മ​ഴ​വി​ൽ​നി​റ​ങ്ങ​ളി​ൽ ആ​കാ​ശം

അ​നി​യ​ത്തി ഹി​മ​യു​ടെ വി​വാ​ഹ​ച്ച​ട​ങ്ങു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽവെ​ച്ചാ​ണ് അ​മ്മ ശ്യാ​മ​യു​ടെ ചെ​വി​യി​ൽ മ​ന്ത്രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

‘‘എ​നി​ക്ക് നി​ന്നോ​ടും ഹി​മ​യോ​ടും പ്ര​ധാ​ന​പ്പെ​ട്ട ഒ​രു കാ​ര്യം സം​സാ​രി​ക്കാ​നു​ണ്ട്. അ​ടു​ത്ത​യാ​ഴ്ച നി​ങ്ങ​ൾ വീ​ട്ടി​ലേ​ക്കൊ​ന്നു വ​ര​ണം.’’

അ​മ്മ തി​ര​ക്കു​ക​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ അ​പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​യാ​യി. ഒ​രു നി​മി​ഷം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ചു​ണ്ടു​ക​ളി​ൽ ഒ​ട്ടി​ച്ചു​വെ​ച്ച ഒ​രു ചി​രി​യു​മാ​യി അ​വ​ർ അ​തി​ഥി​ക​ൾ​ക്കൊ​പ്പം ഫോ​ട്ടോ​ക്ക് പോ​സ് ചെ​യ്യു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു. ഇ​ടക്ക് അ​ല​ക്ഷ്യ​മെ​ന്നോ​ണം പാ​റി​വ​ന്ന അ​വ​ളു​ടെ നോ​ട്ട​ങ്ങ​ളെ അ​മ്മ അ​വ​ഗ​ണി​ക്കു​ക​യും​ചെ​യ്തു. അ​വ​ർ കാ​ര്യ​മാ​യി എ​ന്തോ ഒ​ളി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​ണ്ടെ​ന്ന് അ​പ്പോ​ൾ​ത​ന്നെ ശ്യാ​മ​ക്ക് ബോ​ധ്യ​മാ​യി. അ​ന്നു വൈ​കു​ന്നേ​രം വ​ര​ന്റെ വീ​ട്ടി​ലെ സ​ൽ​ക്കാ​രം ക​ഴി​ഞ്ഞ് ഏ​റെ വൈ​കി വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ആ​കാം​ക്ഷ അ​ട​ക്കാ​നാ​കാ​തെ ശ്യാ​മ ചോ​ദ്യ​മാ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു.

‘‘ഞാ​നും നി​ന്റെ അ​ച്ഛ​നും​കൂ​ടി ചി​ല തീ​രു​മാ​ന​ങ്ങ​ൾ എ​ടു​ത്തി​ട്ടു​ണ്ട്.’’ നി​ർ​ബ​ന്ധി​ച്ച​പ്പോ​ൾ അ​മ്മ എ​ങ്ങും തൊ​ടാ​ത്ത​മ​ട്ടി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​ത് നി​ങ്ങ​ളെ അ​റി​യി​ക്കാ​നാ​ണ് വീ​ട്ടി​ലേ​ക്ക് എ​ത്ത​ണ​മെ​ന്നു പ​റ​ഞ്ഞ​ത്. ഹി​മ​യും അ​ന്ന​വി​ടെ​യെ​ത്തും.’’

അ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ബ​ന്ധു​ക്ക​ളാ​യ സ്ത്രീ​ക​ളു​ടെ ചെ​റു​സം​ഘ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു തി​ര​മാ​ല​പോ​ലെ പാ​ഞ്ഞു​വ​ന്ന് അ​മ്മ​യെ കൂ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ടു​പോ​യി. പ​ട്ടു​സാ​രി​ക​ളു​ടെ​യും ആ​ഭ​ര​ണ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും തി​ള​ക്ക​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ ഒ​രു വെ​ളി​ച്ച​പ്പൊ​ട്ടു​പോ​ലെ അ​മ്മ മ​റ​ഞ്ഞു.

പി​ന്നീ​ട് കൃ​ത്യം ഒ​മ്പ​തു​ദി​വ​സം ക​ഴി​ഞ്ഞ് വീ​ട്ടി​ലെ​ത്തി​യ​പ്പോ​ൾ ശ്യാ​മ ‘‘എ​ന്താ​യി​രി​ക്കും കാ​ര്യം?’’ എ​ന്നൊ​രു ചോ​ദ്യം അ​വ​ളു​ടെ ഭ​ർ​ത്താ​വ് നി​ഖി​ലി​ന്റെ നേ​ർ​ക്കെ​റി​ഞ്ഞു. അ​നി​യ​ത്തി ഹി​മ​യും അ​വ​ളു​ടെ ഭ​ർ​ത്താ​വ് ആ​കാ​ശും നേ​ര​ത്തേ എ​ത്തി​യി​രു​ന്നു. വി​വാ​ഹ​ശേ​ഷ​മു​ള്ള വി​രു​ന്നു​ക​ളി​ലും സ​ൽ​ക്കാ​ര​ങ്ങ​ളി​ലും മു​ങ്ങി​നി​വ​രു​ന്ന​തി​നി​ട​യി​ൽ എ​ങ്ങ​നെ​യൊ​ക്കെ​യോ സ​മ​യം ക​ണ്ടെ​ത്തി​യി​ട്ടാ​ണ് ഇ​ങ്ങോ​ട്ടു വ​ന്ന​തെ​ന്ന് അ​വ​ർ സൂ​ചി​പ്പി​ച്ചു. ഫോ​ണി​ലൂ​ടെ പ​ങ്കു​വെ​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത എ​ന്തു ര​ഹ​സ്യ​മാ​ണ് അ​ച്ഛ​ന​മ്മ​മാ​രു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ പൊ​ടു​ന്ന​നെ സം​ഭ​വി​ച്ച​തെ​ന്ന് ഹി​മ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു.

ശ്യാ​മ​യു​ടെ, മാ​സ​ങ്ങ​ളാ​യി അ​ട​ച്ചി​ട്ടി​രു​ന്ന മു​റി​യി​ൽ അ​ഭി​മു​ഖ​മാ​യി​ട്ട ര​ണ്ടു ക​സേ​ര​ക​ളി​ൽ ഇ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​ർ. ജ​നാ​ല തു​റ​ന്ന​പ്പോ​ൾ മു​റ്റ​ത്തി​ന്റെ അ​തി​രി​നോ​ടു ചേ​ർ​ന്നു​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന റോ​സാ​ച്ചെ​ടി​യി​ൽ ഏ​റെ​ക്കാ​ല​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ര​ണ്ടു പൂ​ക്ക​ൾ വി​ട​ർ​ന്നി​രി​ക്കു​ന്ന​ത് ക​ണ്ടു. അ​വ​യു​ടെ ക​ടും​നി​റം ഒ​രു നി​മി​ഷം ക​ണ്ണി​ലേ​ക്ക് ത​റ​ച്ചു​ക​യ​റി.

‘‘ന​മു​ക്ക് പു​റ​ത്തി​രു​ന്ന് സം​സാ​രി​ക്കാം.’’

അ​മ്മ അ​വ​രെ സ്വീ​ക​ര​ണ​മു​റി​യി​ലേ​ക്കു വി​ളി​ച്ചു. അ​ച്ഛ​ൻ ദി​ന​പ​ത്ര​വു​മാ​യി സോ​ഫ​യി​ൽ നേ​ര​ത്തേ ഇ​ടം​പി​ടി​ച്ചി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന് അ​വ​ർ ക​ണ്ടു. വാ​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്ന അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​മ​പ്പു​റം മ​റ്റെ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ക​ണ്ണ​ട​യി​ൽ പ്ര​തി​ഫ​ലി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് ശ്യാ​മ​ക്കു തോ​ന്നി.

‘‘എ​ന്ത് അ​ത്യാ​വ​ശ്യ കാ​ര്യം പ​റ​യാ​നാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ളെ ഇ​പ്പോ​ൾ വി​ളി​ച്ചു​വ​രു​ത്തി​യ​ത്?’’ അ​ക്ഷ​മ ക​ല​ർ​ന്ന ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ ഹി​മ​യാ​ണ് ആ​ദ്യം ചോ​ദി​ച്ച​ത്.

‘‘പ​റ​യാം.’’ അ​ച്ഛ​ൻ പ​തി​വ് ശാ​ന്ത​ത​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘എ​ല്ലാ കാ​ര്യ​ങ്ങ​ളും ഒ​രു വാ​ട്സ്ആ​പ് മെ​സേ​ജാ​യി ഞ​ങ്ങ​ൾ ഇ​പ്പോ​ൾ അ​യ​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​തൊ​ന്നു വാ​യി​ച്ചു​നോ​ക്കൂ.‘‘

ശ്യാ​മ തി​ടു​ക്ക​ത്തി​ൽ മൊ​ബൈ​ലെ​ടു​ത്ത് വാ​ട്സ്ആ​പ് തു​റ​ന്നു​നോ​ക്കി. അ​തി​ൽ അ​ച്ഛ​ന്റെ​യും അ​മ്മ​യു​ടെ​യും ന​മ്പ​രി​ൽ​നി​ന്നും ഓ​രോ മെ​സേ​ജ് വീ​തം വ​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. അ​വ​ൾ അ​തി​ൽ വി​ര​ല​മ​ർ​ത്തി. ഒ​രു ക്ഷ​ണ​ക്ക​ത്താ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.

‘‘സു​ഹൃ​ത്തു​ക്ക​ളേ,

ഈ ​വ​രു​ന്ന ഒ​ക്ടോ​ബ​ർ പ​തി​നൊ​ന്നി​ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ വി​വാ​ഹ​മോ​ചി​ത​രാ​കു​ന്ന വി​വ​രം എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും അ​റി​യി​ക്കു​ന്നു. തി​ക​ച്ചും വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യ കാ​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​ലാ​ണ് ഈ ​തീ​രു​മാ​നം. ഞ​ങ്ങ​ൾ പ​ര​സ്പ​രം ബ​ഹു​മാ​നി​ക്കു​ന്നു. എ​ന്നാ​ൽ, യോ​ജി​ച്ചു​പോ​കാ​ൻ ബു​ദ്ധി​മു​ട്ടു​ള്ള​തി​നാ​ൽ വേ​ർ​പി​രി​യു​ന്നു. ക​ഴി​ഞ്ഞു​പോ​യ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളു​ടെ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ മ​ന​സ്സി​ലെ​ന്നു​മു​ണ്ടാ​യി​രി​ക്കും. ഒ​രു​മി​ച്ചു​ള്ള ജീ​വി​തം ഇ​നി​യി​ല്ല എ​ന്നു​മാ​ത്രം. ഞ​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ലു​ള്ള സൗ​ഹൃ​ദം തു​ട​രും.

പു​തി​യ പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളി​ലേ​ക്ക് ഞ​ങ്ങ​ൾ വേ​റി​ട്ട വ​ഴി​ക​ളി​ലൂ​ടെ യാ​ത്ര​യാ​രം​ഭി​ക്കു​ന്ന സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ൽ പ​ങ്കാ​ളി​ക​ളാ​കാ​ൻ ഏ​വ​രെ​യും ക്ഷ​ണി​ക്കു​ന്നു.

സ്ഥ​ലം: ജെ.​വി. ഹാ​ൾ; സ​മ​യം: വൈ​കു​ന്നേ​രം 5.00 മ​ണി.

എ​ന്ന്

സ​സ്നേ​ഹം

ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ, ല​തി​ക’’

ശ്യാ​മ​യും ഹി​മ​യും ഒ​രു ന​ടു​ക്ക​ത്തോ​ടെ മൊ​ബൈ​ലി​ൽ​നി​ന്നും മു​ഖ​മു​യ​ർ​ത്തി പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി. അ​ച്ഛ​നും അ​മ്മ​യു​മാ​യി​ട്ട​ല്ലാ​തെ, ല​തി​ക​യും ല​ക്ഷ്മ​ണ​നു​മാ​യി, ര​ണ്ടു സ്വ​ത​ന്ത്ര വ്യ​ക്തി​ക​ളാ​യി ത​നി​ക്ക് അ​വ​രെ എ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും സ​ങ്ക​ൽ​പി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യു​മോ എ​ന്ന് ശ്യാ​മ ഒ​രു നി​മി​ഷം അ​മ്പ​ര​പ്പോ​ടെ ചി​ന്തി​ച്ചു​നോ​ക്കി. അ​വ​ർ​ക്ക് അ​ങ്ങ​നെ​യു​മൊ​രു അ​സ്തി​ത്വ​മു​ണ്ട് എ​ന്ന് ഈ ​നി​മി​ഷം വ​രെ​യും തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞി​ല്ല​ല്ലോ.

‘‘നി​ങ്ങ​ൾ... പി​രി​യാ​ൻ പോ​കു​ന്നെ​ന്നോ? എ​ന്തൊ​രു ത​മാ​ശ​യാ​ണി​ത്! എ​ന്താ​ണ് ഈ ​മെ​സേ​ജി​ന്റെ അ​ർ​ഥം?’’ ശ്യാ​മ​യാ​ണ് ആ​ദ്യം പ്ര​തി​ക​രി​ച്ച​ത്.

‘‘ഗ്രേ ​ഡി​വോ​ഴ്സ്!’’ ആ​കാ​ശ് നി​ഖി​ലി​ന്റെ ചെ​വി​യി​ൽ മ​ന്ത്രി​ച്ചു.

‘‘എ​ന്നു​വ​ച്ചാ​ൽ?’’ നി​ഖി​ൽ നെ​റ്റി ചു​ളി​ച്ചു.

‘‘പ്രാ​യ​മാ​യ​വ​ർ​ക്കി​ട​യി​ലെ ഡി​വോ​ഴ്സ്.’’ ആ​കാ​ശ് ഒ​ച്ച​യ​ട​ക്കി പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​തി​പ്പോ​ൾ കൂ​ടി​വ​രി​ക​യാ​ണ​ത്രെ.’’

‘‘ആ​ണോ?’’ നി​ഖി​ൽ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു.

‘‘ഞാ​ൻ കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ല.’’

ല​തി​ക​യും ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും മ​ക്ക​ളു​ടെ ഭാ​വ​മാ​റ്റ​ങ്ങ​ൾ നി​രീ​ക്ഷി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് എ​തി​ർ​വ​ശ​ത്തു​ള്ള സോ​ഫ​യി​ലി​രു​ന്നു. ഈ ​പ്ര​തി​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളൊ​ക്കെ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​തു​ത​ന്നെ എ​ന്നൊ​രു മ​ട്ട് അ​വ​രു​ടെ ച​ല​ന​ങ്ങ​ളി​ലു​ണ്ടെ​ന്ന് ശ്യാ​മ​ക്ക് പെ​ട്ടെ​ന്നു തോ​ന്നി. ഈ​യൊ​രു നി​മി​ഷ​ത്തെ അ​തി​ജീ​വി​ക്കാ​നാ​യി അ​വ​ർ ഏ​റെ നാ​ള​ത്തെ ത​യാ​റെ​ടു​പ്പു​ക​ൾ ന​ട​ത്തി​യി​ട്ടു​ണ്ടാ​കു​മെ​ന്നും.

‘‘എ​ന്തി​നു​വേ​ണ്ടി​യാ​ണ് നി​ങ്ങ​ൾ വേ​ർ​പി​രി​യു​ന്ന​ത്? ജീ​വി​തം കു​ട്ടി​ക്ക​ളി​യാ​ണോ?’’ ശ്യാ​മ വീ​ണ്ടും ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​മ്മേ, ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ അ​ഡ്ജ​സ്റ്റ്മെ​ന്റു​ക​ൾ ആ​ണ് ആ​വ​ശ്യം. അ​താ​ണ് മാ​രീ​ഡ് ലൈ​ഫി​ന്റെ അ​ടി​സ്ഥാ​നം.’’ ഒ​രാ​ഴ്ച​ക്കു മു​മ്പു​മാ​ത്രം വി​വാ​ഹി​ത​യാ​യ ഹി​മ ഉ​റ​പ്പി​ച്ചുപ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​മ്മ എ​ന്നോ​ടു പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ടി​ല്ലേ പ​ല​തും ക​ണ്ടി​ല്ല, കേ​ട്ടി​ല്ല എ​ന്നു ന​ടി​ക്ക​ണ​മെ​ന്ന്? ര​ണ്ടു വ്യ​ത്യ​സ്ത സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളി​ൽ വ​ള​ർ​ന്ന വ്യ​ക്തി​ക​ൾ ഒ​രു​മി​ച്ചു ചേ​രു​മ്പോ​ൾ പൊ​രു​ത്ത​ക്കേ​ടു​ക​ൾ ഉ​ണ്ടാ​കും; അ​ങ്ങ​നെ​യ​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു ദാ​മ്പ​ത്യ​വും ലോ​ക​ത്തി​ലി​ല്ല എ​ന്ന്? അ​മ്മ പ​റ​ഞ്ഞ​തൊ​ക്കെ ഞാ​ൻ അ​ക്ഷ​രം​പ്ര​തി അ​നു​സ​രി​ച്ചു.’’ ശ്യാ​മ വി​ജ​യി​ച്ച​മ​ട്ടി​ൽ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘അ​തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ക​ഴി​ഞ്ഞ മൂ​ന്നു​വ​ർ​ഷ​മാ​യി ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ദാ​മ്പ​ത്യം കു​ഴ​പ്പ​മി​ല്ലാ​തെ മു​ന്നോ​ട്ടു​പോ​കു​ന്ന​ത്.’’

‘‘ഞാ​ൻ പ​ണ്ടൊ​ക്കെ എ​ന്റെ ഫ്ര​ണ്ട്സി​നോ​ട് അ​ഭി​മാ​ന​ത്തോ​ടെ പ​റ​യു​മാ​യി​രു​ന്നു -എ​ന്റെ പേ​രെ​ന്റ്സ് ത​മ്മി​ൽ ഒ​രു കാ​ര്യ​ത്തി​നും വ​ഴ​ക്കു​ണ്ടാ​കാ​റി​ല്ല എ​ന്ന്.’’ ഹി​മ ക​ര​യാ​ൻ ഭാ​വി​ച്ചു.

‘‘എ​ന്നി​ട്ടി​പ്പോ​ൾ...’’

‘‘എ​ന്താ​ണി​പ്പോ​ൾ നി​ങ്ങ​ൾ​ക്കി​ട​യി​ൽ പ​രി​ഹ​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​യാ​ത്ത പ്ര​ശ്‍നം?’’ ശ്യാ​മ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ച്ചു.

‘‘ഇ​പ്പോ​ഴെ​നി​ക്ക് ഒ​രു കാ​ര്യം ബോ​ധ്യ​മാ​യി -പ്രാ​യം ഉ​ള്ള​തു​കൊ​ണ്ടു മാ​ത്രം പ​ക്വ​ത ഉ​ണ്ടാ​ക​ണ​മെ​ന്നി​ല്ല.’’

‘‘ശ്യാ​മ പ​റ​ഞ്ഞ​തു ശ​രി​യാ​ണ്.’’ നി​ഖി​ൽ പി​ന്താ​ങ്ങി.

‘‘പ്ര​ശ്ന​ങ്ങ​ൾ എ​ന്തു​ത​ന്നെ​യാ​യാ​ലും ന​മു​ക്ക് ച​ർ​ച്ച​ചെ​യ്തു പ​രി​ഹ​രി​ക്കാം. അ​ച്ഛ​നും അ​മ്മ​യും എ​ന്നും ഒ​രു​മി​ച്ചു ജീ​വി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹം.’’

‘‘നി​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ഴും നി​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ത്തെ​ക്കു​റി​ച്ചു മാ​ത്ര​മേ ചി​ന്തി​ക്കു​ന്നു​ള്ളൂ.’’ അ​തു​വ​രെ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി​രു​ന്ന ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ൾ -പ്രാ​യ​മാ​യ​വ​ർ​ക്കും ഞ​ങ്ങ​ളു​ടേ​താ​യ ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ ഉ​ണ്ടാ​കി​ല്ലേ? നി​ങ്ങ​ളെ​പ്പോ​ഴെ​ങ്കി​ലും അ​തി​നെ​പ്പ​റ്റി ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടു​ണ്ടോ?’’

‘‘അ​തെ.’’ ല​തി​ക ഒ​രു ചെ​റു​ചി​രി​യോ​ടെ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പ​ര​സ്യ​ത്തി​ൽ പ​റ​യു​ന്ന​ത് കേ​ട്ടി​ട്ടി​ല്ലേ? ‘ഞാ​ൻ റി​ട്ട​യ​ർ ആ​കു​ന്ന​ത് എ​ന്റെ ജോ​ലി​യി​ൽ​നി​ന്നു മാ​ത്രം; എ​ന്റെ സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്ന​ല്ല’ എ​ന്ന്?’’

‘‘ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നു പ​റ​യു​മ്പോ​ൾ... നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് ഇ​നി​യെ​ന്ത് ആ​ഗ്ര​ഹം?’’ നി​ഖി​ൽ സം​ശ​യി​ച്ചു.

‘‘ഇ​നി... മ​റ്റൊ​രു ക​ല്യാ​ണം?’’ ശ്യാ​മ മ​ടി​ച്ചു മ​ടി​ച്ചു ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​ച്ഛ​നെ ഒ​രു സ്ത്രീ ​ഇ​ട​ക്കൊ​ക്കെ ഫോ​ണി​ൽ വി​ളി​ക്കാ​റു​ണ്ട​ല്ലോ. അ​താ​രാ​ണ്? അ​ച്ഛ​ന്റെ ബെ​സ്റ്റി​യാ​ണോ?’’ ഹി​മ ഇ​ട​യി​ൽ​ക​യ​റി ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ന​മ്മു​ടെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളി​ൽ ക​ല്യാ​ണം മാ​ത്ര​മേ ഉ​ണ്ടാ​കു​ക​യു​ള്ളൂ എ​ന്നാ​ണോ?’’ ല​തി​ക പെ​ട്ടെ​ന്ന് ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘അ​ല്ലാ​തെ പി​ന്നെ.... അ​മ്മ​യെ​ന്താ​ണ് ഉ​ദ്ദേ​ശി​ക്കു​ന്ന​തെ​ന്ന് തെ​ളി​ച്ചു​പ​റ.’’ നി​ഖി​ൽ അ​ക്ഷ​മ​നാ​യി.

ശ്യാ​മ​യും ഹി​മ​യും ആ​കാ​ശും ആ​കാം​ക്ഷ​യോ​ടെ ല​തി​ക​യെ നോ​ക്കി.

‘‘ജോ​ലി​യി​ൽ​നി​ന്നും റി​ട്ട​യ​ർ ആ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ ഞാ​ൻ ഒ​ന്നി​നെ​പ്പ​റ്റി​യും ആ​ലോ​ചി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു.’’ ല​തി​ക സാ​വ​ധാ​നം പ​റ​ഞ്ഞു​തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ആ​വ​ശ്യ​ത്തി​ന് സ​മ​യ​മി​ല്ലാ​ത്ത​തു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്നെ അ​ല​ട്ടി​യ പ്ര​ശ്‍നം. സ​മ​യ​ത്തി​നു പി​ന്നാ​ലെ​യു​ള്ള ഒ​രു മ​ത്സ​ര ഓ​ട്ടം പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു ജീ​വി​തം. എ​ന്നും രാ​വി​ലെ അ​ഞ്ചു​മ​ണി​ക്ക് എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു. പാ​തി​നു​റു​ക്കി​യ പ​ച്ച​ക്ക​റി​ക​ൾ ഫ്രി​ഡ്ജി​ൽ ഉ​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ പ്ര​ഷ​ർ​കു​ക്ക​റി​ലി​ട്ട് പാ​ച​കം​ചെ​യ്തു. ക​ഷ​ണ​ങ്ങ​ളാ​ക്കി​യ മീ​ൻ ഫ്രീ​സ​റി​ൽ​നി​ന്നെ​ടു​ത്ത് മീ​ൻ​ച​ട്ടി​യി​ലേ​ക്ക് കു​ട​ഞ്ഞി​ട്ടു. ആ​റു​മ​ണി​ക്ക് ഭ​ർ​ത്താ​വി​നെ​യും കു​ട്ടി​ക​ളെ​യും വി​ളി​ച്ചു​ണ​ർ​ത്തി. ചെ​യ്തു​തീ​ർ​ക്കേ​ണ്ട ജോ​ലി​ക​ൾ ഒ​രു ജാ​ഥ​പോ​ലെ മ​ന​സ്സി​ലൂ​ടെ സ​ഞ്ച​രി​ച്ചു​കൊ​ണ്ടി​രു​ന്നു. ക​ല​ണ്ട​റി​ന്റെ മ​റി​യു​ന്ന താ​ളു​ക​ളും ക്ലോ​ക്കി​ന്റെ ക​റ​ങ്ങു​ന്ന സൂ​ചി​ക​ളും ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളെ അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തി. ഓ​ഫീ​സും വീ​ടും ജോ​ലി​ക്കി​ട​യി​ലെ ഇ​ട​ത്താ​വ​ള​ങ്ങ​ൾ പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു. ഒ​രി​ട​ത്തും ഉ​റ​ച്ചി​രി​ക്കാ​ൻ ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല.

ഇ​നി? ജോ​ലി​യി​ൽ​നി​ന്നും വി​ര​മി​ച്ച ദി​വ​സം ഞാ​ൻ സ്വ​യം ചോ​ദി​ച്ചു. പ​ണ്ട് സ്‌​കൂ​ളി​ൽ പ​ഠി​ച്ചി​രു​ന്ന​പ്പോ​ൾ സ്വ​പ്നം ക​ണ്ട​തു​പോ​ലെ ദീ​ർ​ഘ​മാ​യ ഒ​രു മ​ധ്യ​വേ​ന​ല​വ​ധി​ക്കാ​ല​മാ​ണ് മു​ന്നി​ലെ​ന്നു തോ​ന്നി. വി​ശ്ര​മ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി ഏ​റെ​ക്കാ​ലം മു​മ്പു​ത​ന്നെ കി​നാ​വു കാ​ണാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി​യി​രു​ന്നു. ഓ​രോ നി​മി​ഷ​വും ഇ​ങ്ങ​നെ വേ​ണ​മെ​ന്നു സ​ങ്ക​ൽ​പി​ക്കാ​നും കു​റെ​സ​മ​യം വേ​ണ്ടി​യി​രു​ന്നു. ഒ​രു പ്ര​തി​ശ്രു​ത വ​ധു വി​വാ​ഹ​ജീ​വി​ത​ത്തെ​പ്പ​റ്റി സ്വ​പ്നം കാ​ണു​ന്ന​തു​പോ​ലെ ആ​യി​രി​ക്ക​ണം അ​ത്.

പ​ക്ഷേ, വി​ര​മി​ച്ച​തി​നു​ശേ​ഷം സ​ങ്ക​ൽ​പ​ങ്ങ​ളി​ൽ പൊ​ടു​ന്ന​നെ ഇ​ടി​വ് വ​ന്നു​തു​ട​ങ്ങി. ‘ഇ​ത്ര​യേ​യു​ള്ളൂ ജീ​വി​തം?’ ഉ​ള്ളി​ൽ​നി​ന്നും നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത​യോ​ടെ ആ​രോ ചോ​ദി​ച്ചു. ‘ഇ​ത്ര​യേ​യു​ള്ളൂ?’ സ​മ​യ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​തു​വ​രെ​യു​ള്ള ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഞാ​ൻ നേ​രി​ട്ട ഏ​റ്റ​വും വ​ലി​യ പ്ര​തി​യോ​ഗി. ആ​ദ്യ​മാ​യി ചു​വ​രി​ലെ ഘ​ടി​കാ​ര​ത്തി​ലേ​ക്ക് ഞാ​ൻ നി​ർ​വി​കാ​ര​യാ​യി നോ​ക്കി. ക്ലോ​ക്കി​ലെ സൂ​ചി​ക​ൾ ല​ക്ഷ്യ​ബോ​ധ​മി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു യാ​ത്ര​യി​ലാ​ണെ​ന്നു തോ​ന്നി. പൊ​ടു​ന്ന​നെ എ​ങ്ങോ​ട്ടെ​ന്നി​ല്ലാ​ത്ത ഒ​രു യാ​ത്ര​ക്കു​ള്ള ആ​ഗ്ര​ഹം എ​ന്റെ​യു​ള്ളി​ൽ മു​ള​പൊ​ട്ടി.

എ​ല്ലാ ത​യാ​റെ​ടു​പ്പു​ക​ളും ന​ട​ത്തി​യ​ശേ​ഷം അ​പ്ര​തീ​ക്ഷി​ത​മാ​യി മു​ട​ങ്ങി​പ്പോ​യ യാ​ത്ര​ക​ളു​ടെ ഓ​ർ​മ​ക​ൾ എ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ലൂ​ടെ അ​പ്പോ​ൾ സ​ഞ്ച​രി​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി. കു​ട്ടി​ക്കാ​ല​ത്തെ സ്‌​കൂ​ൾ ടൂ​ർ മു​ത​ൽ ക​ഴി​ഞ്ഞ വ​ർ​ഷ​ത്തെ മൈ​സൂ​ർ​ ട്രി​പ്പ് വ​രെ എ​ത്ര​യെ​ത്ര സം​ഭ​വ​ങ്ങ​ൾ! ഇ​തി​നി​ട​യി​ൽ ബ​ന്ധു​ക്ക​ളു​ടെ ചെ​റു​സം​ഘ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം ഞാ​ൻ ത​ഞ്ചാ​വൂ​രി​ലേ​ക്കും കാ​ശി​യി​ലേ​ക്കും രാ​മേ​ശ്വ​ര​ത്തേ​ക്കും പ​ള​നി​യി​ലേ​ക്കും യാ​ത്ര പോ​യി. ഭ​ക്തി മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു ഇ​ത്ത​രം യാ​ത്ര​ക​ൾ​ക്കു​ള്ള പ്രേ​ര​ണ. ല​ക്ഷ്യ​സ്ഥാ​നം ആ​രാ​ധ​നാ​ല​യ​ങ്ങ​ളും. എ​ന്റെ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ങ്ങ​ളി​ലെ യാ​ത്ര​ക​ൾ വൈ​വി​ധ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ ആ​കാ​ശം തേ​ടി​പ്പോ​യി. ചെ​റി​യ കാ​ൻ​വാ​സു​ക​ളി​ൽ ഒ​തു​ങ്ങാ​ത്ത വ​ള​രെ വ​ലി​യൊ​രു ചി​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്റെ മ​ന​സ്സ്. ലോ​ക​ത്തി​ൽ എ​ത്ര​യേ​റെ സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ടു​തീ​ർ​ക്കാ​നു​ണ്ട്! അ​ത്ഭു​ത​ത്തോ​ടെ ഞാ​ൻ പ​ല​പ്പോ​ഴും ചി​ന്തി​ച്ചു. ഇ​തി​ന​കം നൂ​റ്റി​നാ​ൽ​പ​ത്താ​റു രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ൾ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ച്ച ഒ​രു സ്ത്രീ​യെ​പ്പ​റ്റി ഞാ​ന​ടു​ത്ത​യി​ടെ വാ​യി​ച്ചു. ഒ​റ്റ​ക്കു​ള്ള ലോ​ക​സ​ഞ്ചാ​ര​മാ​യി​രു​ന്നു അ​വ​രു​ടേ​ത്. ഓ​രോ നാ​ടും അ​വ​രു​ടെ ഓ​ർ​മ​ക​ളി​ൽ എ​പ്ര​കാ​ര​മാ​ണ് അ​ട​യാ​ള​പ്പെ​ടു​ത്തി​യി​രി​ക്കു​ന്ന​ത്? കൗ​തു​ക​ത്തോ​ടെ ഞാ​ൻ ഓ​ർ​ത്തു.

ഈ​ജി​പ്ത്, ന്യൂ​സി​ലൻ​ഡ് എ​ന്നീ രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലേ​ക്കു​ള്ള യാ​ത്ര​ക​ൾ സം​ഘ​ടി​പ്പി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന അ​റി​യി​പ്പ് ഞാ​ൻ അ​ടു​ത്ത​യി​ടെ ഒ​രു മാ​സി​ക​യി​ൽ ക​ണ്ടു. ‘ടൂ​ർ വേ​ൾ​ഡ് ഡെ​സ്റ്റി​നേ​ഷ​ൻ​സ്’ എ​ന്ന സ്ഥാ​പ​ന​ത്തി​ന്റെ പ​ര​സ്യ​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​തി​ൽ കൊ​ടു​ത്തി​രു​ന്ന ഫോ​ൺ​ന​മ്പ​റി​ലേ​ക്ക് ഞാ​ൻ വി​ളി​ച്ചു​നോ​ക്കി. മ​ലേ​ഷ്യ​യി​ലേ​ക്കും സിം​ഗ​പ്പൂ​രി​ലേ​ക്കു​മൊ​ക്കെ സ്ത്രീ​ക​ൾ​മാ​ത്രം ഉ​ൾ​പ്പെ​ടു​ന്ന യാ​ത്രാ​സം​ഘ​ങ്ങ​ളും ഉ​ണ്ടെ​ന്ന​റി​ഞ്ഞ് ഞാ​ൻ അ​തി​ശ​യി​ച്ചു. എ​നി​ക്കും വി​ദേ​ശ രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ൾ സ​ന്ദ​ർ​ശി​ക്കാ​ൻ ആ​ഗ്ര​ഹം തോ​ന്നി. പു​തി​യ കൂ​ട്ടു​കാ​ർ​ക്കൊ​പ്പം ഇ​നി​യൊ​രി​ക്ക​ലും കാ​ണാ​നാ​കി​ല്ലെ​ന്ന്‌ ഉ​റ​പ്പു​ള്ള സ്ഥ​ല​ങ്ങ​ൾ കാ​ണ​ണം. ഇ​നി​യൊ​രി​ക്ക​ലു​മ​റി​യാ​ത്ത രു​ചി​ക​ൾ, പ​രി​ച​യ​പ്പെ​ടാ​നി​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത മ​നു​ഷ്യ​ർ, കേ​ൾ​ക്കാ​നി​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത ഭാ​ഷ​ക​ൾ അ​ല്ലെ​ങ്കി​ൽ ഭാ​ഷ​ക​ളേ​യി​ല്ലാ​ത്ത ആ​ശ​യ​വി​നി​മ​യം.

ഭൂ​പ്ര​കൃ​തി​യെ​പ്പോ​ലെ മ​നു​ഷ്യ​ജീ​വി​ത​വും എ​ന്നെ ആ​ക​ർ​ഷി​ച്ചു. ആ ​നാ​ട്ടി​ലെ മ​നു​ഷ്യ​ർ -ന​മ്മ​ളെ​പ്പോ​ലെ​യാ​ണോ അ​വ​രും ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത്? ന​മ്മു​ടെ മു​റി​യി​ൽ ന​മ്മ​ളു​റ​ങ്ങു​ന്ന അ​തേ പ​ഞ്ഞി​മെ​ത്ത​യി​ൽ കി​ട​ന്ന്? ന​മ്മ​ൾ കു​ടി​ക്കു​ന്ന അ​തേ രു​ചി​യു​ള്ള വെ​ള്ളം കു​ടി​ച്ച്? ഇ​വി​ട​ത്തെ ചെ​ടി​ക​ളും മ​ര​ങ്ങ​ളും പ​ഴ​ങ്ങ​ളും ഒ​ക്കെ അ​വി​ടെ​യു​മു​ണ്ടാ​കു​മോ? അ​വ​ർ നി​ത്യ​വും കാ​ണു​ന്ന കാ​ഴ്ച​ക​ൾ എ​ന്തൊ​ക്കെ​യാ​വാം? അ​വ​രു​ടെ ര​സ​മു​കു​ള​ങ്ങ​ളെ ഉ​ത്തേ​ജി​പ്പി​ക്കു​ന്ന രു​ചി​ക​ൾ ന​മു​ക്കും സ്വീ​കാ​ര്യ​മാ​കു​മോ? ഒ​രു സ്വ​കാ​ര്യ ഏ​ജ​ൻ​സി​യു​ടെ യാ​ത്രാ​സം​ഘ​ത്തോ​ടൊ​പ്പം പോ​കു​മ്പോ​ൾ, അ​വ​രു​ടെ എ.​സി റൂ​മി​ൽ താ​മ​സി​ക്കു​മ്പോ​ൾ എ​നി​ക്കി​തൊ​ക്കെ അ​നു​ഭ​വി​ച്ച​റി​യാ​ൻ ക​ഴി​യു​മോ? അ​റി​യി​ല്ല. പ​ക്ഷേ, ഉ​ഷ്ണ​രാ​ജ്യ​ങ്ങ​ളി​ലെ കൊ​ടും​ചൂ​ടി​ൽ വെ​ന്തു​രു​കി​യും ശൈ​ത്യ​നാ​ടു​ക​ളി​ൽ ത​ണു​ത്തു​വി​റ​ച്ചും കു​റ​ച്ചു ദി​വ​സ​ങ്ങ​ൾ ജീ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​നീ​യി​ടെ കൂ​ടു​ത​ലാ​യി സ്വ​പ്‌​നം ക​ണ്ടുതു​ട​ങ്ങി​യി​രി​ക്കു​ന്നു.

ഓ​രോ യാ​ത്ര​ക്കു ശേ​ഷ​വും ആ ​നാ​ടി​നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള എ​ന്റെ അ​നു​ഭ​വ​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ൾ ഒ​രു ഡ​യ​റി​യി​ലെ​ഴു​തി സൂ​ക്ഷി​ക്ക​ണം. യാ​ത്രാ​വി​വ​ര​ണ​മെ​ഴു​തി പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ക്കാ​നൊ​ന്നു​മ​ല്ല. ജീ​വി​താ​വ​സാ​നം ‘ഇ​ത്ര​യേ​യു​ള്ളൂ ജീ​വി​തം’ എ​ന്നൊ​രു നി​രാ​ശ ഉ​ള്ളി​ൽ നി​ന്നു​യ​രു​മ്പോ​ൾ ആ ​ഡ​യ​റി​ക്കു​റി​പ്പു​ക​ൾ കാ​ട്ടി എ​നി​ക്ക് പ​റ​യ​ണം -ഇ​താ ഞാ​ൻ നേ​രി​ട്ട് പ​ക​ർ​ത്തി​യ വ്യ​ത്യ​സ്ത ജീ​വി​ത​ക്കാ​ഴ്ച​ക​ൾ! ഇ​വ ലോ​ക​മ​ഹാ​ത്ഭു​ത​ങ്ങ​ൾ അ​ല്ലാ​യി​രി​ക്കാം. പ​ക്ഷേ, എ​ന്നെ സം​ബ​ന്ധി​ച്ച് അ​വ അ​തി​ശ​യ​ങ്ങ​ൾത​ന്നെ​യാ​ണ്. വ​ർ​ഷ​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം ആ ​അ​ക്ഷ​ര​ങ്ങ​ളി​ലൂ​ടെ ക​ട​ന്നു​പോ​കു​മ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ അ​വ നേ​രി​ട്ടു​ക​ണ്ട നി​മി​ഷ​ങ്ങ​ളു​ടെ വി​സ്മ​യം എ​ന്നെ വ​ന്നു​തൊ​ടു​മോ? അ​തും എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല’’ -ല​തി​ക ഒ​രു നി​മി​ഷം നി​ർ​ത്തി.

‘‘ഞാ​ൻ ഒ​രു ദി​വ​സം ഇ​തൊ​ക്കെ​പ്പ​റ​ഞ്ഞ​പ്പോ​ൾ ബാ​ലി​ശ​മാ​യ ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളാ​യി​ട്ടാ​ണ് നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ച്ഛ​നു തോ​ന്നി​യ​ത്. ഇ​തു​പോ​ലെ​യു​ള്ള വി​ചി​ത്ര​മാ​യ സ്വ​പ്‌​ന​ങ്ങ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ​കൊ​ണ്ടു​ന​ട​ക്കു​ന്ന ഒ​രു സ്ത്രീ​യോ​ടൊ​പ്പ​മാ​ണോ ഇ​ക്കാ​ല​മ​ത്ര​യും ജീ​വി​ച്ച​തെ​ന്നു​പോ​ലും അ​ദ്ദേ​ഹം സം​ശ​യി​ച്ചു. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ങ്ങ​ൾ പ​ര​സ്പ​രം ഉ​ട​ക്കി​നി​ന്നു. ഇ​രു ദി​ശ​ക​ളി​ലു​മി​രു​ന്നു ര​ണ്ടു തോ​ണി​ക്കാ​ർ തു​ഴ​യു​ന്ന ഒ​രു തോ​ണി അ​ന​ങ്ങാ​നാ​വാ​തെ ക​ട​വ​ത്തു കി​ട​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ സ​ങ്ക​ൽ​പി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ... ഇ​ക്കാ​ല​മ​ത്ര​യും ര​ണ്ട് അ​ഭി​പ്രാ​യ​ങ്ങ​ളി​ലാ​ണ് ഞ​ങ്ങ​ൾ ജീ​വി​ച്ച​തെ​ന്ന് ഞാ​ൻ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി. വൈ​രു​ധ്യ​ങ്ങ​ളു​ടെ, സ​മ​ര​സ​പ്പെ​ട​ലി​ന്റെ വ​ലി​യൊ​രു പാ​ത​യാ​ണു താ​ണ്ടി​യ​തെ​ന്ന് തി​രി​ച്ച​റി​ഞ്ഞു. ജീ​വി​ത​ത്തെ, അ​തി​ന്റെ മ​ടു​പ്പി​ക്കു​ന്ന ഏ​ക​താ​ന​ത​യി​ൽ​നി​ന്ന് മോ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് ഞാ​ൻ കി​നാ​വു ക​ണ്ടു​തു​ട​ങ്ങി.

ഹി​മ​യു​ടെ വി​വാ​ഹ​മു​റ​പ്പി​ച്ച രാ​ത്രി​യി​ൽ ‘‘എ​ല്ലാ ഉ​ത്ത​ര​വാ​ദി​ത്ത​ങ്ങ​ളും ഒ​ഴി​ഞ്ഞു’’ എ​ന്നോ മ​റ്റോ നി​ങ്ങ​ളു​ടെ അ​ച്ഛ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞ​തോ​ർ​ക്കു​ന്നു.

‘‘ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഇ​നി​യു​മെ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ ചെ​യ്യാ​ൻ ബാ​ക്കി​യു​ണ്ട്’’ -ല​ഹ​രി ആ​വേ​ശി​ക്കും മു​മ്പേ അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു. ക​ഴി​ഞ്ഞ മു​പ്പ​ത്തഞ്ചു വ​ർ​ഷ​ത്തി​നി​ട​യി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അ​ഞ്ചാ​മ​ത്തെ മ​ദ്യ​പാ​ന​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. അ​ത്യ​ധി​ക​മാ​യ സ​ന്തോ​ഷ​ത്തി​ൽ​നി​ന്നോ സ​ങ്ക​ട​ത്തി​ൽ​നി​ന്നോ ക​ര​ക​യ​റാ​നാ​യി മാ​ത്രം അ​ദ്ദേ​ഹം മ​ദ്യ​ത്തി​ന്റെ കൂ​ട്ടു​തേ​ടി​പ്പോ​യി. താ​ൻ ഈ ​ശീ​ല​ത്തി​ന് അ​ടി​മ​യാ​കു​മോ എ​ന്ന ഭ​യം അ​ദ്ദേ​ഹം ഈ ​അ​ഞ്ചു​ത​വ​ണ​യും പ​ങ്കു​വെച്ചു.’’ ല​തി​ക ശ്യാ​മ​യെ​യും ഹി​മ​യെ​യും മാ​റി​മാ​റി നോ​ക്കി​ക്കൊ​ണ്ട് തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ആ ​ദി​വ​സ​മാ​ണ് അ​ദ്ദേ​ഹം ത​ന്റെ ഭാ​വി​പ​രി​പാ​ടി​ക​ളെ​പ്പ​റ്റി എ​ന്നോ​ടു വി​വ​രി​ച്ച​ത്. അ​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത​യോ​ടെ മ​ന​സ്സി​ലാ​ക്കി -അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​നു​മു​ണ്ട് ഒ​രി​ക്ക​ലും നി​റ​വേ​റാ​നി​ട​യി​ല്ലാ​ത്ത ചി​ല സ്വ​പ്‌​ന​ങ്ങ​ൾ. അ​പ്രാ​യോ​ഗി​ക​മാ​യ ഇ​ത്ത​രം ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ളെ പി​ന്തു​ണ​ക്കാ​ൻ എ​നി​ക്ക് ക​ഴി​ഞ്ഞി​ല്ല. ഞ​ങ്ങ​ളു​ടെ വ​ഴി​ക​ൾ വ്യ​ത്യ​സ്ത​മാ​യി​രി​ക്കു​മെ​ന്ന് ആ ​നി​മി​ഷ​ത്തി​ൽ എ​നി​ക്ക് വെ​ളി​പാ​ടു​ണ്ടാ​യി.

‘‘ഇ​നി… എ​ന്താ​ണ് അ​ച്ഛ​ന്റെ ആ​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ?’’ ശ്യാ​മ ആ​ശ​യ​ക്കു​ഴ​പ്പ​ത്തോ​ടെ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ഞാ​ന​ത് പ​റ​യാ​നി​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.’’ ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ ക​ണ്ണ​ട​യൂ​രി മേ​ശ​പ്പു​റ​ത്തു ​െവ​ച്ചു​കൊ​ണ്ടു പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫി​യാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്റെ എ​ക്കാ​ല​ത്തെ​യും ആ​വേ​ശം. ഒ​രു​പാ​ടു കാ​ല​ത്തി​നു മു​മ്പു​ള്ള കാ​ര്യ​മാ​ണ്. അ​ന്നൊ​ക്കെ പ​ല പ​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും വാ​രി​ക​ക​ളി​ലും ഞാ​നെ​ടു​ത്ത ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു​വ​ന്നി​രു​ന്നു. അ​വ​യു​ടെ കോ​പ്പി​ക​ൾ ഞാ​നി​പ്പോ​ഴും സൂ​ക്ഷി​ച്ചു​വെച്ചി​ട്ടു​ണ്ട്.’’ ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ ഉ​ത്സാ​ഹ​ത്തോ​ടെ അ​ക​ത്തെ മു​റി​യി​ലേ​ക്കു പോ​യി. പ​ഴ​യ അ​ല​മാ​ര തു​റ​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ചി​ല സ്യൂ​ട്ട്കേ​സു​ക​ൾ പു​റ​ത്തെ​ടു​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ​യും ശ​ബ്ദ​ങ്ങ​ൾ കേ​ട്ടു. ഏ​താ​നും മി​നി​റ്റു​ക​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം ചി​ല പ​ഴ​യ ഫ​യ​ലു​ക​ളു​മാ​യി അ​ദ്ദേ​ഹം പ്ര​ത്യ​ക്ഷ​പ്പെ​ട്ടു.

‘‘ദാ... ​നോ​ക്കൂ.’’ അ​വ തു​റ​ന്ന് കാ​ല​പ്പ​ഴ​ക്ക​ത്താ​ൽ മ​ഞ്ഞ​ച്ചു​പോ​യ ചി​ല പ​ത്ര​ത്താ​ളു​ക​ൾ കാ​ട്ടി​ക്കൊ​ണ്ട് അ​ദ്ദേ​ഹം പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഇ​തൊ​ക്കെ ഞാ​നെ​ടു​ത്ത ഫോ​ട്ടോ​ക​ളാ​ണ്.’’ നി​ഖി​ൽ അ​വ കൈ​യി​ലെ​ടു​ത്ത് താ​ൽ​പ​ര്യ​മി​ല്ലാ​തെ മ​റി​ച്ചു​നോ​ക്കാ​ൻ തു​ട​ങ്ങി.

‘‘ശ​രി​ക്കു പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ ഒ​രു വൈ​ൽ​ഡ് ലൈ​ഫ് ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫ​ർ ആ​ക​ണ​മെ​ന്നാ​യി​രു​ന്നു എ​ന്റെ മ​ന​സ്സി​ൽ.’’ ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞാ​നാ​ദ്യ​മാ​യി എ​ടു​ത്ത ഫോ​ട്ടോ...’’ അ​ദ്ദേ​ഹം ആ​വേ​ശ​ത്തി​ലാ​യി.

‘‘ഞാ​നി​പ്പോ​ഴും ഓ​ർ​ക്കു​ന്നു -ഒ​രു ക​രി​യി​ല​ക്കി​ളി​യു​ടെ പ​ട​മാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്. എ​ന്റെ ഇ​രു​പ​ത്തൊ​ന്നാ​മ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ.’’

ഹി​മ​യും ആ​കാ​ശും മ​ടു​പ്പോ​ടെ പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി.

‘‘ഒ​രു വാ​ഴ​ക്ക​യ്യി​ൽ തെ​ല്ല് സം​ഭ്ര​മ​ത്തോ​ടെ​യി​രി​ക്കു​ന്ന ഒ​രു പ​ക്ഷി. പ​ശ്ചാ​ത്ത​ല​ത്തി​ൽ വാ​ഴ​യി​ല​ക​ളു​ടെ ഇ​ളം പ​ച്ച​നി​റം, അ​ടു​ത്തു​ള്ള തെ​ങ്ങോ​ല​ക​ളു​ടെ ക​ടും പ​ച്ച​നി​റം, അ​ക​ലെ​യു​ള്ള മ​ര​ങ്ങ​ളു​ടെ മ​ങ്ങി​യ പ​ച്ച​നി​റം… ശ​രി​ക്കു​പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ പ​ച്ച​യു​ടെ വി​വി​ധ ഭാ​വ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു ആ ​പ​ടം. പ്ര​കൃ​തി​ത​ന്നെ വ​ര​ച്ച മ​നോ​ഹ​ര​മാ​യൊ​രു പെ​യി​ന്റി​ങ് പോ​ലെ നി​റ​ങ്ങ​ളു​ടെ കൂ​ടി​ച്ചേ​ര​ൽ.’’

അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​ന്നു നി​റു​ത്തി.

‘‘ആ ​ഫോ​ട്ടോ​യെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ... അ​തൊ​രു തു​ട​ക്ക​മാ​ണെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ലാ​യി​രു​ന്നു. പി​ന്നീ​ട് എ​ന്റെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ൽ ഞാ​നി​തി​നു​വേ​ണ്ടി ചെ​ല​വ​ഴി​ക്കാ​ൻ​പോ​കു​ന്ന നീ​ണ്ട സ​മ​യ​ത്തെ​പ്പ​റ്റി എ​നി​ക്ക​ന്നേ​രം ഒ​രു സൂ​ച​ന​പോ​ലും കി​ട്ടി​യി​ല്ല.’’ കു​റ​ച്ചു സ​മ​യ​ത്തേ​ക്ക് ആ​രും ഒ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘പി​ന്നീ​ട് ആ​ഴ്ച​ക​ൾ​ക്കു​ശേ​ഷം ആ ​ഫോ​ട്ടോ പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു​വ​ന്ന​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ മാ​സി​ക തു​റ​ന്ന് ആ ​പ​ട​ത്തി​നു മീ​തെ കൈ​യോ​ടി​ച്ചു. ചി​ത്ര​ത്തി​ൽ​നി​ന്നും ആ ​പ​ക്ഷി ഉ​ണ​ർ​ന്നു​വ​ന്ന് എ​ന്റെ കൈ​വെ​ള്ള​യി​ൽ കൊ​ക്കു​രു​മ്മി​യ​താ​യി എ​നി​ക്കു തോ​ന്നി. ഞാ​നാ​കെ കോ​രി​ത്ത​രി​ച്ചു.’’

ഏ​തോ ഓ​ർ​മ​യി​ൽ മു​ഴു​കി​യെ​ന്നോ​ണം അ​ദ്ദേ​ഹം സം​സാ​രം തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘ഒ​രു ക്ലി​ക്കി​നു പി​ന്നി​ലെ ഒ​റ്റ നി​മി​ഷ​ത്തി​ന്റെ നി​ശ്ശബ്ദ​ത... അ​താ​ണ് ലോ​ക​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും ഭാ​ര​മേ​റി​യ നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യെ​ന്നു തോ​ന്നും. ലോ​കം മു​ഴു​വ​ൻ ഈ​യൊ​രു നി​മി​ഷ​ത്തി​നു​വേ​ണ്ടി ശ്വാ​സ​മ​ട​ക്കി കാ​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്നും. പ​ക്ഷി​ക​ളു​ടെ​യും മൃ​ഗ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും ശ​ല​ഭ​ങ്ങ​ളു​ടെ​യും പ്രാ​ണി​ക​ളു​ടെ​യും ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ പ​ക​ർ​ത്താ​ൻ എ​നി​ക്കെ​ന്നും താ​ൽ​പ​ര്യ​മാ​യി​രു​ന്നു. അ​വ​യു​ടെ ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ ച​ല​നാ​ത്മ​ക​മാ​യ ഒ​രു നി​മി​ഷം എ​നി​ക്ക് സ്വ​ന്ത​മാ​യ​താ​യി തോ​ന്നി.

അ​പ​ക​ട​ങ്ങ​ളോ മ​ര​ണ​ങ്ങ​ളോ എ​ന്റെ ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ​ക്ക് വി​ഷ​യ​മാ​യി​ല്ല. ദു​ര​ന്ത​ങ്ങ​ളും മ​നു​ഷ്യ​ന്റെ നി​സ്സ​ഹാ​യ​ത വി​ളി​ച്ചോ​തു​ന്ന സ​ന്ദ​ർ​ഭ​ങ്ങ​ളും വ​ള​രെ അ​പൂ​ർ​വ​മാ​യി മാ​ത്ര​മേ ഞാ​ൻ ക്യാ​മ​റ​യി​ൽ പ​ക​ർ​ത്തി​യു​ള്ളൂ. അ​ത്ത​രം ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ പി​ന്നീ​ടൊ​രി​ക്ക​ൽ​കൂ​ടി എ​ടു​ത്തു​നോ​ക്കാ​ൻ ഞാ​ൻ താ​ൽ​പ​ര്യ​പ്പെ​ട്ട​തു​മി​ല്ല. എ​ന്താ​ണ് ഒ​രു ഫ്രീ​ലാ​ൻ​സ് ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫ​റു​ടെ യ​ഥാ​ർ​ഥ ദൗ​ത്യം? ഞാ​ന​തി​നെ​പ്പ​റ്റി ഏ​റെ​യൊ​ന്നും ചി​ന്തി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ല. ഞാ​ൻ പ​ക​ർ​ത്തു​ന്ന ചി​ത്ര​ങ്ങ​ൾ എ​ന്നെ വ്യ​ക്തി​പ​ര​മാ​യി സ​ന്തോ​ഷി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​തു​കൂ​ടി​യാ​ക​ണം എ​ന്ന​താ​യി​രു​ന്നു എ​ന്റെ കാ​ഴ്ച​പ്പാ​ട്. അ​ത് ശ​രി​യോ തെ​റ്റോ? എ​നി​ക്ക​റി​യി​ല്ല.

സ്റ്റു​ഡി​യോ​യി​ൽ ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ വാ​ഷ് ചെ​യ്യു​ന്ന​തും​കാ​ത്ത് ഞാ​ൻ ഉ​ത്ക​ണ്ഠ ക​ല​ർ​ന്ന ഒ​രു വി​ങ്ങ​ലോ​ടെ ഇ​രു​ന്നി​ട്ടു​ണ്ട്. എ​ന്റെ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ത്തി​ന്റെ പൂ​ർ​ണ​ത ചി​ല ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലെ​ങ്കി​ലും ഞാ​ൻ അ​നു​ഭ​വി​ച്ചു. ചി​ല അ​വ​സ​ര​ങ്ങ​ളി​ൽ മ​ന​സ്സ് അ​സം​തൃ​പ്തി​ക​ളി​ൽ കു​രു​ങ്ങി​ക്കി​ട​ന്നു. പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​രി​ച്ചു​വ​ന്ന ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ ആ​വേ​ശ​ത്തോ​ടെ വീ​ണ്ടും​വീ​ണ്ടും എ​ടു​ത്തു​നോ​ക്കി. അ​വ ത​ല​യണ​യു​ടെ അ​ടി​യി​ൽ വെ​ച്ചു​റ​ങ്ങി. ആ ​പ​ത്ര​ത്തി​ന്റെ കി​ട്ടാ​വു​ന്ന കോ​പ്പി​ക​ളൊ​ക്കെ വാ​ങ്ങി സൂ​ക്ഷി​ച്ചു. ഒ​രു​പാ​ട് സ​ർ​ക്കു​ലേ​ഷ​നൊ​ന്നു​മി​ല്ലാ​ത്ത ചെ​റു​കി​ട പ്ര​സി​ദ്ധീ​ക​ര​ണ​ങ്ങ​ളാ​യി​രു​ന്നു മി​ക്ക​തും. ഞാ​ൻ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ച്ച​തു​പോ​ലെ ആ​രും ആ ​ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചി​ട്ടി​ല്ലെ​ന്നു തോ​ന്നി. അ​ത് എ​ന്നെ നി​രാ​ശ​പ്പെ​ടു​ത്തി​യോ? ഇ​തി​ലും കൂ​ടു​ത​ൽ പ​രി​ഗ​ണ​ന​ക​ൾ ഞാ​ൻ അ​ർ​ഹി​ച്ചി​രു​ന്നോ? തി​രി​ഞ്ഞു​നോ​ക്കു​മ്പോ​ൾ വ്യ​ക്ത​മാ​യൊ​രു​ത്ത​രം കി​ട്ടു​ന്നി​ല്ല.

ക്ര​മേ​ണ എ​നി​ക്ക് ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫി​യോ​ടു​ള്ള ക​മ്പം കു​റ​ഞ്ഞു​വ​ന്നു. മി​ക​ച്ച പ്ര​കൃ​തി​ദൃ​ശ്യ​ങ്ങ​ളോ പ്ര​ത്യേ​ക​ത​യു​ള്ള കാ​ഴ്ച​ക​ളോ എ​ന്നെ പ്ര​ചോ​ദി​പ്പി​ക്കാ​തെ​യാ​യി. എ​ന്റെ ക്യാ​മ​റ ഉ​പ​യോ​ഗി​ക്ക​പ്പെ​ടാ​തെ പൊ​ടി​പി​ടി​ച്ചു ന​ശി​ച്ചു. പി​ന്നീ​ട് മൊ​ബൈ​ൽ ഫോ​ണു​ക​ളു​ടെ കാ​ല​മാ​യി. മൊ​ബൈ​ൽ ക്യാ​മ​റ​യി​ൽ ഫോ​ട്ടോ​ക​ൾ എ​ടു​ക്കാ​മെ​ന്നാ​യി. ഈ​യി​ടെ വീ​ട് വൃ​ത്തി​യാ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ പൊ​ടി​മൂ​ടി​യ, കേ​ടു​വ​ന്ന എ​ന്റെ ക്യാ​മ​റ ക​ണ്ടു. ഒ​രു നി​മി​ഷ​ത്തേ​ക്ക് എ​ന്റെ നെ​ഞ്ച് ത​ക​ർ​ന്നു​പോ​യി എ​ന്നു പ​റ​യു​ന്ന​താ​കും ശ​രി.’’ അ​ദ്ദേ​ഹം ഒ​ന്നു നി​ർ​ത്തി. മ​റ്റു​ള്ള​വ​ർ അ​വി​ശ്വ​സ​നീ​യ​ത​യോ​ടെ പ​ര​സ്പ​രം നോ​ക്കി.

‘‘ഒ​രു കാ​ല​ത്തെ എ​ന്റെ സ്വ​പ്നം... എ​ന്റെ ജീ​വ​സ്പ​ന്ദ​നം… ക്യാ​മ​റ കൈയിലെ​ടു​ക്കു​മ്പോ​ൾ ഞാ​നോ​ർ​ത്തു. അ​ത് അ​വ​സാ​നം പ​ക​ർ​ത്തി​യ ദൃ​ശ്യ​മേ​തെ​ന്ന് എ​നി​ക്ക് ഓ​ർ​ത്തെ​ടു​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല. ക​ണ്ണീ​രി​ന്റെ മ​റ​യി​ൽ എ​ന്റെ കാ​ഴ്ച​യും മ​ങ്ങി​പ്പോ​യി​രു​ന്നു.’’

ഒ​രു നി​മി​ഷ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം ഭാ​ര​മേ​റി​യ ശ​ബ്ദ​ത്തി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം തു​ട​ർ​ന്നു.

‘‘എ​ന്തു​കൊ​ണ്ടാ​ണ് ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫി​യോ​ടു​ള്ള എ​ന്റെ താ​ൽ​പ​ര്യം കു​റ​ഞ്ഞ​ത്? ഞാ​ൻ ചി​ന്തി​ച്ചു. പു​തി​യ ജീ​വി​ത​സാ​ഹ​ച​ര്യ​ങ്ങ​ളാ​ണോ? ജോ​ലി​ത്തി​ര​ക്കു​ക​ളാ​ണോ? കു​ടും​ബ​ജീ​വി​ത​മാ​ണോ? എ​നി​ക്ക് തീ​ർ​പ്പു ക​ൽ​പി​ക്കാ​നാ​യി​ല്ല.’’

കു​റെ സ​മ​യ​ത്തേ​ക്ക് ആ​രും ഒ​ന്നും മി​ണ്ടി​യി​ല്ല. ചു​വ​രി​ലെ ക്ലോ​ക്കി​ലേ​ക്ക് എ​ത്തി​നോ​ക്കി​യ​പ്പോ​ൾ നേ​രം ഏ​റെ ആ​യി​രി​ക്കു​ന്നു എ​ന്ന് ശ്യാ​മ ക​ണ്ടു.

‘‘ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫി എ​ന്നും എ​നി​ക്കൊ​പ്പം ഉ​ണ്ടാ​ക​ണം. ഞാ​നാ നി​മി​ഷ​ത്തി​ൽ തീ​രു​മാ​ന​മെ​ടു​ത്തു. ഒ​രാ​ൾ ജീ​വി​ത​സാ​യാ​ഹ്ന​ത്തി​ൽ ത​ന്റെ യ​ഥാ​ർ​ഥ സ്നേ​ഹം തി​രി​ച്ച​റി​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാ​യി​രു​ന്നു അ​ത്.’’ ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു​നി​ർ​ത്തി.

‘‘ഇ​പ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ പു​തി​യ ആ​ശ​യ​ങ്ങ​ളും പ്ര​തീ​ക്ഷ​യു​മാ​ണ്.’’ അ​ദ്ദേ​ഹം ചി​രി​ച്ചു.

‘‘ആ​ദ്യം ഒ​രു പു​തി​യ ക്യാ​മ​റ വാ​ങ്ങ​ണം -ഏ​റ്റ​വും പു​തി​യ മോ​ഡ​ലി​ലു​ള്ള​ത്. പി​ന്നെ...’’

അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ന്തൊ​ക്കെ​യോ സ​ങ്ക​ൽ​പ​ങ്ങ​ളി​ൽ മു​ഴു​കി​യെ​ന്നോ​ണം നി​ശ്ശ​ബ്ദ​നാ​യി.

‘‘വേ​ർ​പി​രി​യാ​ൻ തീ​രു​മാ​നി​ച്ച​പ്പോ​ൾ വി​വാ​ഹ​മോ​ച​നം എ​ല്ലാ​വ​രെ​യും അ​റി​യി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ഒ​രു ച​ട​ങ്ങാ​യി ന​ട​ത്ത​ണ​മെ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ നി​ശ്ച​യി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു.’’ ല​തി​ക കു​റ​ച്ചു സ​മ​യ​ത്തി​നു​ശേ​ഷം പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘ഞ​ങ്ങ​ൾ ഒ​ക്ടോ​ബ​ർ 11 എ​ന്ന തീ​യ​തി തി​ര​ഞ്ഞെ​ടു​ത്തു. ഒ​രു​മി​ച്ചു​പോ​യി ജെ.​വി ഹാ​ൾ ബു​ക്ക് ചെ​യ്തു. പി​ന്നീ​ട് ഒ​രു ക്ഷ​ണ​ക്ക​ത്തി​ന്റെ മാ​തൃ​ക സെ​ല​ക്ട് ചെ​യ്തി​ട്ട് പ​രി​ച​യ​ക്കാ​ർ​ക്കൊ​ക്കെ വാ​ട്സ്ആ​പ് മെ​സേ​ജ് അ​യ​ച്ചു. ഇ​ത് നി​ങ്ങ​ളോ​ട് നേ​രി​ട്ടു പ​റ​യ​ണ​മെ​ന്നു​ണ്ടാ​യി​രു​ന്നു.’’ ല​തി​ക പ​റ​ഞ്ഞു.

‘‘പ​ക്ഷേ... സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കു​വേ​ണ്ടി ഡി​വോ​ഴ്സ് ചെ​യ്യാ​വു​ന്ന പ്രാ​യ​മാ​ണോ നി​ങ്ങ​ളു​ടേ​ത്?’’ നി​ഖി​ൽ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ഇ​ത്ര​യും കാ​ലം ഒ​രു​മി​ച്ചു ജീ​വി​ച്ചി​ട്ട് പി​രി​യു​മ്പോ​ൾ വി​ഷ​മ​മി​ല്ലെ​ന്നു ഭാ​വി​ക്കു​ന്ന​ത് വെ​റും കാ​പ​ട്യ​മ​ല്ലേ? അ​തി​നു​വേ​ണ്ടി​യ​ല്ലേ ഈ ​ഒ​രു ഫ​ങ്ഷ​ൻ?’’ ശ്യാ​മ ചോ​ദി​ച്ചു.

‘‘ഇ​നി... നി​ങ്ങ​ൾ ഏ​തെ​ങ്കി​ലും സെ​ലി​ബ്രി​റ്റീ​സി​നെ ഇ​മി​റ്റേ​റ്റ് ചെ​യ്യു​ക​യാ​ണോ?’’ ഹി​മ സം​ശ​യി​ച്ചു.

‘‘എ​ല്ലാ ചോ​ദ്യ​ങ്ങ​ൾ​ക്കും നി​ങ്ങ​ൾ​ക്ക് നി​ങ്ങ​ളു​ടേ​താ​യ ഉ​ത്ത​ര​ങ്ങ​ൾ ക​ണ്ടെ​ത്താം.’’ സം​സാ​രം അ​വ​സാ​നി​പ്പി​ച്ചു​കൊ​ണ്ട് ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ പ​റ​ഞ്ഞു. ശ്യാ​മ​യും ഹി​മ​യും വീ​ണ്ടും എ​ന്തോ പ​റ​യാ​ൻ​വ​ന്ന​ത് ശ്ര​ദ്ധി​ക്കാ​തെ ല​തി​ക​യും ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും എ​ഴു​ന്നേ​റ്റു.

‘‘എ​ന്താ​യാ​ലും ഇ​ങ്ങ​നെ​യൊ​രു ച​ട​ങ്ങി​ന് ഞ​ങ്ങ​ൾ പ​ങ്കെ​ടു​ക്കി​ല്ല.’’ വീ​ടി​ന്റെ ഗേ​റ്റ് ക​ട​ക്കും​മു​മ്പേ ഹി​മ​യും ആ​കാ​ശും പ്ര​ഖ്യാ​പി​ച്ചു. അ​പ്പോ​ൾ അ​വ​രു​ടെ തീ​രു​മാ​ന​ത്തോ​ടു യോ​ജി​ച്ചെ​ങ്കി​ലും അ​വ​ൾ​ക്കു​ത​ന്നെ പി​ടി​കി​ട്ടാ​ത്ത ഏ​തോ ഒ​രു വി​കാ​രം ശ്യാ​മ​യെ ഒ​ക്ടോ​ബ​ർ 11നു ​ജെ.​വി ഹാ​ളി​ൽ എ​ത്തി​ച്ചു.

ശ്യാ​മ എ​ത്തി​യ​പ്പോ​ഴേ​ക്കും ഹാ​ളി​ൽ ആ​ളു​ക​ൾ നി​റ​ഞ്ഞു​ക​വി​ഞ്ഞി​രു​ന്നു. ഫോ​ട്ടോ​ഗ്രാ​ഫ​ർ​മാ​ർ അ​വി​ട​വി​ടെ കൂ​ട്ടം​കൂ​ടി നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ആ​കാം​ക്ഷ​യും കൗ​തു​ക​വും പ​ല മു​ഖ​ങ്ങ​ളി​ലും തെ​ളി​ഞ്ഞു ക​ണ്ടു. വേ​ദി​യി​ലെ​ങ്ങും നി​റ​പ്പ​കി​ട്ടാ​ണെ​ന്ന്‌ ശ്യാ​മ ശ്ര​ദ്ധി​ച്ചു. ചു​വ​പ്പും പ​ച്ച​യും മ​ഞ്ഞ​യും നീ​ല​യു​മാ​യി ബ​ലൂ​ണു​ക​ൾ, സ​മാ​ന നി​റ​ങ്ങ​ളി​ലെ അ​ല​ങ്കാ​ര​ങ്ങ​ൾ, ബ​ഹു​വ​ർ​ണ​ക്ക​സേ​ര​ക​ൾ, ചു​വ​പ്പും മ​ഞ്ഞ​യു​മാ​യി ശീ​ത​ള പാ​നീ​യ​ങ്ങ​ൾ… പ​ല നി​റ​ങ്ങ​ൾ ഇ​ട​ക​ല​ർ​ന്ന തി​ള​ങ്ങു​ന്ന സാ​രി​യ​ണി​ഞ്ഞ ല​തി​ക​യും മോ​ടി​യു​ള്ള വ​സ്ത്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ സ​ന്തോ​ഷ​വാ​നാ​യ ല​ക്ഷ്മ​ണ​നും വേ​ദി​യു​ടെ ഒ​ത്ത​ന​ടു​ക്കാ​യി നി​ൽ​ക്കു​ന്നു​ണ്ട്. ല​ക്ഷ്മ​ണ​ൻ അ​തി​ഥി​ക​ളെ അ​ഭി​സം​ബോ​ധ​ന ചെ​യ്ത് സം​സാ​രി​ക്കു​ക​യാ​യി​രു​ന്നു. അ​തി​ന്റെ അ​വ​സാ​ന വാ​ച​ക​ങ്ങ​ൾ മാ​ത്ര​മാ​ണ് ശ്യാ​മ​ക്ക് കേ​ൾ​ക്കാ​നാ​യ​ത്.

‘‘... അ​തി​നാ​ൽ ഭാ​വി​ജീ​വി​തം സ​ന്തോ​ഷ​ക​ര​മാ​ക​ട്ടെ എ​ന്ന് ഞ​ങ്ങ​ളി​രു​വ​രും പ​ര​സ്പ​രം ആ​ശം​സി​ക്കു​ന്നു. അ​നി​ശ്ചി​ത​ത്വ​വും സാ​ഹ​സി​ക​ത​യും നി​റ​ഞ്ഞ ദി​വ​സ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള പ്ര​തീ​ക്ഷ​ക​ളാ​ണ് ഇ​പ്പോ​ൾ മ​ന​സ്സി​ൽ. എ​ല്ലാ​വ​രു​ടെ​യും അ​നു​ഗ്ര​ഹ​ങ്ങ​ൾ പ്ര​തീ​ക്ഷി​ക്കു​ന്നു. ബാ​ലി​ശ​മാ​യ ചി​ല സ്വ​പ്ന​ങ്ങ​ൾ​ക്കു പി​ന്നാ​ലെ​യു​ള്ള കു​തി​ച്ചു​ചാ​ട്ടം​കൂ​ടി​യാ​ണ​ല്ലോ ജീ​വി​തം’’

ഇ​രു​വ​രും ചു​വ​ന്ന പാ​നീ​യം നി​റ​ച്ച ഗ്ലാ​സു​ക​ൾ പ​ര​സ്പ​രം കൂ​ട്ടി​മു​ട്ടി​ച്ചു. ക്യാ​മ​റാ​ഫ്ലാ​ഷു​ക​ൾ തു​രു​തു​രാ മി​ന്നി. മു​ൻ​നി​ര​യി​ൽ നി​ന്ന ഏ​താ​നും അ​തി​ഥി​ക​ൾ കൈ​യ​ടി​ച്ചു.