ടി​യു​മെ​ടു​ത്ത് അ​വ​ർ ആ​ദ്യം അ​രി​യും പ​യ​റും ഒ​ക്കെ ​െവ​ച്ചി​രു​ന്ന ഇ​ട​ത്തേ​ക്കാ​ണ് പോ​യ​ത്. സൂ​പ്പ​ർ​മാ​ർ​ക്ക​റ്റി​​ന്റെ വി​ശാ​ല​മാ​യ വ​ട​ക്കേ മൂ​ല​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​വ​ൾ ദ​ർ​ശ​ന്റെ തോ​ളി​നോ​ട് ചേ​ർ​ന്ന് ചു​രു​ണ്ട രോ​മ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ള്ള അ​വ​​ന്റെ ചെ​റി​യ കാ​തി​ലേ​ക്ക് ചു​ണ്ടു​ക​ൾ ചേ​ർ​ത്ത് ഏ​റ്റ​വും മൃ​ദു​വാ​യ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘മി​ക​ച്ച ഒ​രു ഗൈ​ന​ക്കോ​ള​ജി​സ്റ്റി​നെ ന​മു​ക്ക് കാ​ണ​ണം. വീ​ടു​പ​ണി​ക​ൾ ചെ​യ്യാ​ൻ ഒ​രു സ​ഹാ​യി​യെ ക​ണ്ടെ​ത്ത​ണം. ആ​വ​ശ്യ​മെ​ങ്കി​ൽ ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ​ത​ന്നെ ക​ഴി​യാം. എ​ന്താ​ണെ​ങ്കി​ലും ഓ​രോ​യി​ട​ത്തും നീ ​ഒ​പ്പം ഉ​ണ്ടാ​ക​ണം.’’

അ​ന്നേ​രം ഒ​ന്ന​ര കി​ലോ മ​ട്ട​യ​രി​യും, ഒ​രു കി​ലോ മു​ള​കും ര​ണ്ട് കി​ലോ മൈ​ദ​യും പൊ​തി​ഞ്ഞു ത​ന്ന ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​ര​ൻ മു​ൻ​കാ​ല പ്രാ​ബ​ല്യ​ത്തോ​ടെ ചി​രി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും വ​ർ​ത്ത​മാ​ന​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​വ​ൾ​ക്ക​ത് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല.

ദ​ർ​ശ​ൻ നേ​ർ​ത്ത പ്ലാ​സ്റ്റി​ക് ക​വ​റി​ൽ വൃ​ത്തി​യാ​യി പൊ​തി​ഞ്ഞ് വി​ല​വി​വ​രം ഒ​ട്ടി​ച്ച അ​വ​യെ​ല്ലാം വാ​ങ്ങി ചി​ട്ട​യോ​ടെ ട്രോ​ളി​യി​ൽ അ​ടു​ക്കി​െ​വ​ച്ചു.

വീ​ലു​ക​ൾ തി​രി​ഞ്ഞു​നി​ന്ന വ​ണ്ടി​യെ പ​തി​യെ പി​ന്നി​ലോ​ട്ട് എ​ടു​ത്ത് അ​ൽ​പം ആ​യം കൊ​ടു​ത്ത് പി​ന്നെ​യും മു​ന്നി​ലേ​ക്ക് ച​ലി​പ്പി​ച്ച്, ആ​രെ​യും മു​ട്ടാ​തെ പ​ഞ്ച​സാ​ര​യും നെ​യ്യും ഒ​ക്കെ ​െവ​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​യി​ട​ത്തേ​ക്ക് ഉ​ന്തി മു​ന്നി​ൽ ന​ട​ന്ന​ത് ദ​ർ​ശ​നാ​ണ്.

“ഒ​രു​മി​ച്ച് ന​മു​ക്ക് ആ​ശു​പ​ത്രി​യി​ൽ പോ​ക​ണം. ന​ട​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് പ്ര​യാ​സ​മു​ണ്ടെ​ങ്കി​ൽ നീ ​എ​ന്നെ താ​ങ്ങ​ണം. താ​ങ്ങി​യാ​ൽ പോ​രെ​ങ്കി​ൽ എ​ടു​ക്ക​ണം. കി​ള​വ​നെ​പ്പോ​ലെ കി​ത​യ്ക്ക​രു​ത്.’’

ദ​ർ​ശ​ന​ന്നേ​രം വ​ണ്ടി ഉ​ന്തു​ന്ന​ത് നി​ർ​ത്തി ബാ​ല​യു​ടെ മു​ഖ​ത്തേ​ക്ക് അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത​യോ​ടെ നോ​ക്കി. പ്രാ​യം അ​യാ​ളു​ടെ ഉ​ന്തി​യ വ​യ​റി​ലും അ​യ​ഞ്ഞ ടീ ​ഷ​ർ​ട്ടി​ലും ഒ​രു കോ​മാ​ളി​യെ പോ​ലെ പ​റ്റി​പ്പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി.

നെ​യ്യും പ​ഞ്ച​സാ​ര​യും ശ​ർ​ക്ക​ര​യും എ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ അ​വ​ൾ പ്ര​ത്യേ​കം ബ്രാ​ൻ​ഡു​ക​ൾ നോ​ക്കി​യെ​ടു​ത്തു. ദ​ർ​ശ​ൻ ബ്രൗ​ൺ നി​റ​മു​ള്ള പ​ഞ്ച​സാ​ര​യു​ടെ ക​ട്ടി ക​വ​റി​ൽ വി​ല​വി​വ​രം നോ​ക്കി നി​ൽ​ക്കെ അ​വ​ൾ പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക​ൾ നി​ര​ത്തി​യ വി​ശാ​ല​മാ​യ ഏ​രിയ​യി​ലേ​ക്ക് ന​ട​ന്നു.

‘‘ഞാ​ൻ പ​ച്ച​മാ​ങ്ങ​യ്ക്കും ഉ​ണ​ക്ക​മീ​നി​നും വ​രി​ക്കച്ചക്ക​യ്ക്കും ഒ​ക്കെ കൊ​തി പ​റ​യും. നീ ​അ​തെ​ല്ലാം വാ​ങ്ങി​ത്ത​ര​ണം. എ​ന്നി​ട്ട് ര​ഹ​സ്യ​മാ​യി അ​തെ​ല്ലാം സ്നേ​ഹി​ത​രോ​ടൊ​ക്കെ വി​ളി​ച്ചു പ​റ​യ​ണം. ഞാ​നും ത​രം​പോ​ലെ പ​റ​ഞ്ഞോ​ളാം.”

ഒ​രു മു​ഴു​ത്ത പ​ച്ച​മാ​ങ്ങ​യു​ടെ ഞെ​ട്ടി​ൽ മ​ണ​ത്തു നോ​ക്കി​യ ശേ​ഷം അ​വ​ൾ ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ അ​തെ​ടു​ത്ത് ട്രോ​ളി​യി​ൽ ഇ​ട്ടു.

‘‘പ്ര​സ​വി​ക്കു​ന്ന ദി​വ​സം ലേ​ബ​ർ റൂ​മി​ന്റെ മു​ന്നി​ൽ നീ ​അ​ക്ഷ​മ​യോ​ടെ നി​ൽ​ക്ക​ണം. അ​വി​ടെ കൂ​ടി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന മ​റ്റ് ചെ​റു​പ്പ​ക്കാ​രു​ടെ അ​ഭി​ന​യ​ത്തി​നെ വെ​ല്ല​ണം. ഞാ​ൻ പ്ര​സ​വി​ച്ചു എ​ന്നും, കു​ട്ടി പെ​ണ്ണാ​ണെ​ന്നും പ​റ​ഞ്ഞു വ​രു​ന്ന സി​സ്റ്റ​റി​നെ നോ​ക്കി മ​റ​ക്കാ​തെ കൃ​ത്യ​സ​മ​യം ചോ​ദി​ക്ക​ണം.’’

അ​ത്ര​യും നേ​രം ഒ​ന്നും മി​ണ്ടാ​തെ ന​ട​ന്ന ദ​ർ​ശ​ൻ, ഒ​രു​പി​ടി ചീ​ര​വെ​ള്ളം കു​ട​ഞ്ഞ് എ​ടു​ത്തു​കൊ​ണ്ട് ചോ​ദി​ച്ചു:

“പെ​ണ്ണാ​ണെ​ന്ന് ഉ​റ​പ്പി​ച്ചോ?’’

“എ​ന്താ സം​ശ​യം?”

ആ​പ്പി​ൾ​കൂ​ട​യി​ലേ​ക്ക് കൈ​യി​ട്ടു​കൊ​ണ്ട് അ​വ​ൾ അ​ൽ​പം ഗൗ​ര​വ​ത്തി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘ഒ​രു സ്ത്രീ ​ആ​ഗ്ര​ഹി​ച്ച് പ്ര​സ​വി​ക്കു​മ്പോ​ഴാ​ണ് അ​വ​ൾ​ക്ക് പെ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ൾ പി​റ​ക്കു​ന്ന​ത്. ആ​ൺ​കു​ട്ടി​ക​ൾ അ​വ​ൾ ക​ണ്ണ​ട​ച്ച് മ​ടു​പ്പോ​ടെ കി​ട​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഉ​ള്ളി​ൽ ചാ​ടി​ക്ക​യ​റു​ന്ന​താ​ണ്. നാ​യ​ക​ളെ​പ്പോ​ലെ…!’’

ഒ​രു തൂ​ണി​​ന്റെ മ​റ​വി​ൽ നി​ൽ​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ. ദ​ർ​ശ​ൻ അ​വ​ളു​ടെ അ​ര​യി​ൽ ഒ​ന്ന് മൃ​ദു​വാ​യി തൊ​ട്ടു.

ചി​ത്ര എ​ലി​സ​ബ​ത്ത്

“പ്ര​സ​വം ക​ഴി​ഞ്ഞ​ശേ​ഷം അ​മ്മ​യേ​യും കു​ഞ്ഞി​നേ​യും പു​റ​ത്തേ​ക്ക് കൊ​ണ്ടു​വ​രു​മ്പോ​ൾ വ​ഴി​യി​ൽ നീ ​അ​ങ്ങ​നെ കാ​ത്തു​നി​ൽ​ക്ക​ണം. അ​ഭി​ന​യം ഓ​വ​റാ​ക്കാ​തെ എ​​ന്റെ കൈ​ക​ളി​ൽ ആ​ർ​ദ്ര​മാ​യി പി​ടി​ക്ക​ണം. കു​ഞ്ഞി​നെ ‘മാ​തു’ എ​ന്ന് വി​ളി​ക്ക​ണം. മി​ഠാ​യി വാ​ങ്ങി എ​ല്ലാ​ർ​ക്കും കൊ​ടു​ക്ക​ണം. ഇ​ന്ന് എ​നി​ക്കൊ​രു പെ​ൺ​കു​ഞ്ഞ് പി​റ​ന്നു എ​ന്ന് എ​ല്ലാ​വ​രോ​ടും പ​റ​യ​ണം.’’

പി​ന്നീ​ട് അ​വ​ർ ഈ​ത്ത​പ്പ​ഴം, ഉ​ണ​ക്ക​മു​ന്തി​രി, അ​ണ്ടി​പ്പ​രി​പ്പ് തു​ട​ങ്ങി​യ​വ സ്ഫ​ടി​ക ഭ​ര​ണി​ക​ളി​ൽ ​െവ​ച്ചി​രു​ന്ന ഇ​ട​ത്തേ​ക്ക് വ​ണ്ടി​യും ഉ​ന്തി ന​ട​ന്നു.

‘‘ചെ​യ്യാം, എ​ല്ലാം ചെ​യ്യാം.” അ​വ​ൻ പ​രി​പ​ക്വ​ത​യാ​ർ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞു.

മ​ട​ങ്ങു​ന്ന വ​ഴി കാ​റി​ൽ അ​വ​ൾ അ​വ​​ന്റെ തോ​ളി​ൽ ചാ​രി​യി​രു​ന്നു. വേ​ന​ൽ​മ​ഴ​ക്കു​ള്ള ഇ​ടി​മു​ഴ​ക്കം പു​റ​ത്തു കേ​ട്ട​പ്പോ​ൾ ഗ്ലാ​സ് ഡോ​റു​ക​ൾ പ​തു​ക്കെ ഞെ​ക്കി അ​ട​ച്ചു. മി​ന​റ​ൽ ബോ​ട്ടി​ൽ എ​ടു​ത്ത് ഒ​രു ക​വി​ൾ വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ചു. പി​ന്നെ​യും പ​റ​ഞ്ഞു:

‘‘രാ​ത്രി കു​ഞ്ഞ് നി​ർ​ത്താ​തെ ക​ര​യു​മ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ താ​രാ​ട്ടും. അ​ന്നേ​രം നീ ​ഉ​റ​ങ്ങാ​ൻ നോ​ക്ക​രു​ത്. കു​ഞ്ഞി​​ന്റെ മ​ലം നി​റ​ഞ്ഞ തു​ണി​ക​ൾ ക​ഴു​കി​യി​ട​ണം. ഇ​രു​പ​ത്തി​മൂ​ന്ന് വ​ർ​ഷം മു​മ്പ് എ​ന്നെ ബ​ലാ​ൽ​ക്കാ​രം​ചെ​യ്ത​തി​നു​ള്ള ശി​ക്ഷ​യാ​ണ​തെ​ന്ന് കൂ​ട്ടി​ക്കോ…”

അ​വ​ൻ അ​ന്നേ​രം വ​ണ്ടി​യു​ടെ വേ​ഗം കു​റ​ച്ചു.

‘‘ചോ​റൂ​ണ് ഗു​രു​വാ​യൂ​രി​ൽ. ന​ഗ​ര​ത്തി​ലെ റെ​സി​ഡ​ൻ​ഷ്യ​ൽ സ്കൂ​ളി​ൽ കൊ​ച്ചി​നെ പ​ഠി​പ്പി​ക്ക​ണം. ന​മ്മ​ൾ ത​ന്നെ സ്കൂ​ളി​ൽ കൊ​ണ്ടാ​ക്കു​ക​യും വി​ളി​ച്ചു കൊ​ണ്ടു​വ​രി​ക​യും ചെ​യ്യും. ബാ​ഗ് നീ ​ചു​മ​ക്ക​ണം. അ​തെ​ന്റെ ചു​ണ്ടു​ക​ൾ ആ​ദ്യ​രാ​ത്രി ത​ന്നെ ക​ടി​ച്ചു പൊ​ട്ടി​ച്ച​തി​നു​ള്ള ശി​ക്ഷ​യാ​ണ്.”

അ​ന്നേ​രം ഒ​രു ആം​ബു​ല​ൻ​സ് ചീ​റി​പ്പാ​ഞ്ഞ് അ​വ​രേം ക​ട​ന്നു പോ​യി. ഏ​താ​നും നി​മി​ഷം അ​വ​ൾ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യി​ലേ​ക്ക് ആ​ഴ്ന്നു. ഒ​രു അ​ന്തി​ച്ച​ന്ത വ​ഴി​യാ​ണ് വ​ണ്ടി അ​പ്പോ​ൾ നീ​ങ്ങി​യ​ത്.

“പി​ന്നെ ശി​ബി​ക്ക് കൊ​ടു​ത്ത​തു​പോ​ലു​ള്ള ട്യൂ​ഷ​നൊ​ന്നും വേ​ണ്ട. അ​വ​ളെ ന​മ്മ​ൾ പ​ഠി​പ്പി​ക്കും. ന​മു​ക്ക് ധാ​രാ​ളം സ​മ​യ​മു​ണ്ട​ല്ലോ…” അ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞ് അ​വ​ൾ പി​ന്നി​ലേ​ക്ക് അ​യ​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഇ​രു​പ​ത്തി​മൂ​ന്ന് വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ ഒ​രു തി​ര​ശ്ശീ​ല പോ​ലെ ര​ണ്ടാ​യി പ​കു​ത്തൊ​രു ജീ​വി​ത​ത്തെ മു​ന്നി​ൽ ക​ണ്ടു.

വ​ണ്ടി തി​ര​ക്കു തീ​രെ കു​റ​ഞ്ഞ ഒ​രു ഇ​ട​റോ​ഡി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. പൊ​ടി നി​റ​ഞ്ഞ ഒ​രു റോ​ഡാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​വ​ർ​ക്കി​ട​യി​ൽ ക​ന​ത്തു ക​റു​ത്ത നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത. അ​തി​ൽ കാ​ലം ക​ല​ങ്ങി​മ​റി​ഞ്ഞു. ഇ​റ​ങ്ങു​മ്പോ​ൾ ഗേ​റ്റ് പൂ​ട്ടാ​ൻ മ​റ​ന്നു​പോ​യി​രു​ന്നു. വ​ണ്ടി അ​ക​ത്തു ക​യ​റ്റി​യി​ട്ട​ശേ​ഷം ര​ണ്ട് വ​ൻ​ക​ര​ക​ൾ ചു​ണ്ടോ​ട് ചു​ണ്ടു ചേ​ർ​ത്ത് പു​ണ​രും​പോ​ലെ അ​വ​ൾ ഗേ​റ്റ് ചേ​ർ​ത്ത​ട​ച്ചു. പ​റ​യാ​ൻ പ​ല​തും ബാ​ക്കി​െ​വ​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് സോ​ഫ​യി​ൽ കാ​ലു​ക​ൾ ക​യ​റ്റി​െ​വ​ച്ച് ഇ​രു​ന്നു. തി​മി​ര ശ​സ്ത്ര​ക്രി​യ ക​ഴി​ഞ്ഞ ക​ണ്ണു​ക​ളി​ൽ വെ​ട്ടി​ത്തി​ള​ങ്ങു​ന്ന വെ​ളി​ച്ച​മാ​യി ഈ ​പ്ര​കൃ​തി​യാ​കെ ത​നി​ക്കു ചു​റ്റും നൃ​ത്തം​വെ​ക്കു​ന്ന​താ​യി അ​വ​ൾ അ​റി​ഞ്ഞു. പ്ര​ത്യേ​കി​ച്ച് കാ​ര്യ​മൊ​ന്നും ഇ​ല്ലാ​യി​രു​ന്നെ​ങ്കി​ലും അ​ന്നേ​രം ദ​ർ​ശ​ന് നെ​ഞ്ചി​ൽ ഒ​രു വി​റ തോ​ന്നി. പൊ​ടു​ന്ന​നെ എ​ന്തോ ഓ​ർ​ത്തി​ട്ടെ​ന്ന മ​ട്ടി​ൽ അ​വ​ൾ എ​ഴു​ന്നേ​റ്റ് സാ​ധ​ന​ങ്ങ​ളെ​ല്ലാം എ​ടു​ത്ത് അ​ടു​ക്ക​ള​യി​ൽ കൊ​ണ്ടു​െ​വ​ച്ചു. സാ​മാ​ന്യം ന​ല്ല ഭാ​ര​മു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു അ​തി​ന്. അ​ടി​വ​യ​റ്റി​ൽ അ​ന്നേ​രം ഒ​രു സൂ​ചി​ക്കു​ത്തേ​റ്റ​തു​പോ​ലെ അ​വ​ൾ​ക്ക് തോ​ന്നി. അ​മ​ർ​ത്തി​പ്പി​ടി​ച്ച വേ​ദ​ന​യോ​ടെ കാ​ലു​ക​ൾ അ​ക​ത്തി സാ​വ​ധാ​നം അ​വ​ൾ ബാ​ത്ത് റൂ​മി​ലേ​ക്ക് ക​യ​റി. കു​ളി​മു​റി​യി​ലെ കു​ഞ്ഞ് വാ​ഷ് ബെ​യ്സി​നു മു​ക​ളി​ൽ ​െവ​ച്ചി​രു​ന്ന ചു​വ​ന്ന വ​ര​ക​ൾ വീ​ണ ഡി​പ്സ്റ്റി​ക് അ​ന്നേ​രം ആ​രോ ത​ട്ടി​മ​റി​ച്ച​തുപോ​ലെ ക്ലോ​സ​റ്റി​നു​ള്ളി​ലേ​ക്ക് മ​റി​ഞ്ഞു വീ​ണു. കാ​ലു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ അ​ന്നേ​രം അ​വ​ൾ ക​റു​ത്ത ര​ണ്ടു തു​ള്ളി ര​ക്തം ക​ണ്ടു!