ജ​പ്പാ​നി​ലെ സെ​ൻ സ​ന്യാ​സി​മാ​രു​ടെ മ​ര​ണ​ക​വി​ത​ക​ൾ

1. ടെ​ട്ടോ ഗി​കോ (1294-1369)

(75ാമ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​ര​ണം)

ബു​ദ്ധ​ൻ​പോ​ലും അ​ന്ധാ​ളി​ച്ചു പോ​കു​ന്ന

ആ ​നി​മി​ഷ​ത്തെ​യാ​ണു ഞാ​ൻ ഉ​റ്റു​നോ​ക്കു​ന്ന​ത്.

ഒ​രു ക​റ​ക്ക​ത്തി​ൽ എ​ല്ലാം മാ​റി​മ​റി​യു​ന്നു.

ശൂ​ന്യ​ത​യു​ടെ പ​ര​പ്പി​ലേ​ക്ക് ഞാ​ൻ ഇ​റ​ങ്ങു​ന്നു.

ജീ​വി​ത​ത്തി​ലെ അ​വ​സാ​ന ദി​വ​സം ടെ​ട്ടോ എ​ഴു​തി​യ​താ​ണി​ത്. താ​ൻ ജീ​വ​നോ​ടെ​യി​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ വാ​യി​ക്ക​രു​ത് എ​ന്ന താ​ക്കീ​തോ​ടെ മ​ര​ണ​ത്തി​നു കു​റേ ദി​വ​സം മു​മ്പ് മു​ദ്ര​െ​വ​ച്ച ഒ​രു സ​ന്ദേ​ശം അ​ദ്ദേ​ഹം അ​നു​യാ​യി​ക​ൾ​ക്കു ന​ൽ​കി​യി​രു​ന്നു. ടെ​ട്ടോ​യു​ടെ മ​ര​ണ​ശേ​ഷം ക​ത്തു തു​റ​ന്ന​പ്പോ​ൾ അ​വ​ർ ക​ണ്ട വ​രി​ക​ൾ ഇ​താ​ണ്:

മ​റ്റൊ​രാ​ളി​ൽ​നി​ന്ന് സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​വു​ന്ന​വ​യ​ല്ല സ​ത്യം

അ​ത് ഓ​രോ​രു​ത്ത​രും സ്വ​യം വ​ഹി​ക്കു​ന്ന​താ​ണ്,

കാ​റ്റ്സു!

എ​ല്ലാ​യ്പോ​ഴും.

2. ബ​സൂ​യി ടൊ​കു​ഷോ (1326- 1387)

(61ാമ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​ര​ണം)

നേ​രെ നോ​ക്കൂ

എ​ന്താ​ണ് അ​വി​ടെ?

കാ​ണു​ന്ന​ത് അ​തേ​പ​ടി​യാ​ണെ​ങ്കി​ൽ

നി​ങ്ങ​ൾ ഒ​രി​ക്ക​ലും തെ​റ്റ് ചെ​യ്യി​ല്ല.

മു​പ്പ​ത്തി​യൊ​ന്നു വ​യ​സ്സു​ള്ള​പ്പോ​ൾ ഒ​രി​ക്ക​ൽ, ചോ​ല​യി​ൽ ഒ​ഴു​കു​ന്ന വെ​ള്ള​ത്തി​ന്റെ ശ​ബ്ദം കേ​ട്ട് ബ​സൂയി​ക്ക് ബോ​ധോ​ദ​യ​മു​ണ്ടാ​യി. അ​തി​നു​ശേ​ഷം മ​ല​യു​ടെ മു​ക​ളി​ലെ ചെ​റി​യ കു​ടി​ലി​ലാ​ക്കി താ​മ​സം. മ​ല​മു​ക​ളി​ലെ ഏ​കാ​കി​യാ​യ സ​ന്യാ​സി​യെ​ക്കു​റി​ച്ചു കേ​ട്ട് അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ഉ​പ​ദേ​ശം സ്വീ​ക​രി​ക്കാ​ൻ ജ​ന​ങ്ങ​ൾ കൂ​ട്ട​മാ​യി എ​ത്തു​മ്പോ​ഴേ​ക്കും അ​ദ്ദേ​ഹം അ​വി​ടം​വി​ട്ട് ഓ​ടി​പ്പോ​യി. ഏ​കാ​ന്ത​ത​യെ ഇ​ഷ്ട​പ്പെ​ട്ടി​രു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും ബ​സൂയി പാ​വ​പ്പെ​ട്ട സാ​ധാ​ര​ണ മ​നു​ഷ്യ​ർ​ക്കെ​തി​രെ മു​ഖംതി​രി​ച്ചി​രു​ന്നി​ല്ല.

അ​വ​ർ​ക്കു മ​ന​സ്സി​ലാ​കു​ന്ന ല​ളി​ത​മാ​യ ഭാ​ഷ​യി​ൽ അ​വ​രെ പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു. ക​ള്ളു കു​ടി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ ദോ​ഷ​വ​ശ​ങ്ങ​ളെ​പ്പ​റ്റി അ​നു​യാ​യി​ക​ൾ​ക്കു താ​ക്കീ​തു ന​ൽ​കി. ഒ​രു തു​ള്ളി​പോ​ലും രു​ചി​ച്ചു നോ​ക്കു​ന്ന​തി​ൽ​നി​ന്ന​വ​രെ വി​ല​ക്കി. സ്വ​ന്തം രേ​ഖാ​ചി​ത്ര​ത്തി​ന്റെ അ​രി​കി​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം എ​ഴു​തി: ‘‘നി​ശ്ശ​ബ്ദ​ത​യു​ടെ സ്വ​രം​കൊ​ണ്ട് ഞാ​ൻ പ​ഠി​പ്പി​ച്ചു.’’

മ​ര​ണ​ത്തി​നു തൊ​ട്ടു​മു​മ്പ് ബ​സൂയി അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അ​വ​സാ​ന വാ​ക്കു​ക​ൾ​ക്കാ​യി ചു​റ്റും കൂ​ടി​നി​ന്ന ആ​ളു​ക​ൾ​ക്ക് നേ​രെ തി​രി​ഞ്ഞു മേ​ൽ​പ​റ​ഞ്ഞ വ​രി​ക​ൾ ചൊ​ല്ലി. ഉ​റ​ക്കെ അ​ത് വീ​ണ്ടും ആ​വ​ർ​ത്തി​ച്ചു. മ​രി​ച്ചു.

3. ഷും​പോ സോ​കി (1408-1496)

(88ാമ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​രി​ച്ചു)

എ​ന്റെ വാ​ൾ ആ​കാ​ശ​ത്തി​നു നേ​ർ​ക്ക് നീ​ണ്ടി​രി​ക്കു​ന്നു.

അ​തി​ന്റെ മി​നു​ക്കി​യ വാ​യ്ത്ത​ല​വ​ച്ച്,

ബു​ദ്ധ​ന്റെ​യും അ​യാ​ളു​ടെ

എ​ല്ലാ പു​ണ്യ​വാ​ള​ന്മാ​രു​ടെ​യും ത​ല ഞാ​ൻ കൊ​യ്യും

മി​ന്ന​ൽ അ​തി​നു തോ​ന്നി​യ ഇ​ട​ത്തു പ​തി​ക്ക​ട്ടെ.

ഈ ​ക​വി​ത ചൊ​ല്ലി​യി​ട്ട് ഷും​പോ ഒ​രു പ​രി​ഹാ​സ​ച്ചി​രി ചി​രി​ച്ചെ​ന്നും മ​രി​ച്ചെ​ന്നു​മാ​ണ് ക​ഥ. ബു​ദ്ധ​ന്റെ ത​ല​വെ​ട്ടു​ക എ​ന്ന​തി​ന് ആ​ത്മീ​യ സ്വാ​ത​ന്ത്ര്യം എ​ന്നും മ​ത​പാ​ര​മ്പ​ര്യം അ​നു​ശാ​സി​ക്കു​ന്ന ചി​ന്താ​രീ​തി​ക​ളി​ൽ​നി​ന്ന് മു​ക്ത​മാ​യ അ​വ​ബോ​ധം എ​ന്നു​മാ​ണ​ർ​ഥം. ബു​ദ്ധ​മ​ത വി​ശ്വാ​സ​മ​നു​സ​രി​ച്ച് മ​ത​ത്തി​നും ധാ​ർ​മി​ക​ത​ക്കും എ​തി​രാ​യി പാ​പം ചെ​യ്യു​ന്ന ഒ​രു മ​നു​ഷ്യ​ൻ ഒ​രു മി​ന്ന​ൽ​പ്പി​ണ​ർമൂ​ലം മ​രി​ക്കാ​ൻ ബാ​ധ്യ​സ്ഥ​നാ​ണ്.

മ​ര​ണ​ത്തി​നും ഒ​രു​പാ​ട് വ​ർ​ഷം മു​മ്പ് അ​സു​ഖം​കൊ​ണ്ട് തീ​രെ വ​യ്യാ​താ​യ​പ്പോ​ൾ ഷും​പോ ശി​ഷ്യ​ഗ​ണ​ങ്ങ​ളി​ൽ​നി​ന്നും അ​നു​യാ​യി​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നും വി​ട​വാ​ങ്ങി​യ​ത് താ​ഴെ പ​റ​യു​ന്ന വ​രി​ക​ൾ പ​റ​ഞ്ഞാണ്:

‘‘ചി​ല സ​മ​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഞാ​ൻ ആ​കാ​ശ​ത്തെ താ​ങ്ങി, ചി​ല സ​മ​യ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഭൂ​മി​യെ​യും. ചി​ല​പ്പോ​ൾ ഞാ​ൻ വ്യാ​ളി​യാ​യി മാ​റി, ചി​ല​പ്പോ​ൾ സ​ർ​പ്പ​മാ​യി. ജീ​വി​ത​ത്തി​ന്റെ​യും മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ​യും ച​ക്ര​ങ്ങ​ളി​ൽ​പെ​ട്ട് ഞാ​ൻ തോ​ന്നി​യ​തു​പോ​ലെ അ​ല​ഞ്ഞു. ന​മ്മു​ടെ വി​ശ്വാ​സ​ത്തി​ന്റെ പി​താ​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​യെ​ല്ലാം ഉ​പ​ദേ​ശ​ങ്ങ​ൾ പ്ര​സം​ഗി​ച്ചു. ഞാ​ൻ ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​ത് ന​ൽ​കു​ന്നു; ഇ​ഷ്ട​മു​ള്ള​ത് എ​ടു​ക്കു​ന്നു. പു​ള്ളി​പ്പു​ലി​യെ ക​ടി​ച്ചു മു​റി​ക്കു​ന്നു; എ​ന്റെ ആ​ത്മാ​വ് പ​ർ​വ​ത​ങ്ങ​ളെ ത​ക​ർ​ക്കു​ന്നു.’’

ഇ​ത്ര​യും പ​റ​ഞ്ഞി​ട്ട് ‘കാ​റ്റ്സു’ എ​ന്ന് ഉ​റ​ക്കെ ക​ര​ഞ്ഞു. ത​ന്റെ ദേ​ഹം ദ​ഹി​പ്പി​ക്ക​ണ​മെ​ന്നും ചാ​രം നി​ല​ത്തു വി​ത​റ​ണ​മെ​ന്നും ഷും​പോ ശി​ഷ്യ​ർ​ക്കും അ​നു​യാ​യി​ക​ൾ​ക്കും നി​ർ​ദേ​ശം ന​ൽ​കി. സ്മ​ര​ണ​ക്കാ​യി ശ​വ​കു​ടീ​ര​ത്തി​ൽ ക​ല്ലു നാ​ട്ടു​ന്ന​തി​നെ വി​ല​ക്കി. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ അ​വ​സാ​ന ക​വി​ത ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​യി​രു​ന്നു:

എ​ന്റെ ശ​രീ​ര​ത്തി​ലെ ഒ​രെ​ല്ലും വി​ശു​ദ്ധ​മ​ല്ല

നാ​റു​ന്ന അ​സ്ഥി​ക്കൂ​മ്പാ​ര​ത്തി​ന്റെ ചാ​ര​മ​ല്ലാ​തെ അ​ത്

മ​റ്റൊ​ന്നു​മ​ല്ല

ആ​ഴ​ത്തി​ൽ കു​ഴി​ക്കു​ക, ഈ ​അ​വ​ശി​ഷ്ട​ങ്ങ​ളെ

അ​തി​ലി​ടു​ക

എ​ന്നാ​ൽ​പി​ന്നെ ഹ​രി​ത​പ​ർ​വ​ത​ത്തി​ലെ ഒ​രു

പൊ​ടി​ത​രി​യി​ൽ​പോ​ലും ക​റ പ​റ്റി​ല്ല.

4. ടോ​യോ എ​യി​ചോ (1427-1504)

(77ാമ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​രി​ച്ചു)

ബോ​ധോ​ദ​യ​ത്തി​ന്റെ നാ​ല് തൂ​ണു​ക​ളും

പൊ​ടു​ന്ന​നെ പൊ​ട്ടി​ത്തെ​റി​ക്കു​ന്നു–

നോ​ക്ക്! നോ​ക്ക്!

നി​ലാ​വ് പ​വി​ഴ​ശാ​ഖ​ക​ളെ മൂ​ടു​ന്നു.

ഇ​തി​ന്റെ അ​ർ​ഥ​മെ​ന്താ​ണ്?

ഇ​പ്പോ​ൾ എ​ല്ലാം സാ​ത്താ​ന്റെ പി​ടി​യി​ലു​ള്ള

ന​ര​ക​കൊ​ട്ടാ​രം​പോ​ലെ ഇ​രു​ട്ടാ​യി വ​ള​രു​ന്നു.

കാ​റ്റ്സു!

സെ​ൻ​നി​ല​യി​ൽ നി​വ​ർ​ന്നി​രു​ന്നാ​ണ് ടോ​യോ മ​രി​ച്ച​ത്. ‘ബോ​ധോ​ദ​യ​ത്തി​ന്റെ നാ​ലു തൂ​ണു​ക​ൾ’ എ​ന്ന് ഇ​വി​ടെ സൂ​ചി​പ്പി​ക്കു​ന്ന​ത് ബു​ദ്ധ​മ​ത ഗ്ര​ന്ഥ​ങ്ങ​ൾ നി​ർ​വാ​ണ​ത്തി​നു ന​ൽ​കു​ന്ന നാ​ലു ഗു​ണ​ങ്ങ​ളെ​യാ​ണ്. നി​ത്യ​ത, സം​തൃ​പ്തി, സ​ത്യം (ത​ന്നെ​പ്പ​റ്റി​യു​ള്ള മി​ഥ്യാ​ധാ​ര​ണ​ക​ളി​ൽ​നി​ന്നു​ള്ള മോ​ച​നം), വി​ശു​ദ്ധി എ​ന്നി​വ​യാ​ണ് അ​വ. ജീ​വി​ത​ത്തി​നും മ​ര​ണ​ത്തി​നും അ​പ്പു​റ​ത്തു​ള്ള അ​വ​സ്ഥ​യെ​യാ​ണ് നി​ർ​വാ​ണ​മാ​യി വി​വ​രി​ക്കു​ന്ന​ത്.

എ​ന്നാ​ൽ, മ​രി​ക്കു​മ്പോ​ൾ ടോ​യോ മ​ര​ണ​ത്തി​നെ അ​ഭി​മു​ഖീ​ക​രി​ക്കു​ക​യും പ​ര​മ​മാ​യ നാ​ശ​ത്തി​ന്റെ മൂ​ർ​ത്ത യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​മാ​യി അ​തി​നെ നോ​ക്കി​ക്കാ​ണു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു. ഇ​ട​ക്ക് ഒ​രു നി​മി​ഷ​ത്തി​ൽ പ​രി​പൂ​ർ​ണ​ത​യു​ടെ​യും ഐ​ക്യ​ത്തി​ന്റെ​യും പ്ര​തി​ച്ഛാ​യ​യാ​യി (‘‘നി​ലാ​വ് വെ​ള്ള​ത്തി​ലെ പ​വി​ഴ​ശാ​ഖി​ക​ളെ പ്ര​കാ​ശി​പ്പി​ക്കു​ന്നു’’ എ​ന്ന ക​ൽ​പ​ന നോ​ക്കു​ക) പ​രി​ഗ​ണി​ക്കു​ന്നു​വെ​ങ്കി​ലും അ​തും ദ​ർ​ശ​നം മ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ ഇ​രു​ണ്ട രൂ​പ​ങ്ങ​ളി​ലൊ​ന്നാ​യി മാ​റു​ന്നു. അ​വ​സാ​ന​ത്തെ ‘കാ​റ്റ്‌​സു’ അ​തു​വ​രെ​യു​ള്ള ബിം​ബ​ക​ൽ​പ​ന​ക​ളെ മാ​യ്ച്ചു​ക​ള​യു​ക​യും ക​വി​ത​യെ തി​രി​ച്ച് മ​ര​ണ​മു​ഹൂ​ർ​ത്ത​ത്തി​ന്റെ യാ​ഥാ​ർ​ഥ്യ​ത്തി​ലേ​ക്ക് തി​രി​ച്ചെ​ത്തി​ക്കു​ക​യും ചെ​യ്യു​ന്നു.

5. ഷു​നോ’​കു സോ​യെ​ൻ (1528-1611)

(83ാമ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​ര​ണം)

ഞാ​ൻ ഭൂ​മി​ക്കും ആ​കാ​ശ​ത്തി​നു​മി​ട​യി​ൽ ഒ​ഴു​കു​ന്നു

കി​ഴ​ക്കി​നെ വി​ളി​ച്ച് പ​ടി​ഞ്ഞാ​റാ​ക്കി മാ​റ്റു​ന്നു.

ഊ​ന്നു​വ​ടി ചു​ഴ​റ്റു​ന്നു

ഉ​റ​വി​ട​ത്തി​ലേ​ക്ക്

വീ​ണ്ടും മ​ട​ങ്ങു​ന്നു.

കാ​റ്റ്സു!

മ​ര​ണ​ദി​വ​സം, ത​ന്റെ അ​ന്ത്യം അ​ടു​ത്തി​രി​ക്കു​ന്നു​വെ​ന്ന് മ​ന​സ്സി​ലാ​യ ഷു​നോ​കു, സ​ഹാ​യി​യെ വി​ളി​ച്ച് ബ്ര​ഷ് ​കൈ​യി​ൽ കൊ​ടു​ത്ത് മ​ര​ണ​ക​വി​ത ചൊ​ല്ലി​ക്കൊ​ടു​ത്തു. അ​തി​നു​ശേ​ഷം സ്വ​യം ബ്ര​ഷെ​ടു​ത്ത് തീ​യ​തി കു​റി​ച്ചു, ഒ​പ്പി​ട്ടു. ‘വി​ട’ എ​ന്നെ​ഴു​തി അ​വ​സാ​ന ശ്വാ​സ​മെ​ടു​ത്തു.

6. സെ​ൻ​ഗാ​യ് ഗി​ബോ​ൺ (1749-1837)

(88ാമ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​രി​ച്ചു)

വ​രു​ന്ന​വ​ൻ അ​വ​ന്റെ വ​ര​വു മാ​ത്ര​മേ അ​റി​യൂ

പോ​കു​ന്ന​വ​ന് അ​വ​ന്റെ അ​വ​സാ​നം മാ​ത്ര​മേ അ​റി​യൂ

പി​ള​ർ​പ്പി​ൽ​നി​ന്നു ര​ക്ഷ​പ്പെ​ടാ​ൻ

എ​ന്തി​നാ​ണ് മ​ല​ഞ്ച​രി​വി​ൽ പ​റ്റി​നി​ൽ​ക്കു​ന്ന​ത്?

കാ​റ്റ് കൊ​ണ്ടു​പോ​കു​ന്ന​തെ​വി​ടേ​യ്ക്കെ​ന്ന്

താ​ഴെ ഒ​ഴു​കു​ന്ന മേ​ഘ​ങ്ങ​ൾ ഒ​രു കാ​ല​ത്തും അ​റി​യു​ന്നി​ല്ല.

സ​ന്യാ​സി, ചി​ത്ര​കാ​ര​ൻ, ക​വി എ​ന്നീ നി​ല​ക​ളി​ലെ​ല്ലാം പേ​രെ​ടു​ത്ത സെ​ൻ​ഗാ​യ് ജ​പ്പാ​ന്റെ ച​രി​ത്ര​ത്തി​ലെ ഏ​റ്റ​വും നി​റ​പ്പ​കി​ട്ടാ​ർ​ന്ന സെ​ൻ സ​ന്യാ​സി വ്യ​ക്തി​ത്വ​ങ്ങ​ളി​ൽ ഒ​രാ​ളാ​യി​രു​ന്നു. അ​ദ്ദേ​ഹ​ത്തി​ന്റെ ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളും ക​വി​ത​ക​ളും സെ​ൻ ഉ​ൾ​ക്കാ​ഴ്ച​യും ന​ർ​മ​വും​കൊ​ണ്ടു സ​മൃ​ദ്ധ​വും ത്ര​സി​ക്കു​ന്ന​തു​മാ​ണ്.

‘ജീ​വ​നി​ല്ലാ​ത്ത’ ഒ​രു ജീ​വി​തം ജീ​വി​ക്കാ​ൻ യോ​ഗ്യ​മ​ല്ലെ​ന്ന് വ്യ​ക്ത​മാ​ക്കു​ക​യാ​ണ് സെ​ൻ​ഗാ​യ് ത​ന്റെ പ​ല ക​വി​ത​ക​ളി​ലും രേ​ഖാ​ചി​ത്ര​ങ്ങ​ളി​ലും​കൂ​ടി ചെ​യ്യു​ന്ന​ത്. ഒ​രി​ക്ക​ൽ അ​ദ്ദേ​ഹം ന​വ​ദ​മ്പ​തി​മാ​ർ​ക്ക് വി​വാ​ഹ​സ​മ്മാ​നം ന​ൽ​കി. വ​ധു​വി​ന്റെ ബ​ഹു​മാ​നാ​ർ​ഥം എ​ഴു​തി​യ ഒ​രു ‘സെ​ൻ​റ്യു’ ഇ​ങ്ങ​നെ​യാ​ണ്:

യു​വ​വ​ധൂ,

നി​ങ്ങ​ളോ​ട് അ​വ​ർ പ​റ​യു​ന്ന​തു​വ​രെ

ജീ​വി​ച്ചി​രി​ക്കൂ, മ​രി​ക്കാ​ൻ! മ​രി​ക്കൂ!

സെ​ൻ​ഗാ​യ് വ​ര​ച്ച ഒ​രു രേ​ഖാ​ചി​ത്ര​ത്തി​ൽ, മു​തു​കു വ​ള​ഞ്ഞ​വ​നും ക​ഷ​ണ്ടി​ക്കാ​ര​നു​മാ​യ ഒ​രു വ​യ​സ്സ​ൻ മ​ര​ണ​ത്തോ​ട് മ​ല്ല​ടി​ക്കു​ന്നു. ചി​ത്ര​ത്തി​നു മു​ക​ളി​ൽ സെ​ൻ​ഗാ​യ് എ​ഴു​തി:

‘‘മ​ട​ങ്ങി​വ​രി​ക’’ എ​ന്ന് പ​റ​ഞ്ഞാ​ൽ

അ​യാ​ൾ നി​ങ്ങ​ളെ പി​ടു​ങ്ങാ​ൻ വേ​ഗം വ​രും,

പ​ക​രം, “തൊ​ണ്ണൂ​റ്റി ഒ​മ്പ​ത് ആ​കു​ന്ന​തു​വ​രെ

ഞാ​ന​വി​ടെ​യു​ണ്ടാ​കി​ല്ലെ​ന്ന്” അ​യാ​ളോ​ട് പ​റ​യു​ക.

==============

* സെ​ൻ​റ്യു –ഹൈ​ക്കു​പോ​ലെ​യു​ള്ള മൂ​ന്നു​വ​രി ക​വി​ത​യാ​ണ്. ഹൈ​ക്കു​വി​ൽ പ്ര​കൃ​തി​ക്കാ​ണ് പ്രാ​ധാ​ന്യം. സെ​ൻ​റ്യു മാ​നു​ഷി​ക​മാ​യ ബ​ല​ഹീ​ന​ത​ക​ളി​ലും ക​റു​ത്ത ന​ർ​മ​ത്തി​നും പ​രി​ഹാ​സ​ത്തി​നും ഊ​ന്ന​ൽ ന​ൽ​കു​ന്നു.

* കാ​റ്റ്സു ത​ർ​ജ​മ​ക്ക് വ​ഴ​ങ്ങു​ന്ന വാ​ക്ക​ല്ല. സെ​ൻ ഗു​രു​ക്ക​ന്മാ​രു​ടെ​യും ശി​ഷ്യ​രു​ടെ​യും ബോ​ധോ​ദ​യ മു​ഹൂ​ർ​ത്ത​ത്തി​ലെ മൂ​ർ​ച്ച​യു​ള്ള ക​ര​ച്ചി​ലാ​ണ്. ചൈ​ന​യി​ലെ​യും ജ​പ്പാ​നി​ലെ​യും പ​ല സെ​ൻ ര​ച​ന​ക​ളി​ലും ഇ​തു കാ​ണാം. സ​ന്യാ​സി​മ​ഠ​ങ്ങ​ളി​ലെ ചു​വ​രു​ക​ൾ​ക്കു​ള്ളി​ൽ ഇ​ന്നും കേ​ൾ​ക്കാ​വു​ന്ന ശ​ബ്ദ​വു​മാ​ണ്. എ​ഴു​പ​താ​മ​ത്തെ വ​യ​സ്സി​ൽ മ​രി​ച്ച കൊ​ഗെ​റ്റ്സു സോ​ഗാ​ന്റെ (1573-1643) അ​വ​സാ​ന വാ​ക്കു​ക​ൾ ‘കാ​റ്റ്സു’ എ​ന്നു മാ​ത്ര​മാ​യി​രു​ന്നു.

(അ​വ​ലം​ബം: യോ​ൽ ഹോ​ഫ്‌​മാ​ൻ സ​മാ​ഹ​രി​ച്ച് വി​വ​ർ​ത്ത​നം ചെ​യ്ത ‘ജ​പ്പാ​നി​ലെ മ​ര​ണ​ക​വി​ത​ക​ൾ’)